Top 7 Bible Verses About Community

The Bible speaks about unity or community among the saints. What are some of the top Bible verses about community? Here are seven of my favorite.

What is Community?

The short answer is that the word „community” is a compound word; „com” means with and „unity” means what the word says…unity or being unified or having a common union. In short, God wants believers to dwell in union and in community having the same mind that is in Jesus Christ (Phil 2:1-11). I hope to provide Bible verses that establish this fact.

Psalm 133:1 „Behold, how good and pleasant it is when brothers dwell in unity!”

I heard about a large church in Dallas, Teksas, który podzielił się, ponieważ nie mógł zgodzić się na kolor dywanu, który powinien być w sanktuarium. Jak myślicie, jak Jezus się z tym czuł? Usłyszałem kiedyś pewną analogię, która brzmiała następująco: Panna młoda schodziła do ołtarza, ale coś było strasznie nie tak. Miała podarty rękaw sukni, miała podbite oko, zakrwawioną wargę, chodziła utykając, miała rękę w bandażach, a jej włosy były w nieładzie. Jaka jest analogia? Proszę bardzo… Oblubienica Chrystusa znowu walczy! Czasami chrześcijanie nie zachowują się jak chrześcijanie i pozwólcie, że powiem wam, że większość moich prześladowań nie pochodzi od ateistów, agnostyków lub tych, którzy są wrogo nastawieni do Boga. Moje najgorsze prześladowania pochodzą od innych chrześcijan. Być może dlatego moja zmarła babcia uwielbiała ten werset: „Oto jak dobrze i przyjemnie jest, gdy bracia mieszkają w jedności!”. Może kochała go dlatego, że nie zdarza się to zbyt często.

Rzymian 12:4-5 „Bo jak w jednym ciele mamy wiele członków, a członki nie wszystkie pełnią tę samą funkcję, tak i my, choć jest nas wielu, jesteśmy jednym ciałem w Chrystusie, a poszczególne członki jedne drugimi.”

Aby mieć wspólnotę musimy mieć jedność, a żeby mieć jedność musimy zrozumieć, że „ciało” czyli kościół ma wiele członków i te „członki nie wszystkie mają tę samą funkcję.” Każdy członek służy w krytycznym obszarze potrzeb świętych. Jeden może nauczać, inny może okazywać miłosierdzie, jeszcze inny jest w stanie dawać. Nie każdy może dawać, nie każdy może nauczać, ale każdy członek ciała ma coś do zaoferowania. Jedna z członkiń naszego kościoła trafiła do domu opieki i myślała, że jej przydatność dla kościoła już minęła, jednak uważam, że jedną z największych potrzeb kościoła jest modlitwa. Miała teraz więcej czasu niż reszta z nas na modlitwę i stała się naszym wojownikiem modlitewnym. Nie moglibyśmy robić tego, co robimy jako ciało, bez próśb tej kobiety składanych przed Bogiem w naszym imieniu.

Mt 18:20 „Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich.”

Chociaż ta część Pisma Świętego uczy o tym, jak postępować z grzeszącym bratem, zasada jest wciąż taka sama. Kiedy dwóch lub więcej gromadzi się w imię Jezusa, On jest pośród nich. Nie oznacza to, że Jezus nie jest z każdym z nas, kiedy jesteśmy sami, ale jest coś takiego w przedstawieniu sprawy przed zborem lub wierzącymi, kiedy ktoś zgrzeszył lub nadal grzeszy przeciwko bratu lub siostrze. Ta część jest często modelem używanym do dyscypliny kościelnej i może dlatego Chrystus powiedział: „cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.”

Hebrews 10:24-25 „I zastanówmy się, jak pobudzać jedni drugich do miłości i dobrych uczynków, nie zaniedbując wspólnych zebrań, jak to niektórzy mają w zwyczaju, lecz zachęcając się wzajemnie, a tym bardziej, że widzicie, iż dzień się zbliża.”

Przyjaciel mój miał bar-b-que i celowo przesunąłem jeden węgiel na bok. W końcu zaczął wymierać i stygnąć. To przypomniało mi o potrzebie, aby każdy z nas „pobudzał się wzajemnie do miłości i do dobrych uczynków”, ponieważ jeśli jesteśmy z boku, sami dla siebie, mamy tendencję do dość szybkiego stygnięcia. Z jednej strony, jeżeli prowadzimy życie chrześcijańskie w pojedynkę, to kogo możemy pobudzić do miłości i dobrych uczynków? Kto mógłby zrobić to samo dla nas? Kiedy włożyłem ten umierający węgiel z powrotem do reszty węgli i zamieszałem go, zaczął się znowu żarzyć. To dlatego autor Listu do Hebrajczyków powiedział, że powinniśmy „nie zaniedbywać wspólnych spotkań”… ale „zachęcać się wzajemnie”, a jeszcze bardziej „widząc zbliżający się dzień”, „dzień” oznaczający dzień powrotu Pana. Ten „dzień” wydaje się zbliżać dość szybko, chociaż nikt nie wie na pewno, kiedy ten „dzień” nastąpi, ale z każdym dniem potrzebujemy siebie nawzajem coraz bardziej.

