Wpływ transakcyjnej teorii stresu i radzenia sobie Lazarusa i Folkman (1984) jest znaczący i pozostaje kamieniem węgielnym badań nad stresem psychologicznym i radzeniem sobie w wielu dziedzinach. W tym rozdziale dokonujemy przeglądu kluczowych elementów tej teorii, koncentrując się szczególnie na skuteczności taksonomii radzenia sobie skoncentrowanego na problemie i skoncentrowanego na emocjach. Opisujemy trzy kryteria wymagane do dokładnej klasyfikacji koncepcji badawczych: czynniki powinny być jasne pojęciowo, wzajemnie się wykluczać i być wyczerpujące, i omawiamy, jak dobrze (lub nie) taksonomia radzenia sobie skoncentrowanego na problemie i skoncentrowanego na emocjach spełnia te kryteria. Dokonujemy również przeglądu dwóch alternatywnych taksonomii radzenia sobie: Edwardsa i Baglioni (1993, 2000) cybernetycznego radzenia sobie oraz Skinnera, Edge’a, Altmana i Sherwooda (2003) hierarchicznej klasyfikacji radzenia sobie w zależności od funkcji adaptacyjnej. Na koniec omawiamy ostatnie udoskonalenia teorii transakcyjnej, a zwłaszcza radzenie sobie zorientowane na przyszłość. Widać wyraźnie, że badania nad stresem i radzeniem sobie z nim zostały ostatnio odmłodzone i z niecierpliwością oczekujemy dalszych postępów w tej dziedzinie.