The neurobiological role of the dorsolateral prefrontal cortex in recovery from trauma. Longitudinal brain imaging study among survivors of the South Korean subway disaster

Kontekst: Wielofalowe podłużne badanie neuroobrazowania w kohorcie bezpośrednich ocalałych z katastrofy metra w Korei Południowej, z których większość wyzdrowiała z zespołu stresu pourazowego 5 lat po traumie, dostarczyło wyjątkowej okazji do zbadania mózgowych korelatów powrotu do zdrowia po ciężkiej traumie psychologicznej.

Cele: Zbadanie specyficznej dla danego regionu mobilizacji mózgu podczas udanego powrotu do zdrowia z zespołu stresu pourazowego poprzez wielokrotną ocenę grubości kory od wczesnego okresu po traumie do powrotu do zdrowia oraz zbadanie, czy polimorfizm genu czynnika neurotroficznego pochodzenia mózgowego był związany z tą mobilizacją mózgu.

Projekt: Pięcioletnie badanie kontrolne przypadków przeprowadzone w latach 2003-2007.

Ostawienie: Seoul National University and Hospital.

Uczestnicy: Trzydzieści osób z urazem psychicznym, które przeżyły katastrofę oraz 36 dopasowanych wiekowo i płciowo członków grupy kontrolnej, rekrutowanych odpowiednio z rejestru katastrof i społeczności lokalnej, którzy dostarczyli 156 obrazów rezonansu magnetycznego mózgu o wysokiej rozdzielczości podczas 3 fal oceny.

Główne miary wyników: Grubość kory mózgowej mierzona w obrazach anatomicznego rezonansu magnetycznego o wysokiej rozdzielczości przy użyciu zwalidowanego narzędzia do analizy grubości kory i jej prospektywne zmiany od wczesnego okresu po traumie do powrotu do zdrowia u osób narażonych na traumę i w grupie kontrolnej.

Wyniki: Osoby narażone na traumę miały większą grubość grzbietowo-bocznej kory przedczołowej (DLPFC) 1,42 roku po traumie (prawa DLPFC, 5,4%; lewa górna kora czołowa, 5,8%; i lewa dolna kora czołowa, 5,3% ) w stosunku do osób z grupy kontrolnej. Grubości stopniowo normalizowały się w czasie powrotu do zdrowia. Stwierdziliśmy pozytywny trend liniowy, przy czym osoby narażone na uraz z genotypem waliny/waliny miały największą grubość kory DLPFC, a następnie osoby z genotypem metioniny i kontrole (P < .001 dla trendu). Większa grubość DLPFC była związana z większymi redukcjami objawów zespołu stresu pourazowego i lepszym powrotem do zdrowia.

Wnioski: Region DLPFC może odgrywać ważną rolę w psychologicznym powrocie do zdrowia po silnie traumatycznym wydarzeniu u ludzi.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.