15 Manieren om zelfverzekerd met confrontaties om te gaan

Mensen noemen spreken in het openbaar altijd als hun grootste angst, maar ik denk dat de angst voor confrontaties misschien wel de meest voorkomende is.

Als psycholoog zie ik deze angst voor confrontaties voortdurend, vaak op kleine manieren tot uiting komend:

• Passief zijn of je mond houden over je echte voorkeuren voor waar je het liefst gaat eten of wat je op Netflix wilt kijken.
• Het uitstellen van het maken van een afspraak bij de dokter omdat je weet dat je arts je gaat confronteren met een van je gezondheidskwesties.
• Het uitstellen van het maken van een afspraak bij de dokter omdat je weet dat je arts je gaat confronteren met een van je gezondheidskwesties.
• Het slechte gedrag van je echtgenoot of echtgenote toeschrijven aan “nou ja, zo zijn ze nu eenmaal…”

Terwijl, terwijl het vermijden van confrontaties je op de korte termijn misschien van wat angst of stress afhelpt, ben je er op de lange termijn bijna altijd slechter van af:

• Het is een veel voorkomende oorzaak van chronische zorgen en angst.
• Het leidt tot ongelukkige huwelijken met weinig intimiteit en vertrouwen.
• Het bevordert een laag gevoel van eigenwaarde en weinig zelfvertrouwen.
• Het genereert wrok en chronische prikkelbaarheid.

Gelukkig genoeg is de neiging om confrontaties uit de weg te gaan geen persoonlijkheidskenmerk of genetische vloek. Met de juiste gewoonten en mentaliteitsveranderingen kun je jezelf trainen om confrontaties effectief en met vertrouwen aan te gaan.

In deze gids bekijken we 15 praktische manieren om met meer zelfvertrouwen moeilijke confrontaties aan te gaan.

Verklar de kwestie voor jezelf (schriftelijk!)

Specificiteit is de sleutel tot succes als het gaat om zelfverzekerde en effectieve confrontaties.

De grootste fout die mensen maken bij confrontaties is dat ze geen duidelijkheid hebben over de kwestie zelf. Ze hebben een vaag idee of gevoel van wat het probleem is, maar hebben moeite met het verwoorden van de details:

• Ik voel me gekwetst over wat je gisteravond zei.
• Ik wou dat ik een meer ondersteunende echtgenoot had.
• Niemand waardeert me.

Er is niets mis met gevoelens, verlangens, en andere indrukken zoals deze. Maar het zit zo…

Je kunt een gevoel niet oplossen.

Als je een productieve confrontatie wilt, dwing jezelf dan om specifiek te worden over wat er achter het gevoel zit:

• Ik voelde me gisteravond gekwetst toen je me vertelde dat ik me geen zorgen hoefde te maken over mijn werkperikelen en dat het ‘allemaal in mijn hoofd zat.
• Ik zou willen dat mijn echtgenoot meer in huis zou helpen.
• Ik zou willen dat mijn baas en collega’s mijn werk vaker zouden erkennen.

Natuurlijk is het vaak moeilijk om verder te gaan dan het aanvankelijke gevoel en erachter te komen wat erachter zit.

De beste manier om dit te doen is om uit je hoofd te komen en wat te schrijven. Begin gewoon met het opnoemen van alles wat je kunt bedenken als het gaat om wat je van streek maakt. Dat kunnen betrokken mensen zijn, verschillende emoties die je voelde, fantasieën die door je hoofd spoken, wat dan ook…

Door jezelf te dwingen op papier te denken, krijg je veel meer duidelijkheid over het echte probleem.

Stel vast welk gedrag je anders zou willen

Mensen kunnen hun persoonlijkheid niet veranderen, alleen hun gedrag.

Als u eenmaal hebt vastgesteld wat het echte probleem is dat moet worden aangepakt, is de volgende stap om voor uzelf duidelijk te maken wat u anders zou willen.

Maar de sleutel hier is om wat u wilt te formuleren in termen van het gedrag van andere mensen.

De reden hiervoor is dat dat echt het enige is waar ze controle over hebben. Je zou misschien wanhopig willen dat je echtgenoot aanhankelijker of gewetensvoller was, maar dat zijn echte dingen – het zijn concepten, overkoepelende termen en categorieën die een verzameling gedragingen in de loop van de tijd beschrijven.

