Cechą definiującą, która oddziela różne polimery termoplastyczne jest to, czy są one uważane za amorficzne czy półkrystaliczne. Popularne tworzywa termoplastyczne stosowane w przemyśle opakowaniowym, takie jak HDPE i polipropylen, są klasyfikowane jako półkrystaliczne, podczas gdy inne, takie jak polistyren i ABS, są uważane za amorficzne. Główną różnicą pomiędzy tymi klasami tworzyw termoplastycznych jest układ łańcuchów molekularnych i to, w jaki sposób wpływają one na zachowanie polimeru pod wpływem ciepła. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o różnicach między dwiema klasyfikacjami termoplastów:
Otrzymanie klasyfikacji polimeru półkrystalicznego oznacza, że materiał wykazuje zorganizowane i ciasno upakowane łańcuchy molekularne. Obszary krystaliczności nazywane są sferulitami i mogą różnić się kształtem i rozmiarem, a pomiędzy obszarami krystalicznymi występują obszary amorficzne. W rezultacie, ta wysoce zorganizowana struktura molekularna skutkuje określoną temperaturą topnienia. Polimery te są anizotropowe w przepływie, więc wykazują większy skurcz poprzeczny do przepływu, a nie z przepływem, co może czasami powodować pewną niestabilność wymiarową.
W zakresie właściwości, termoplasty półkrystaliczne mają dobrą wytrzymałość & zużycie i dobrą odporność chemiczną, ale zazwyczaj brakuje im odporności na uderzenia. Ponadto, stopień krystaliczności może wpływać na wiele cech polimeru. Mogą występować różne stopnie krystaliczności wśród różnych materiałów, jak również różnice między tym samym materiałem. Materiały o większej masie cząsteczkowej, na przykład, mają zwykle niższy stopień krystaliczności z bardziej niedoskonałymi kryształami. Polimery silnie rozgałęzione mogą również wykazywać niższy stopień krystaliczności, co można zaobserwować porównując bardziej rozgałęziony polietylen o niskiej gęstości (LDPE), który jest produktem bardziej elastycznym i mniej gęstym, z jego bardziej krystalicznym odpowiednikiem, polietylenem o wysokiej gęstości (HDPE).
Podczas gdy polimery półkrystaliczne wykazują zorganizowane i ściśle upakowane łańcuchy molekularne, łańcuchy polimerowe w przypadku tworzyw amorficznych są bardziej zdezorganizowane. W tego typu materiałach molekuły są zorientowane losowo i są splecione, co powoduje, że mają zakres temperatur, w których będą się topić. Dla zobrazowania, organizację lub jej brak, łańcuchów polimerowych często porównuje się do talerza ugotowanego spaghetti. Ta cecha ułatwia również proces termoformowania. Polimery te są izotropowe w przepływie, więc kurczą się równomiernie w kierunku przepływu i poprzecznie do przepływu. Skutkuje to zazwyczaj mniejszym skurczem i mniejszą tendencją do wypaczania się. Pod względem właściwości, polimery amorficzne mają zazwyczaj lepszą odporność na uderzenia, ale są bardziej podatne na pękanie naprężeniowe i mają słabą odporność zmęczeniową. Ponadto, polimery te są zazwyczaj przezroczyste.
Nie jesteś pewien, który materiał jest odpowiedni do Twojego zastosowania? Aby uzyskać więcej informacji na temat naszych produktów, sprawdź naszą stronę poświęconą materiałom lub kliknij na link po lewej stronie, aby skontaktować się z naszym zespołem sprzedaży już dziś!