Złamanie linioweEdit
Złamania liniowe czaszki to złamania kości, które przebiegają poprzecznie przez całą grubość czaszki od zewnętrznego do wewnętrznego stołu. Zwykle są one dość proste, bez przemieszczenia kości. Częstą przyczyną urazu jest tępy uraz, w którym energia uderzenia przenosi się na duży obszar czaszki.
Liniowe złamania czaszki mają zwykle niewielkie znaczenie kliniczne, chyba że są równoległe w bliskim sąsiedztwie lub przebiegają poprzecznie do szwu, albo dotyczą rowka zatoki żylnej lub kanału naczyniowego. Wynikające z tego powikłania mogą obejmować diastazę szwu, zakrzepicę zatoki żylnej i krwiak nadtwardówkowy. U małych dzieci, choć rzadko, istnieje możliwość rozwoju narastającego złamania czaszki, zwłaszcza jeśli złamanie występuje w kości ciemieniowej.
Złamanie wgłobioneEdit
Złamanie wgłębne czaszki jest rodzajem złamania wynikającym zazwyczaj z tępego urazu, takiego jak uderzenie młotkiem, kamieniem lub otrzymanie kopnięcia w głowę. Tego typu złamania – które występują w 11% ciężkich urazów głowy – są złamaniami z przemieszczeniem kości do wewnątrz. Złamania wgłębione czaszki stwarzają wysokie ryzyko zwiększonego ciśnienia na mózg lub krwotoku do mózgu, który miażdży delikatną tkankę.
Złożone złamania wgłębione czaszki występują, gdy nad złamaniem znajduje się rana, co powoduje kontakt wewnętrznej jamy czaszki ze środowiskiem zewnętrznym, zwiększając ryzyko zakażenia i infekcji. W złożonych złamaniach wgłębionych dochodzi do rozerwania opony twardej. Złamania wgłębione czaszki mogą wymagać zabiegu operacyjnego w celu oderwania kości od mózgu, jeśli na niego naciskają, poprzez wykonanie otworów na sąsiedniej, prawidłowej czaszce.
Złamanie diastatyczneEdit
Złamania diastatyczne występują, gdy linia złamania przecina jeden lub więcej szwów czaszki, powodując poszerzenie szwu. Podczas gdy ten typ złamania jest zwykle widziany u niemowląt i małych dzieci, ponieważ szwy nie są jeszcze zespolone, może on również wystąpić u dorosłych. Kiedy złamanie diastatyczne występuje u dorosłych, zwykle dotyczy szwu lambdoidalnego, ponieważ szew ten nie zrasta się w pełni u dorosłych do około 60 roku życia. Większość złamań diastatycznych u osób dorosłych jest spowodowana poważnymi urazami głowy. W wyniku urazu dochodzi do złamania diastatycznego z zapadnięciem się otaczających kości głowy. Miażdży delikatne tkanki, podobnie jak w przypadku złamania czaszki z depresją.
Złamania diastatyczne mogą występować z różnymi rodzajami złamań, możliwe jest również wystąpienie diastasis szwów czaszkowych bez współistniejącego złamania. Diastaza szwów może również wystąpić w różnych schorzeniach wrodzonych, takich jak dysplazja rozszczepowo-czaszkowa i osteogenesis imperfecta.
Złamanie podstawy czaszkiEdit
Złamania podstawy czaszki to liniowe złamania występujące w podłodze sklepienia czaszki (podstawa czaszki), które wymagają większej siły do spowodowania niż inne obszary neurocranium. Z tego powodu są one rzadkie, występują jako jedyne złamanie tylko u 4% pacjentów z ciężkimi urazami głowy.
Złamania bilarne mają charakterystyczne objawy: krew w zatokach; wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego (wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego z nosa) lub z uszu (otorrhea płynu mózgowo-rdzeniowego); ekchymoza okołooczodołowa często nazywana „szopskimi oczami” (zasinienie oczodołów oczu, które wynika z gromadzenia się tam krwi, gdyż wycieka ona z miejsca złamania); oraz ekchymoza zauszna znana jako „znak Battle’a” (zasinienie nad wyrostkiem sutkowatym).
Zrastające się złamanieEdit
Zrastające się pęknięcie czaszki (GSF) znane również jako nadżerka czaszkowo-mózgowa lub torbiel leptomeningealna z powodu zwykłego rozwoju torbielowatej masy wypełnionej płynem mózgowo-rdzeniowym jest rzadkim powikłaniem urazu głowy zwykle związanym z liniowymi złamaniami czaszki kości ciemieniowej u dzieci poniżej 3 roku życia. U starszych dzieci opisywano ją w nietypowych okolicach czaszki, takich jak potylica i podstawa podstawy czaszki oraz w skojarzeniu z innymi rodzajami złamań czaszki. Charakteryzuje się diastatycznym poszerzeniem złamania.
Różne czynniki są związane z rozwojem GSF. Głównym czynnikiem sprawczym jest rozerwanie opony twardej. Złamanie czaszki powiększa się częściowo z powodu szybkiego fizjologicznego wzrostu mózgu, który występuje u małych dzieci, oraz pulsacji płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) w leżącej u podłoża torbielowatej masie leptomeningealnej.
Złamanie czaszki z rozerwaniemEdit
Złamanie czaszki z rozerwaniem, zwykle występujące przy ciężkich urazach u niemowląt poniżej 1 roku życia, jest zamkniętym, diastatycznym złamaniem czaszki z wyrwaniem mózgu poza zewnętrzny stół czaszki pod nienaruszoną skórę głowy.
Ostry obrzęk skóry głowy jest związany z tym typem złamania. W niejednoznacznych przypadkach bez natychmiastowego obrzęku skóry głowy rozpoznanie może być postawione za pomocą rezonansu magnetycznego, co zapewnia szybsze leczenie i pozwala uniknąć rozwoju „rosnącego pęknięcia czaszki”.
Złamanie złożoneEdit
Złamanie w połączeniu z nadległą raną, która rozrywa naskórek i opony mózgowe – lub przebiega przez zatoki przynosowe i struktury ucha środkowego, co powoduje kontakt środowiska zewnętrznego z jamą czaszki – jest złamaniem złożonym.
Złamania złożone mogą być czyste lub zakażone. W złamaniach złożonych czaszki może pojawić się powietrze wewnątrzczaszkowe (pneumocephalus).
Najpoważniejszym powikłaniem złamań złożonych czaszki jest zakażenie. Czynniki zwiększonego ryzyka zakażenia obejmują widoczne zanieczyszczenie, rozerwanie opon mózgowych, luźne fragmenty kości i zgłoszenie się do leczenia po ponad ośmiu godzinach od urazu.
Złożone uniesione złamanieEdit
Złożone uniesione złamanie czaszki jest rzadkim typem złamania czaszki, w którym złamana kość jest uniesiona powyżej nienaruszonego zewnętrznego stolika czaszki. Ten typ złamania czaszki jest zawsze złożony w naturze. Może być ono spowodowane podczas napadu z bronią, gdzie początkowy cios penetruje czaszkę i leżące u jej podłoża opony mózgowe, a po wycofaniu broń unosi złamaną część czaszki na zewnątrz. Może być również spowodowane obracaniem się czaszki podczas uderzenia w przypadku tępego urazu, obracaniem się czaszki podczas uderzenia o nieożywiony przedmiot, jak podczas upadku, lub może wystąpić podczas przenoszenia pacjenta po początkowym złożonym urazie głowy.
.