Nie ma znaczenia, jak źli są wynajmujący, wydaje się, że ujdzie im to na sucho. Jeśli uporczywie wynajmują pokoje przekształcone ze słonecznych przestrzeni w ciemne gotyckie jaskinie pokryte czarną pleśnią, lub zobowiązują lokatorów do spania na przemoczonych materacach, uchodzi im to na sucho. Tymczasem lokatorzy opuszczający mieszkanie często cierpią na wyniszczające nerwy po zamieszkaniu, obawiając się, że właściciel może nie wystawić im żadnej referencji lub – co jest zgubne dla ich przyszłych perspektyw mieszkaniowych – złą referencję. Co gorsza, w Anglii i Walii niektórzy agenci wynajmu i właściciele nawet pobierają opłaty za ten przywilej.
Zawsze intrygowało mnie, że najemcy nigdy nie muszą przeskakiwać przez te same obręcze, co najemcy. Ilekroć wynajmujący ubiegają się o kredyt hipoteczny buy-to-let, czyż nie powinni oni przejść testu „osoby odpowiedniej i właściwej”? W końcu, są oni właścicielami klucza nie tylko do naszego szczęścia, ale i do dachu nad głową. Czy wynajmujący nie powinni być oceniani lub „oceniani” przez swoich byłych najemców?
Niestety, najemcy mogą wynajmować nieruchomości w większości bez oficjalnego nadzoru, a kiedy najem się kończy, w efekcie trzymają najemców dla okupu; ukrytą groźbą jest „odejdź po cichu albo nie będziemy mogli obciążyć cię kwotą do 50 funtów za ogólne referencje pro-forma”.
Niemniej jednak najemcy cieszą się możliwością zemsty, dzięki stronom takim jak Marks Out of Tenancy i Rental Raters. Obie strony publikują recenzje napisane przez byłych najemców, pozytywne i negatywne, o właścicielach i agentach wynajmu (ci ostatni często są prawdziwymi złoczyńcami). Co ciekawe, drobny Trip Advisor-style griping o drobnych szczegółów jest rzadkością; większość komentarzy są starannie przemyślane krytyki. Kilka z nich, w których ludzie cieszyli się dobrą dzierżawą, jest wręcz niewiarygodnie pozytywnych, ale inne nazywają straszne niewłaściwe zachowanie i ruinę, takie jak ten przykład: „Been renting since 1994 and this is hands down the worst I’ve experienced – and I once lived in a squat”. Zarówno wynajmujący, jak i nieruchomości są identyfikowani z imienia i nazwiska i publicznie zawstydzani.
W całej Wielkiej Brytanii wynajmujący są nadal w większości nielicencjonowani, z niewielką ilością skutecznych szkoleń nawet dla tych, którzy są nowicjuszami w delikatnym biznesie zarządzania pieniędzmi, naprawami i lokatorami. Podczas gdy niektórzy właściciele błądzą, ponieważ są samouprawnieni, wredni i podli, inni mogą nie wiedzieć nic lepszego; że na przykład prawo wymaga od nich zapewnienia ratujących życie regularnych kontroli bezpieczeństwa gazu lub podawania odpowiednich informacji o inspekcjach (co jest częstą skargą lokatorów żyjących pod kciukiem neofitów-najemców).
Jest to jedyne słuszne i właściwe, że lokatorzy, których jedynym wyjściem jest jak najszybsze wyprowadzenie się i pozostawienie nieprzyjemnych doświadczeń za sobą, powinni mieć więcej władzy niż wydaje się obecnie. Jeszcze lepszym rozwiązaniem jest rosnąca możliwość wprowadzenia nakazu zwrotu czynszu (RRO). Obecnie są one ograniczone i ściśle regulowane, ale ich zakres wkrótce ma zostać poszerzony.
Najemca może złożyć wniosek o RRO, jeżeli jego właściciel popełni jedno z następujących wykroczeń: nie uzyskał właściwej licencji, ponowne wejście z użyciem przemocy, bezprawna eksmisja lub nękanie, nie zastosował się do wezwania do poprawy sytuacji wydanego przez władze lokalne, nie zastosował się do nakazu zakazu wydanego przez władze lokalne; lub gdy właściciel naruszył zakaz sądowy. Jeśli sam płacisz swój czynsz, wtedy sam złóż wniosek do trybunału, w przeciwnym razie, gdy czynsz jest pokrywany przez zasiłek mieszkaniowy, płacąca rada składa wniosek i odzyskuje swoje pieniądze. Zgrabne, nieprawdaż?
Nawet ograniczone i specyficzne dla pewnych przykładów wykroczeń, RROs dają nadzieję na sprawiedliwość. Być może myśl o byciu zmuszonym do zwrotu pieniędzy do 12 miesięcy zreformuje przerażających właścicieli. Zła, publicznie widoczna recenzja jest silnym czynnikiem odstraszającym dla niektórych, ale tam, gdzie poważne niewłaściwe zachowanie utrzymuje się, najemcy muszą stawić czoła utracie licencji, uniemożliwiającej im wynajmowanie nieruchomości w przyszłości. Ale tam, gdzie złe zarządzanie jest ekstremalne, a zaniedbanie i ruina rzeczywiście zagraża życiu (jak w przypadku wadliwych urządzeń elektrycznych lub dostaw gazu), uważam, że własność powinna zostać utracona.
Skargi zamieszczane online przez lokatorów podkreślają poważne problemy znacznie bardziej niebezpieczne niż ręczniki hotelowe, które są niewystarczająco puszyste, lub że kelner się nie uśmiechnął. Prawdziwie zaniedbane mieszkania to sprawa życia i śmierci. Po zakończeniu najmu najemcy powinni teraz odczuwać te same emocje, co lokatorzy po zamieszkaniu, z groźbą utraty dochodów lub pysznie sarkastycznej, rozsądnie negatywnej wzmianki w Internecie, aby skoncentrować umysł. Lokatorzy są bezsilni już nie.
– Penny Anderson jest pisarką i artystką. Prowadzi bloga pod adresem thebunnytrickster.blogspot.co.uk
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{{highlightedText}}
- Share on Facebook
- Share on Twitter
- Share via Email
- Share on LinkedIn
- Share on Pinterest
- Share on WhatsApp
- Share on Messenger