Szczeliny to pęknięcia lub szczeliny, które otwierają się na powierzchni ruchomego lodowca w odpowiedzi na zmiany naprężeń spowodowane przepływem lodowca. Szczeliny mogą mieć kształt od liniowego do łukowatego i długość od metrów do kilometrów. Ich orientacja może być dowolna w stosunku do kierunku przepływu lodowca. Najgłębsze szczeliny mogą przekraczać 30 m. Teoretycznie ciężar lodu ogranicza głębokość szczeliny do ok. 30 m. Poniżej tej głębokości lód jest zazwyczaj wystarczająco ściskany, aby zapobiec otwieraniu się szczelin. Jeśli jednak do powiększającej się szczeliny dostanie się woda, działa ona jak klin, rzeźbiąc bardzo głębokie pęknięcie, czasami setki metrów przez cały lodowiec. Główne rodzaje szczelin to szczeliny podłużne, poprzeczne i brzeżne. Szczeliny są często ukryte pod śniegiem, ale wiele z nich staje się widocznych późnym latem. W obszarze ablacji szczeliny są często bardzo widoczne, a niektóre przekształcają się w muliny, które sięgają aż do dna lodowca.
Crevasses formują się z powodu naprężeń w kruchych górnych warstwach. fot: Þorvarður Árnason, 2016.
Heavily crevassed surface of an outlet glacier. Warstwy popiołu wpływają na topnienie warstw powierzchniowych. fot: Snævarr Guðmundsson, 2014.
Wypełnione śniegiem szczeliny w kalderze czapy lodowej Öræfajökull. Fot: Snævarr Guðmundsson, 2012 r.
Kilka lat temu Islandzkie Stowarzyszenie Poszukiwań i Ratownictwa wydało mapy szczelin dla wszystkich większych islandzkich lodowców, wykorzystując cyfrowe modele wysokościowe LiDAR i zdjęcia lotnicze. Celem jest zwiększenie bezpieczeństwa podróżujących. Zdefiniowano trzy poziomy ryzyka: 1-małe szczeliny, 2-ciężkie szczeliny, 3-groźne. Wyznaczono również punkty orientacyjne dla doświadczonych kierowców. Mapy i punkty można pobrać ze strony safetravel, https://safetravel.is/crevasse-maps.
.