Niektórzy są tak źli na cukrzycę, że odmawiają przyjmowania leków i jedzą niewłaściwe pokarmy.
W tej serii artykułów na temat cukrzycy, zainspirowanych pytaniami, które regularnie otrzymuję od społeczeństwa, zdałam sobie sprawę, że niektórzy pacjenci z cukrzycą wykazują najbardziej niepokojące postawy. Więcej niż jeden pacjent oświadczył, że on lub ona jest tak zły, aby mieć tę chorobę, że on / ona odmawia przyjmowania jakichkolwiek leków lub zdecydował się jeść wszystkie złe żywności. Tego typu postawa może mieć oczywiście poważne, a nawet śmiertelne konsekwencje, szczególnie w przypadku cukrzycy insulinozależnej lub cukrzycy typu 1.
Typowy przykład
Oto uderzający przykład tego, co czują tacy pacjenci, jak bardzo są zagubieni i źli:
„Zdiagnozowano u mnie cukrzycę typu 1 w wieku 21 lat. Byłam wtedy szczupłą, szczęśliwą osobą, bez żadnych problemów psychologicznych… nagle znalazłam się z milionem ograniczeń wszelkiego rodzaju, a jedzenie stało się obsesją w moim umyśle, zawsze myślałam i martwiłam się o jedzenie, które może oznaczać moją śmierć… Dobrze mi szło z utrzymywaniem cukru na właściwym poziomie przez około 6 miesięcy max…. Potem dostałem depresji. od wszystkich ograniczeń, które miałem. To nie jest sprawiedliwe żyć w ten sposób!!! Poszedłem na terapię i na antydepresanty , które pracowały dobrze, ale nie możesz pozostać na tamtych na zawsze. Od tamtej pory przestałam badać poziom cukru, bo zawsze jest wysoki i to mnie denerwuje i przeraża. I jem wszystko, cały czas, sama w ukryciu… Mam czekoladę/ciastka/chipsy ukryte WSZĘDZIE!!! Jem cały dzień, co najmniej co pół godziny, mam mdłości i jestem załamana, kradłam jedzenie (dużo), kradłam pieniądze, żeby kupić jedzenie, nie mogę przestać!!! i czuję się z tym taka samotna. I boję się, że umrę albo stracę nogi albo coś z moją cukrzycą tak poza kontrolą – jestem całkowicie poza kontrolą!!! Nie mogę powiedzieć mojemu mężowi, on nigdy nie zrozumie. Więc naprawdę nie wiem, co robić.”
Jest to wołanie prosto z serca i należy się nim zająć, w przeciwnym razie pacjentka wyrządzi sobie nieodwracalną krzywdę.
Aspekty psychologiczne cukrzycy
Jest oczywiste, że pacjentka całkowicie porzuciła nadzieję i cierpi na poważne problemy psychologiczne związane z cukrzycą. W rzeczywistości jest ona ubezwłasnowolniona przez szereg jednoczesnych, pozornie niemożliwych do pokonania problemów. Z jednej strony ma cukrzycę, która wymaga starannego przestrzegania schematu podawania insuliny, indywidualnej diety i programu ćwiczeń, z których żaden nie jest przez nią realizowany.
Z drugiej strony, zmaga się z głęboko zakorzenionymi lękami spowodowanymi jej stanem (lęk przed śmiercią, lęk przed utratą kontroli), złością z powodu niesprawiedliwości posiadania poważnej choroby, depresją (która może mieć wiele przyczyn, w tym fakt, że jej cukrzyca nie jest kontrolowana, co wpływa na funkcjonowanie jej mózgu i układu nerwowego, jak opisano poniżej), poczucie całkowitego opuszczenia przez resztę świata, w którym nie ma diabetyków, a także, co najgroźniejsze, pewnego rodzaju pragnienie śmierci, które kusi ją do lekceważenia wszystkich środków, które zapewnią jej bezpieczeństwo i zdrowie, i które przekształciło się w rodzaj zaburzeń odżywiania. Jestem pewien, że wielu diabetyków podziela te uczucia i walczy z podobnymi problemami.
