What is Media Framing?

Media framing can simply be described as the angle or perspective from which a news story is told. While news is often thought to be objective and value free this is rarely if ever the case. In fact most news stories are value laden in both their production and content. News is not an exact representation of reality but rather a reconstruction from various angles of a small section of reality. Nie oznacza to, że dziennikarze koniecznie kłamią lub świadomie zniekształcają prawdę, ale że dziennikarze, relacjonując konkretne historie, korzystając z konkretnych źródeł, konstruują rzeczywistość poprzez selektywny proces. Co więcej, są oni ograniczeni zarówno przez praktyki zawodowe, ograniczenia zasobów, jak i relacje z udziałowcami i/lub menadżerami.

Podczas gdy agenda setting lub gatekeeping decyduje o tym, co gazeta lub nadawca relacjonuje lub czego nie relacjonuje, rama jest nadrzędnym kątem, pod jakim traktowane są różne historie, gdy już zostaną zrelacjonowane. Ramowanie, podobnie jak ustalanie agendy, jest aktem z natury ideologicznym (świadomie lub nie). Ramy danej historii (lub grupy historii) będą miały wpływ na to, jak ta historia jest badana i relacjonowana, z kim dziennikarz decyduje się rozmawiać, jakie pytania zadaje i jak informacje są interpretowane i relacjonowane.

Różne kwestie mogą wpływać na to, jak tworzone są ramy; nie tylko nadrzędne ideologie w społeczeństwach lub to, co jest często uważane za „zdrowy rozsądek”. Podobnie kwestie takie jak rasa, klasa i płeć dziennikarzy, redaktorów, właścicieli i odbiorców mogą wpływać na tworzenie ramek. Istotne znaczenie ma również produkcja wiadomości lub sposób, w jaki są one konstruowane. Twórcy wiadomości często polegają na źródłach instytucjonalnych, takich jak policja, sądy i politycy, aby dostarczyć historie, które mogą zarówno wpłynąć na agendę, jak i na to, jak historia jest zdefiniowana.

Jednym z przykładów Framing jest kwestia narkotyków; istnieje wiele sposobów, w jaki ta kwestia może zostać ujęta w ramy.

1: rama prawa i porządku – tutaj kluczową kwestią jest to, że narkomani lub ćpuny są przestępcami narażającymi nasze społeczności i dzieci na niebezpieczeństwo. Narkomani muszą zostać powstrzymani, a drobna przestępczość lub nawet fale przestępstw są spowodowane przez ćpunów karmiących swój nałóg. Co więcej, narkomani strzelający na ulicach są nieestetyczni, niemoralni i źli dla turystyki. Lokalni politycy lub Minister Sprawiedliwości mogą być przesłuchiwani na temat tego, dlaczego coś nie jest zrobione; ofiary przestępstw mogą być przesłuchiwane lub firmy, które znajdują się w miejscach uczęszczanych przez uzależnionych. Podobnie policja może być pytana o to, co robi, aby ograniczyć działalność przestępczą.

2: Nadużywanie narkotyków jako problem zdrowotny: Tutaj kluczowym elementem jest zdrowie osoby zażywającej narkotyki i kwestie zdrowotne w szerszym społeczeństwie. W tym przypadku minister zdrowia może być przesłuchiwany w celu omówienia finansowania ośrodków leczenia, a różni pracownicy służby zdrowia lub eksperci mogą być przesłuchiwani w sprawach takich jak leczenie lub kontrowersje dotyczące rodzajów leczenia.

3: Nadużywanie narkotyków jako problem społeczny: W tym przypadku nadużywanie narkotyków może być traktowane jako problem społeczny związany z klasą, rasą i dysfunkcyjnym społeczeństwem. W tym kontekście kwestia tego, które obszary są najbardziej dotknięte problemem używania narkotyków i związanymi z tym przestępstwami może być omawiana obok takich kwestii, jak bezrobocie i deprywacja społeczna.

4: Narkotyki rekreacyjne powinny być legalne: W tym mniej popularnym ujęciu narkotyki rekreacyjne są postrzegane jako normalna część społeczeństwa, a kwestie takie jak uzależnienie i problemy społeczne są bagatelizowane lub porównywane z już legalnymi narkotykami, takimi jak alkohol czy papierosy. Koszty „wojny z narkotykami” i kwestia kryminalizacji dilerów są tu często poruszane, a polityka „redukcji szkód” może być podkreślana.

Jak zdekonstruować ramy?