Galatów 6:2 „Jeden drugiego brzemiona noście, a tak wypełnicie prawo Chrystusowe.”

Słyszałeś powiedzenie „radość dzielona jest podwojona…smutek dzielony jest o połowę mniejszy”? Myślę, że to prawda. Kiedy mamy brzemię, ostatnią rzeczą, jaką powinniśmy zrobić, jest izolowanie się. Każdy w zborze przeszedł lub przejdzie przez próby, smutki i cierpienia, a fakt, że tak się stało, pozwala mu służyć tym, którzy przechodzili lub przechodzą przez to samo. To bardziej pocieszające, gdy ktoś doświadczył tego samego, co ty, ponieważ może naprawdę powiedzieć: „Rozumiem”. Kiedy nosimy brzemię jedni drugich, zmniejszamy ich ciężar, dzieląc z nimi ich smutek. Nieszczęście lubi towarzystwo, ale izolacja sprawia, że osoba doświadczająca smutku ma zbyt wiele do udźwignięcia sama.

Pierwszy List do Tesaloniczan 4:18 „Dlatego pocieszajcie się nawzajem tymi słowami.”

Jakimi słowami możemy pocieszać się nawzajem? Słowami o rychłym powrocie Jezusa, o czym Paweł pisał do zboru w Tesalonice, gdzie właśnie napisał, że nie chce, aby „nie wiedzieli, bracia, o tych, którzy zasnęli, abyście się nie smucili jak inni, którzy nie mają nadziei” (1 Tes 4,13). Na niedawnym pogrzebie, któremu przewodniczyłem, użyłem tych słów, by pocieszyć tych, którzy właśnie stracili ukochaną matkę, siostrę, przyjaciółkę i członka kościoła. Ci, którzy się smucą, nie smucą się tak jak świat, ponieważ wiemy, że zobaczymy ich ponownie, dlatego chrześcijański pogrzeb nie jest tak naprawdę „pożegnaniem”, ale „do zobaczenia później”. Wiedząc o tym, możemy „pocieszać się nawzajem tymi słowami.”

Pierwszy List do Tesaloniczan 5:14 „A my was zachęcamy, bracia, napominajcie próżnych, zachęcajcie słabych sercem, pomagajcie słabym, bądźcie cierpliwi wobec nich wszystkich.”

Kończę innym wersetem z 1 Listu do Tesaloniczan, ponieważ mamy napominać się nawzajem będąc we wspólnocie. Powinniśmy „zachęcać słabych sercem” i „pomagać słabym” i być pewni, że „będziemy cierpliwi wobec nich wszystkich”, tak jak Pan Bóg jest cierpliwy wobec nas. Przez użycie przez Pawła słowa „bracia” widzimy, że to jest napisane do wspólnoty wierzących, do ciała Chrystusa, do kościoła. Ponownie, trudno jest „zachęcać słabych, pomagać słabym, być cierpliwym dla nich wszystkich”, jeśli prowadzisz życie chrześcijańskie w izolacji. Potrzebujemy siebie nawzajem, tak jak potrzebujemy Głowy Ciała Chrystusa, Jezusa Chrystusa.

Wniosek

Wyraźnie widać, że społeczność jest ciałem wierzących i widzimy, jak dobrze i przyjemnie jest mieszkać w jedności, współpracując jako wiele członków, ale jedno ciało, wiedząc, że Jezus Chrystus jest w ich obecności, aby pobudzać się nawzajem do miłości i dobrych uczynków, niosąc brzemiona jedni drugich, pocieszając się obietnicami powrotu Chrystusa i pomagać słabym sercom, słabym i być cierpliwym wobec nich. Potrzebujemy siebie nawzajem i jesteśmy silniejsi razem niż indywidualnie. Jak węgiel w bar-b-que, pozostawiony sam sobie, samotny węgiel wygasa i traci ogień dla prawdy Słowa Bożego, dla dzieci Bożych i dla chodzenia z Chrystusem, co powinniśmy robić każdego dnia.

Another Reading on Patheos to Check Out: What Did Jesus Really Look Like: A Look at the Bible Facts

Article by Jack Wellman

Jack Wellman jest pastorem kościoła Mulvane Brethren w Mulvane Kansas. Jack jest również starszym pisarzem w What Christians Want To Know, którego misją jest wyposażanie, zachęcanie i energetyzowanie chrześcijan oraz odpowiadanie na pytania dotyczące codziennej wędrówki wierzącego z Bogiem i Biblią. Możesz śledzić Jacka na Google Plus lub sprawdzić jego książkę Ślepy przypadek lub inteligentny projekt dostępną na Amazon