Voorbeeld:

• Je kunt niet gewetensvol zijn. Maar je kunt wel een herinnering instellen in je telefoon, zodat je niet vergeet melk te halen op weg van je werk naar huis.
• Je kunt niet aanhankelijk zijn. Maar je kunt je echtgenoot een kus geven (een echte kus!) als je thuiskomt van je werk.

Om je kansen op een succesvolle en productieve confrontatie te maximaliseren, denk na over wat je wilt in termen van specifiek gedrag.

Als het helpt, denk dan op deze manier na: Je verzoeken moeten dingen zijn die in een film zichtbaar zouden zijn. Je kunt geen respect zien. Maar je kunt wel een warme handdruk zien na een presentatie op het werk.

Ben strategisch over de tijd en plaats van de confrontatie

Wanneer en waar je een confrontatie hebt, maakt meer uit dan je denkt.

Als therapeut is een van de grootste bronnen van conflicten waar ik koppels over hoor praten ruzie in bed. Beiden hebben een lange dag op het werk achter de rug, de kinderen waren de hele avond bijzonder onstuimig, en ze hadden letterlijk geen minuut extra om te praten (laat staan na te denken) tot ze allebei in bed lagen.

Maar er is een reden waarom stellen zo vaak melden dat ze bittere ruzies en ruzies in bed krijgen: het is laat!

Niemand zou ooit een sollicitatiegesprek plannen voor 23.30 uur of ervoor kiezen om de SAT-examens om middernacht te maken. En de reden ligt voor de hand: als je na een lange dag geen energie meer hebt en gestrest bent, ben je fysiek, mentaal en emotioneel gewoon niet op je best.

Als we uitgeput zijn, hebben we het veel moeilijker om ons te concentreren en onze ergste impulsen in te dammen. Dat betekent dat we veel meer kans hebben om iets ongevoeligs te zeggen, een cruciaal detail te vergeten, of moeite hebben om ons te concentreren op wat de ander zegt.

Als een kwestie belangrijk genoeg is om een confrontatie over te hebben, is het belangrijk genoeg om prioriteit te geven aan een goede tijd en plaats.

Natuurlijk belanden de meesten van ons in confrontaties op ongelegen momenten, omdat we haast hebben om het gewoon achter de rug te hebben. En hoewel het moeilijk is om met een ongemakkelijk probleem te blijven zitten, loopt een overhaaste confrontatie meestal slecht af.

Als je strategisch wilt zijn over het waar en wanneer van je confrontatie, stel jezelf dan de volgende vier vragen:

• Wanneer zou mijn slechtste moment zijn om een confrontatie te hebben?
• Wanneer zou hun slechtste moment zijn om een confrontatie te hebben?
• Wanneer kan ik het beste de confrontatie aangaan?
• Wanneer kunnen zij het beste de confrontatie aangaan?

Denk een paar minuten na over elk van deze punten, maak wat aantekeningen, en je zult je ongetwijfeld realiseren dat er waarschijnlijk een paar ideale momenten en plaatsen zijn voor je confrontatie.

Zorg ervoor dat je veilig bent

Voor sommige mensen is fysieke veiligheid een oprechte zorg wanneer ze een confrontatie overwegen.

• Als je bijvoorbeeld denkt aan het confronteren van een mogelijk mishandelende partner of echtgenoot.
• Of als je erover denkt om iemand te confronteren die actief dronken is of in een onzekere gemoedstoestand verkeert.

Wat het geval ook is, onthoud dat confrontatie weliswaar belangrijk kan zijn, maar dat je de risico’s zorgvuldig moet afwegen tegen de voordelen. Bovendien kan het in sommige gevallen zinvoller zijn om een confrontatie uit te stellen tot een veiliger of geschikter moment, alleen omdat het makkelijker is om het “uit de weg te ruimen”.

Dit gezegd hebbende, als je het gevoel hebt dat een confrontatie essentieel is en er een zeker veiligheidsrisico is, probeer dat risico dan zo goed mogelijk te beperken:

• Houd je confrontatie in een semi-openbare ruimte (denk aan de patio van een Starbucks of een eetpaviljoen in het winkelcentrum.
• Breng een vriend of ondersteunend persoon met je mee.
• Kies een optimaal tijdstip gezien de persoonlijkheid en gewoonten van de ander (bijv. als je weet dat iemand gestrest en prikkelbaar wordt na het werk, probeer je confrontatie dan te timen op een dag dat hij niet werkt).