Dekonstrukcja ram jest ważna, ponieważ może pomóc w zakwestionowaniu ideologicznych i siłowych struktur w społeczeństwie. Dekonstrukcja ram jest z natury rzeczy procesem jakościowym, który może być trudny do przeprowadzenia, ale dzięki strukturze i innym elementom, takim jak pozyskiwanie źródeł i analiza treści, można to zrobić w sposób systematyczny i użyteczny. Niektóre pytania do rozważenia to:

1. Jakie założenia są w artykułach? Ramy często mają nadrzędne założenie lub założenia: Na przykład w obecnym kryzysie gospodarczym często istnieje nadrzędne założenie tego, co określa się mianem „ekonomii neoliberalnej”. Jeden aspekt tej ramy zakłada, że cięcia są konieczne w czasach recesji. Jest to sprzeczne z innymi teoriami ekonomicznymi, takimi jak keynesizm, które faworyzują antycykliczną interwencję rządu. W ramach neoliberalnych nie chodzi o to, czy cięcia powinny być, czy nie (to, że powinny być cięcia, jest oczywiste), ale raczej o to, gdzie te cięcia będą, co jest „sprawiedliwe” itd. Organizacje takie jak związki zawodowe mogą często zaplątać się w ramy „sprawiedliwości” cięć, tracąc jednocześnie szerszy obraz sytuacji.
2. Kim są źródła? Kim są główne źródła lub „główni definiujący”, którzy nadają ton i porządek dzienny raportowi? Na przykład w większości przypadków przemocy w marszach protestacyjnych lub działań politycznych, policja działa jako główny definer i zakłada się, że zostali zaatakowani, nawet jeśli nie było to oczywiste. W większości relacji z kryzysu mieszkaniowego źródła były silnie stronnicze w kierunku branży nieruchomości (patrz poniżej na analizę źródeł w sprawie gwarancji Banku Irlandzkiego z 2008 r.).
3. Jaki rodzaj języka jest używany, przymiotniki takie jak „lewica” lub „twarda lewica” używane do opisania Jeremy Cobryn jest dobrym przykładem. Podobnie rzeczowniki takie jak „terrorysta”, aby opisać jedną ze stron konfliktu zbrojnego. Na przykład w ostatnim raporcie RTE na temat Izraela/Palestyny stwierdzono, że Izraelczycy zostali „brutalnie zamordowani”, podczas gdy Palestyńczycy zostali „zabici”. Podobnie palestyńskie ataki na cele wojskowe są zwykle określane jako „ataki terrorystyczne”, podczas gdy izraelskie ataki na cele cywilne nie są nimi określane.
4. Czy można znaleźć jakieś wzorce lub tematy, na przykład w relacjach z Izraela/Palestyny? Istnieje wzór języka używanego do opisania stron konfliktu.
5. Czy istnieje narracja, która jest przestrzegana: Na przykład w przypadku Irish Water, gdy minister Leo Varadkar wprowadził termin „złowrogie skrzydło”, aby opisać elementy ruchu, narracja została przejęta przez większość prasy, aby opisać to, co prawdopodobnie było jednym z najbardziej pokojowych ruchów w irlandzkiej historii politycznej. Metafory mogą być często używane w narracjach.
6. Jak ludzie lub grupy są reprezentowane. Powszechnym narzędziem jest „odmienianie” grup społecznych, często mniejszości, takich jak podróżnicy, inne mniejszości etniczne, uchodźcy lub migranci, a nawet grupy narodowe lub religijne. Odmienność takich grup społecznych może być często wyrażona jako problem, np. „problem podróżnych”. Każda grupa społeczna może być kozłem ofiarnym, aby dopasować się do sytuacji politycznej, takich jak samotne matki w latach dziewięćdziesiątych lub pracowników sektora publicznego na początku kryzysu gospodarczego.
7. Przedstawienie płci jest ważne, na przykład ubrania kobiet polityków jest bardziej prawdopodobne, aby być komentowane w raportach w porównaniu do męskiej.
8. Przedstawienie klasy jest również kluczem tutaj, na przykład w obecnej reklamie dla EBS klasy robotniczej są reprezentowane zarówno jako leniwe i głupie, podczas gdy gospodyni domowa z klasy średniej jest przedstawiony jako put upon przez „pomoc”. Ludzie z klasy robotniczej są często przedstawiane jako zarówno przestępcze i głupie w irlandzkiej reklamy, prawdopodobnie odzwierciedlając charakter klasy średniej zawodu.
9. Ramy mogą być również semiotyczne w przyrodzie, która jest oparta na symbolach w słowach lub obrazach.

Framing i klasa

Semiotyka i rasa: The Children of 9/11 vs the Children of Bin Laden (źródło demaskujące media)

Przykład nr 1: Jak ujęcie mieszkalnictwa

W przypadku obecnego kryzysu mieszkaniowego nadrzędną ramą pozostaje to, że własność jest przede wszystkim towarem, który może być dostarczany i finansowany tylko przez siły rynkowe. Dlatego jedynym sposobem na dostarczenie mieszkań jest utorowanie drogi deweloperom poprzez ograniczenie „biurokracji” (regulacji). Podobnie prywatni deweloperzy powinni być zachęcani do budowania (poprzez obniżenie podatków). Ponadto tylko prywatni deweloperzy mogą budować mieszkania i tylko prywatne banki mogą udzielać kredytów hipotecznych

Podobnie tylko prywatni właściciele mogą „dostarczać” mieszkania na wynajem. Właściciele nie podnoszą czynszu, robi to rynek, a zatem właściciele nie eksmitują ludzi, są oni niestety „wyrzucani” z rynku. Ponownie właściciele powinni być zachęcani poprzez obniżanie podatków i rozluźnianie przepisów, aby dać ludziom „wybór” życia w mieszkaniach poniżej standardu. Kontrola czynszów zakłóci rynek i dlatego nie może być wprowadzona; ponadto jest to atak na prawa wynajmujących.