Dlaczego pacjenci są zdesperowani
Jest całkowicie zrozumiałe, że każdy, u kogo zdiagnozowano poważną chorobę, taką jak cukrzyca typu 1, powinien czuć się zszokowany, zły, sfrustrowany, niesprawiedliwie potraktowany, przygnębiony, przestraszony i wyzywający. Jeśli masz podobne odczucia, ważne jest, abyś jak najszybciej uzyskał wsparcie specjalisty. Poproś swojego lekarza o skierowanie do psychologa klinicznego, który pomoże Ci przeanalizować te uczucia i wypracować bardziej pozytywne podejście. Jeśli potrafisz stawić czoła rzeczywistości i zdać sobie sprawę, że cukrzyca typu 1 (jak również cukrzyca typu 2) nie jest wyrokiem śmierci, że istnieją kroki, które możesz podjąć, aby kontrolować ten stan i prowadzić dobre życie, jeśli dbasz o swoje ciało, i że musisz prosić o pomoc sieci wsparcia dla chorych na cukrzycę, a przede wszystkim swoją rodzinę i przyjaciół, wtedy możesz wznieść się ponad te uczucia i zostawić je za sobą.
Jednym z najważniejszych czynników w pokonywaniu cukrzycy jest komunikacja (jak wspomniano w części I tej serii). Uzyskaj jak najwięcej informacji na temat swojego stanu zdrowia, leczenia (insuliną lub doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi), diety, ćwiczeń fizycznych oraz miejsc, w których możesz uzyskać wsparcie psychologiczne. Następnie zwróć się do członków swojego systemu wsparcia, gdy będziesz ich potrzebować. Nie izoluj się, ale poproś o pomoc. Skonsultuj się z psychologiem klinicznym lub kliniką zaburzeń odżywiania, z lekarzem i dietetykiem, są oni po to, aby udzielić ci odpowiedzi, kiedy doświadczasz problemu, ale nie mogą ci pomóc, jeśli się z nimi nie skontaktujesz.
Dlaczego cukrzyca może mieć tak wyraźny efekt psychologiczny?
W zeszłym tygodniu wspomniałam, że ludzki mózg jest niezwykle wrażliwy na poziom cukru we krwi. Aby móc myśleć i funkcjonować, mózg wymaga, aby poziom cukru we krwi był ściśle kontrolowany.
a) Hiperglikemia
Jeśli poziom cukru we krwi wzrośnie do niebezpiecznie wysokiego poziomu (hiperglikemia, która może zostać wywołana przez niestosowanie insuliny lub leków doustnych w odpowiednich dawkach lub o odpowiednich porach, albo przez spożywanie słodkich pokarmów lub picie alkoholu), Możesz czuć się zmęczony i senny, mieć niskie ciśnienie krwi, szybkie i nieregularne bicie serca oraz kwasicę ketonową, która może spowodować utratę przytomności i śpiączkę (Mahan & Escott-Stump, 2000). Wszystkie te objawy mogą wywołać strach i wpłynąć dramatycznie na twoje samopoczucie psychiczne.
Jeśli masz atak hiperglikemii, musisz natychmiast zgłosić się do lekarza i otrzymać leczenie, aby zapobiec kwasicy ketonowej i śpiączce.
b) Hipoglikemia
Z drugiej strony, hipoglikemia (zbyt niski poziom cukru we krwi), może powodować brak koncentracji, pocenie się, nudności i wymioty, zmęczenie, niepokój, drażliwość, agresywne zachowanie, depresję, zaburzenia widzenia, drżenie, zawroty głowy, szybkie bicie serca, ból dławicowy i wysokie ciśnienie krwi (Mahan & Escott-Stump, 2000). Nieleczona poważna hipoglikemia może doprowadzić do uszkodzenia mózgu, a nawet wywołać atak serca. Nic dziwnego, że pacjenci z cukrzycą, którzy doświadczyli takich objawów, mogą stać się bojaźliwi i czuć się zagrożeni.
Cukrzycy powinni zawsze mieć przy sobie żywność o wysokim IG (cukier, tabletki glukozy, zimne napoje słodzone cukrem), aby mogli szybko przywrócić poziom cukru we krwi przy pierwszych oznakach któregokolwiek z wyżej wymienionych objawów. Jak tylko poczujesz się lepiej, zjedz posiłek o niskim IG (chleb o niskim IG z serem, gotowane jajko lub orzechy), aby ustabilizować poziom cukru we krwi.
Twój dietetyk i lekarz pomogą Ci zaplanować nagłe przypadki hiper- i hipoglikemii oraz sposoby zapobiegania im. Zapobieganie wahaniom poziomu cukru we krwi jest nadal najlepszym lekarstwem na utrzymanie życia na równym poziomie, aby nie dopuścić do rozwoju problemów psychologicznych, które mogłyby skomplikować stan fizyczny.
– (Dr IV van Heerden, DietDoc, maj 2011)
– (Dr IV van Heerden, DietDoc, maj 2011).