Cel: Innowacje w fizyce i technologii obliczeniowej w ciągu ostatnich dwóch dekad dostarczyły potężnych środków do badania ogólnej struktury i funkcji mózgu przy użyciu szeregu skomputeryzowanych technologii obrazowania mózgu (BITs). Technologie te oferują środki do wyjaśnienia wzorców patofizjologii leżących u podstaw chorób psychicznych. Celem niniejszej pracy jest zbadanie aktualnego stanu i niektórych przyszłych kierunków zastosowania BITs w psychiatrii.
Metoda: Technologie obrazowania mózgu dostarczają jednoznacznych miar struktury mózgu (tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny), a także indeksują komplementarne miary tego, kiedy (elektroencefalografia, potencjały związane ze zdarzeniem, magnetoencefalografia) i gdzie (funkcjonalny MRI, tomografia emisyjna pojedynczego fotonu, pozytonowa tomografia emisyjna) występują aspekty aktywności mózgu.
Wyniki: Techniki strukturalne służą przede wszystkim do wykluczenia przyczyny biologicznej w przypadku podejrzenia zaburzeń psychicznych. Technologie funkcjonalne wykazują znaczny potencjał do wyodrębnienia podgrup pacjentów (które mogą mieć różne wyniki leczenia) oraz obiektywnej oceny wpływu leczenia na mózg jako system. To, co rzadko podkreśla się w piśmiennictwie, to liczne niespójności, brak swoistości wyników i uproszczona interpretacja wielu danych.
Wnioski: Technologie obrazowania mózgu wykazują znaczną przydatność, ale ledwie zarysowujemy powierzchnię tego potencjału. Uproszczoną nadinterpretację wyników można zminimalizować poprzez: replikację wyników BIT, rozsądne łączenie uzupełniających się metodologii, stosowanie odpowiednich zadań aktywacyjnych, analizę w odniesieniu do dużych normatywnych baz danych, kontrolę wyników, badanie danych „poza uśrednianiem”, wyodrębnianie podtypów klinicznych, badanie nasilenia objawów, specyficzności wyników i efektów leczenia u tych samych pacjentów. Innowacyjność technologiczna BIT nadal znacznie przewyższa wyrafinowanie ich stosowania; istotne jest, aby znaczenie i mechanizmy leżące u podstaw pomiarów BIT były zawsze oceniane w odniesieniu do dominujących modeli funkcji mózgu w różnych dyscyplinach.