Dla przypadku tajemniczych jaj w New England Aquarium, ważne jest, aby wiedzieć, że rekiny płci żeńskiej były znane z przechowywania spermy przez prawie trzy lata po spotkaniu seksualnym. Jednak w tym przypadku magazynowanie spermy zostało wykluczone, ponieważ samice rekinów epoletowych nie miały kontaktu z samcem od ponad pięciu lat. Nasi naukowcy mieli tylko jedno inne wytłumaczenie: matka rekina sklonowała się w procesie znanym jako partenogeneza.
Partenogeneza to sytuacja, w której zwierzę produkuje potomstwo bez zapłodnienia – nie ma fuzji plemnika i jaja. Zamiast tego, samica produkuje potomstwo używając tylko swoich własnych genów. Nie potrzeba partnera! Różni się to znacznie od samozapłodnienia, podczas którego organizm posiada zarówno męskie, jak i żeńskie narządy płciowe (hermafrodyta). Partenogeneza, często nazywana „dziewiczymi narodzinami”, jest powszechna u bezkręgowców, takich jak roztocza i pszczoły, ale została zaobserwowana tylko u kilku gadów, ptaków, ryb kostnoszkieletowych i kilku gatunków rekinów, takich jak rekin maskowy, rekin bambusowy białopłetwy i rekin zebra.
Ciężko jest ustalić, czy partenogeneza ma miejsce w naturze, ponieważ zarówno DNA rodzica, jak i córki jest wymagane do analizy, a rodzice rekinów nie pozostają z młodymi po urodzeniu. Udokumentowano jeden znany przypadek partenogenezy w naturze i jest to u ryby piły zębatej, krytycznie zagrożonego gatunku płaszczki występującego w Atlantyku.
(Na wypadek, gdybyś to przegapił: Anna nasza zielona anakonda urodziła przez partenogenezę tej wiosny).