Super Slow to forma wzmacniających ćwiczeń fizycznych (trening oporowy) spopularyzowana przez Kena Hutchinsa. Super Slow to zastrzeżona przez Hutchinsa nazwa podejścia do treningu o wysokiej intensywności, którego zwolennikiem był Arthur Jones. Opiera się ona na pomysłach z lat 40-tych i 60-tych XX wieku zwanych 10/10 „skurcz mięśni z mierzonym ruchem” i realizowanych przy użyciu maszyn Nautilus o stałej wadze. W ostatnich czasach takie idee „czasu pod obciążeniem” doczekały się renesansu dzięki bestsellerowi Dr Douga McGuffa Body by Science.
10 sekund podnoszenia, 10 sekund opuszczania powtórzeń prędkości ruchu zostało zasugerowane Kenowi Hutchinsowi przez Dr Vincenta Bocchicchio. Bocchicchio promował swój oryginalny pomysł jako niepraktyczny na ruchach złożonych, takich jak prasa do nóg, prasa do klatki piersiowej, prasa na głowę i podciąganie (chin-ups). Jednak Hutchins opracował technikę zwrotu, aby włączyć te ważne ćwiczenia podczas finansowanych przez Nautilus badań nad osteoporozą na Uniwersytecie Florydy we wczesnych latach 80-tych. Ponadto, Hutchins poprawił krzywe oporu urządzeń do ćwiczeń i zmniejszył ich tarcie, aby jeszcze bardziej wzmocnić efekt obciążenia mięśni. Efekt tego podejścia został dodatkowo wzmocniony przez wykonywanie ćwiczeń w „idealnym” środowisku, w którym panowała niska temperatura, zapewniona była wentylacja, a czynniki rozpraszające (dźwięk, zapach, wzrok) zostały zminimalizowane. Takie środowisko kliniczne, w połączeniu z wolnym tempem i poprawioną mechaniką, nigdy wcześniej nie było możliwe. Instruktorzy SuperSlow są również wykształceni z naciskiem na używanie precyzyjnego języka w ćwiczeniach.
Protokół ten/ten był używany w latach 40-tych przez kulturystów, a później w latach 60-tych przez powerlifterów jako łamacz plateau pod nazwą MC/MM lub skurcz mięśni z mierzonym ruchem. Ten podobny pomysł był czasami popierany przez Boba Hoffmana z York Barbell Company. Żadne z tych wcześniejszych podejść nie obejmowało idealnego środowiska, konsekwentnej techniki zwrotu, doskonałej mechaniki sprzętu, ani przestrzegania zasad śledzenia funkcji mięśni, które obejmował SuperSlow.
Metoda ta obejmuje bardzo wolne prędkości powtórzeń w porównaniu do tradycyjnych metod treningu oporowego, z naciskiem na minimalizację przyspieszenia i pędu w celu zmniejszenia siły, na jaką narażone jest ciało podczas ćwiczeń i poprawy obciążenia mięśni.
Treningi SuperSlow składają się zazwyczaj z jednego zestawu każdego ćwiczenia wykonywanego do całkowitego zmęczenia mięśni. Hutchins zaleca wykonywanie każdego zestawu przez 100-240 sekund, w zależności od ćwiczenia i kompetencji uczestnika. Częstotliwość treningów dwa razy w tygodniu jest zalecana dla większości osób trenujących, a jeszcze mniejsza dla bardziej zaawansowanych. Trening powinien trwać nie dłużej niż 30 minut i być wykonywany z wyłączeniem wszelkich innych intensywnych aktywności w celu osiągnięcia maksymalnego postępu. W ostatnich latach Hutchins udoskonalił metody i rozszerzył publikacje o dodatkową metodologię treningową i historię ćwiczeń.)
Niektóre badania wskazują, że Super Slow daje lepsze rezultaty w porównaniu z tradycyjnymi metodami w ciągu zaledwie 10 tygodni.
Powolne powtórzenia mogą być szczególnie korzystne dla osób pracujących wokół urazów lub warunków wymagających dodatkowej ostrożności i mogą być przydatne do ćwiczenia prawidłowej formy podczas nauki nowych ćwiczeń. Trenerzy personalni, którzy zrezygnowali z Super Slow, mogą nadal używać go jako metody do nauki nowych ćwiczeń lub oceny ich formy.
Podobne metody obejmują system Slow Burn Freda Hahna oraz metodę Power of 10 Adama Zickermana. Power of Ten Zickermana jest identyczna z Super Slow pod względem szybkości powtórzeń i filozofii. Metoda Slow Burn Hahna nie stosuje ścisłego tempa 10/10 powtórzeń i używa większego ciężaru niż Super Slow. W treningu Slow Burn, wybrane obciążenie powoduje zmęczenie mięśni w ciągu 40-90 sekund. Hahn zaleca również dwie sesje w tygodniu dla zdecydowanej większości ćwiczących. Słowo spalanie w Slow Burn jest używane do opisania efektywnego spalania tłuszczu poprzez stosowanie niskowęglowodanowego reżimu żywieniowego, a NIE uczucia palenia mięśni podczas wykonywania ćwiczeń.
.