Rynek nieruchomości załamał się w latach 2007/2008, ponieważ ludzie chcieli mieć drogie domy i kredyty hipoteczne, na które nie było ich stać, nikt nikogo nie zmuszał do kupna domu. Ludzie imprezowali i stali się niekonkurencyjni, ponieważ pensje były zbyt wysokie. Banki były kierowane przez złe jabłka, a regulator spał. System nie jest kwestionowany, ponieważ jest tylko jeden system i zawsze był tylko jeden system. System jest rzeczywistością.

To całe kadrowanie jest całkowicie stronnicze i oparte na strukturach władzy w irlandzkim społeczeństwie. Nieruchomości i źródła finansowe są najbardziej prawdopodobne, aby być cytowane, ponieważ mają fundusze na zatrudnienie pracowników public relations lub firm. Ważne są również powiązania między gazetami a reklamodawcami (zwłaszcza w sekcjach dotyczących nieruchomości). A dziennikarz ma długotrwałe powiązania ze źródłami w przemyśle. Co więcej, całe to ujęcie pasuje do obecnego ortodoksyjnego neoliberalnego myślenia ekonomicznego, które utrzymuje, że tylko samoregulujące się rynki prywatne mogą zaoferować trwałe rozwiązania

Przykład: Analiza źródeł na temat gwarancji bankowej

Powyżej przedstawiono źródła informacji na temat gwarancji bankowej z okresu od 21 września 2008 r. do 5 października 2008 r. (tydzień poprzedzający i następujący po gwarancji bankowej) w Irish Times i Irish Independent. Jak widać, źródła są silnie zorientowane na politykę i finanse (uwaga: istnieje wiele źródeł dla każdej historii informacyjnej).

Ponadto partyjne źródła polityczne są ponownie zorientowane na rząd i partie pro-gwarancyjne

Przykład nr 2 How Privatisation is Framed

Po przeanalizowaniu w mediach transakcji sprzedaży Bord Gais Eireann (BGE) – irlandzkiego państwowego dostawcy gazu – brytyjskiemu przedsiębiorstwu Centrica Holdings, jednym z kluczowych, nadrzędnych motywów była idea, że prywatyzacja przyniesie korzyści klientom. Wiele artykułów opierało się na założeniu, że prywatyzacja przyniesie deregulację rynku, co z kolei przyniesie konkurencję, która ostatecznie obniży ceny, jakie konsumenci płacą za gaz. Jest to zgodne z ogólną ramą widoczną w analizie, zgodnie z którą społeczeństwo określane jest jako konsument przede wszystkim – kluczowa rama neoliberalna.

Inną kluczową ramą w mediach było przekonanie, że prywatyzacja jest ogólnie pożądaną polityką. Ramy te utrzymują się, niezależnie od uznania, że niektóre aspekty ich realizacji były w tym konkretnym przypadku niewystarczające, w szczególności zły termin sprzedaży i zaniżona wycena niektórych aktywów państwowych. Fakty te nie umniejszyły faktu, że prywatyzację przedstawiano w mediach jako ogólnie postępową politykę. Odpowiadało to wszechobecnej antypaństwowej ramie, zgodnie z którą zaangażowanie państwa w sprawy gospodarcze jest nieuzasadnione i nieprzydatne – tak zwanej monice „martwej ręki”, której brak miałby ustąpić miejsca deregulacji i konkurencji.

Interesująca rama, która wyłoniła się z analizy, ujawniła uprzedzenie do pracowników BGE. Podczas gdy wielu z nich wpłacało pieniądze na Program Pracowniczych Opcji Akcyjnych ESOP i w ten sposób budowało swoje własne udziały, relacja z tego programu w sprzedaży, z użyciem pejoratywnych określeń, takich jak „trousering windfalls”, świadczy o negatywnym nastawieniu dziennikarzy do ESOP jako pozornie niepewnego i mniej zasługującego na uwagę.

Może najbardziej uderzającym aspektem relacji medialnych był ich brak. Istniała „znacząca cisza” wokół relacji mediów na temat sprzedaży do tego stopnia, że jeden z analityków stwierdził, że większość klientów firmy nie byłby świadomy, że został sprzedany, ponieważ „po prostu cicho się stało”; uznając brak relacji z kwestii, która uzasadnia prawdziwe zainteresowanie opinii publicznej, jeden, który został pominięty na korzyść ram głównie konsumenckich.

Dalsza lektura:

Dalsza lektura: