Trypanosomatoza jest przenoszona na ludzi i zwierzęta przez owada ssącego krew, muchę tse. Muchy tsetse obejmują wszystkie gatunki z rodzaju Glossina.
Podczas gdy muchy tsetse przypominają muchy domowe, mając podobny rozmiar od 8 do 17 mm, dwie cechy anatomiczne sprawiają, że można je łatwo odróżnić podczas odpoczynku. Muchy tse składają swoje skrzydła całkowicie tak, że jedno skrzydło spoczywa bezpośrednio na drugim nad ich odwłokiem i mają długą sondę, która rozciąga się bezpośrednio do przodu i jest przymocowana przez wyraźną bańkę do dolnej części ich głowy.
Uważa się, że tse są niezwykle starymi owadami, ponieważ zidentyfikowano skamieliny tse z Florissant Fossil Beds w Kolorado, a niektóre gatunki zostały również opisane w Arabii. Obecnie żyjące tsetse występują prawie wyłącznie na kontynencie afrykańskim na południe od Sahary. Zidentyfikowano około 29 do 31 gatunków i podgatunków (w zależności od klasyfikacji), jednak tylko 6 z nich uznano za wektory śpiączki i przypisuje się im przenoszenie dwóch chorobotwórczych pasożytów człowieka.
Pierwsze kontynentalne rozmieszczenie much tse tsetse zostało ustalone przez Forda i Katondo w latach 70-tych. Ostatnio mapy pokazujące przewidywane obszary przydatności dla much tse tsetse zostały opracowane dla FAO przez Environmental Research Group Oxford (ERGO Ltd). ontrola wektorowa
Przenoszenie trypanosomiozy obejmuje cztery współdziałające organizmy: żywiciela ludzkiego, wektora owadziego, pasożyta chorobotwórczego oraz rezerwuary w postaci zwierząt domowych i dzikich. Glossina są skutecznymi wektorami i są odpowiedzialne za łączenie tych organizmów, a każda redukcja ich liczby powinna prowadzić do znacznego ograniczenia transmisji, a tym samym przyczynić się do eliminacji HAT i trwałości wysiłków kontrolnych.
Kontrola wektorowa