Bedenk dat je veiligheid altijd op de eerste plaats moet komen. Laat je verlangen om “gewoon klaar te zijn met dingen” je niet in gevaar brengen.

Voor de confrontatie

Twee van de grootste valkuilen waar ik mensen in zie vallen als het gaat om confrontaties zijn:

1. Te agressief of defensief zijn in hun confrontaties.
2. Te passief en vermijdend zijn in de confrontaties.

Als je een confrontatie ingaat in de aanvalsmodus, is het onwaarschijnlijk dat je een bevredigend resultaat krijgt. Maar ook als je een confrontatie aangaat in de verdediging en alleen maar probeert te voorkomen dat iemand boos wordt, zul je waarschijnlijk geen optimaal resultaat boeken.

Welnu, beide problemen – te agressief of te passief – komen voort uit dezelfde bron: stress.

Als je gestrest bent, gaat je lichaam in de vecht- of vluchtmodus. Je hersenen geven een seintje dat er adrenaline vrijkomt, je spieren spannen zich aan, je focus vernauwt zich, en je hele mindset draait om het “doden” van de bedreiging of eraan ontsnappen.

Maar natuurlijk leiden doden en ontsnappen zelden tot goede uitkomsten in confrontaties.

De beste manier om een van deze valkuilen te vermijden, is je best te doen om ontspannen confrontaties aan te gaan:

• Punt. Vaak hoeven confrontaties niet meteen te gebeuren. Dat betekent dat het een goed idee is om ze uit te stellen tot je wat meer kunt afkoelen en ontspannen.
• Diep ademhalen. Een van de belangrijkste kenmerken van een stressreactie is een snelle, oppervlakkige ademhaling. Nou, het tegenovergestelde doen – langzaam, diep ademen – gaat de stressrespons tegen. Het klinkt simplistisch, maar als je een confrontatie aangaat en je gestrest voelt, kan het enorm helpen om vijf minuten de tijd te nemen voor een diepe, diafragmatische ademhalingsoefening.
• Mindfulness. Een ander probleem van gestrest confrontaties aangaan is dat het moeilijk kan zijn om geconcentreerd te blijven. Als we gestrest zijn, gaan onze gedachten vaak uit naar de dingen die het engst lijken, en niet per se naar de meest nuttige dingen. Je kunt dit vaak tegengaan met een paar minuten mindfulness-oefening voordat je een stressvolle confrontatie aangaat.

Maar echt, alles wat voor jou werkt om je stressniveau te verlagen – ook al is het maar een beetje – zal gunstig zijn als het gaat om het hebben van een productieve confrontatie. Dus, experimenteer met een paar verschillende ontspanningsstrategieën, kijk wat het beste voor je werkt, en gebruik die dan de volgende keer dat een grote confrontatie zich aandient.

Neem verantwoordelijkheid wanneer je kunt

Een van de beste manieren om de persoon tegenover je defensief te maken en je kansen op een succesvolle confrontatie te verknallen, is te weigeren enige verantwoordelijkheid te accepteren en de hele verantwoordelijkheid bij de ander te leggen.

Niemand vindt het leuk om te horen te krijgen – direct of impliciet – dat het “allemaal jouw schuld” is.

Een van de beste manieren om dit dilemma in een confrontatie te vermijden, is om er een punt van te maken dat je verantwoordelijkheid neemt wanneer je maar kunt.

Bijvoorbeeld:

Als je je manager confronteert met het feit dat hij te veel een micromanager is, kun je de verantwoordelijkheid op je nemen door te zeggen:

Je weet wel, ik begrijp waarom je al mijn werk wilt controleren… Toen ik hier net begon, duurde het zeker even voor ik de zaak onder de knie had. Ik weet dat ik veel fouten heb gemaakt en dat jij mijn werk moest nakijken om ze te ontdekken.

Natuurlijk wil je dit niet te ver doorvoeren en je gaan verontschuldigen voor dingen die je niet hebt gedaan of dingen gaan verzinnen om de ander zich beter te laten voelen.

Maar toch, in elk conflict van betekenis is er meestal wel iets – hoe klein ook – dat we fout hebben gedaan of dat we beter hadden kunnen doen. En daar verantwoordelijkheid voor nemen is een krachtige manier om aan te geven dat het niet persoonlijk is en dat je de ander niet aanvalt of bekritiseert. Het gaat er gewoon om dat iedereen er beter van wordt.

Maak van confrontaties geen wedstrijden

Velen van ons zijn van nature nogal competitief ingesteld. We willen graag winnen en we hebben een hekel aan verliezen.

In feite is deze competitieve drang misschien wel een heel goede eigenschap van je. Het kan bijvoorbeeld een van de redenen zijn dat je heel goed bent in je werk of in je werk.

Maar competitiedrang kan gemakkelijk uit de hand lopen en nutteloos worden – vooral in confrontaties.

De reden waarom je moet oppassen dat je niet competitief wordt in confrontaties, is dat je het hele proces als een winnaars- en verliezerskwestie afbakent. Dit betekent dat mensen niet handelen vanuit de wens om de situatie waar de confrontatie over gaat te verbeteren, maar omdat ze willen winnen (of niet verliezen).

Voorbeeld:

Stel dat je een confrontatie hebt met je echtgenoot of echtgenote over zijn of haar wens om meer prioriteit te geven aan avondjes uit in de relatie. Nadat u hebt uitgelegd dat het een goed idee zou zijn om minstens één keer per maand een avondje uit te plannen, zegt uw partner iets als:

Wel, ik heb vorige maand geprobeerd een afspraakje te regelen, maar je hebt het afgezegd om met je zus rond te hangen.

Nu zou het heel verleidelijk zijn om competitief te worden – ofwel door te proberen te bewijzen waarom dit eigenlijk niet het geval was, ofwel door een handvol gevallen te noemen waarin zij zich schuldig hebben gemaakt aan hetzelfde, waarbij zij impliceren dat jij minder schuldig bent dan zij.

Maar beide zouden de confrontatie doen escaleren in een competitie. Het gesprek gaat dan niet meer over hoe we jouw gewenste resultaat kunnen bereiken, maar over hoe ik mijn gelijk of morele superioriteit kan bewijzen.

Op dat moment zou je dus iets als het volgende kunnen zeggen om te voorkomen dat de confrontatie een wedstrijd wordt:

Honey, ik waardeer het echt dat je toen de moeite hebt genomen en het spijt me echt dat het niet gelukt is. Dat is een van de redenen waarom ik graag zou willen dat we een systeem bedenken waarbij we ver van tevoren afspraakjes plannen en er echt prioriteit aan geven.

Kortom, houd je oog op de prijs. Het is verleidelijk om je tijdens moeilijke confrontaties te laten meeslepen in competities en een-op-een-gedrag, maar probeer jezelf eraan te herinneren wat je algemene doel is. Want het zal je maar zelden helpen om je doel te bereiken.

Vermijd oude geschiedenis

Eén van de snelste manieren om een moeilijk gesprek of confrontatie te saboteren is oude geschiedenis op te rakelen.

En dat heeft een goede reden: Als je de fouten en misstappen uit het verleden van een ander ter sprake brengt, communiceer je dat het belangrijker is dat je de confrontatie “wint” of de ander kwetst.

Het is natuurlijk begrijpelijk dat je er zo over denkt. En misschien heb je zelfs wel “gelijk” in je beoordeling van hoe hun geschiedenis bewijst dat zij degene zijn die in de fout is gegaan. Maar bedenk dit:

Omdat iets waar is, wil nog niet zeggen dat het nuttig is.

Gelijk of niet, het oprakelen van de oude geschiedenis is zelden nuttig en moet daarom koste wat kost worden vermeden.

De enige uitzondering is de positieve oude geschiedenis. Als je een voorbeeld uit het verleden kunt gebruiken waarin de ander handelde op een manier waarvan je denkt dat het nuttig zou zijn gezien de huidige situatie, kan dat soms nuttig zijn.

Niet zwart-wit

De wereld is complex, en de mensen erin nog complexer. Je toevlucht nemen tot zwart-wit of extreme alles-of-niets-uitspraken is bijna altijd nutteloos, omdat het betekent dat je de situatie niet genuanceerd genoeg bekijkt.

Hier volgen enkele veelvoorkomende voorbeelden van zwart-wit uitspraken:

• Oh, ik wist dat je dat zou zeggen…
• Waarom moet je toch altijd te laat komen! Kun je niet gewoon op tijd klaar zijn als een normaal mens?
• Je bemoeit je altijd met alles en steekt je neus overal in!
• Elke keer als we vergaderen is het weer hetzelfde liedje.
• Waarom kun je niet af en toe je mond houden?

Nou, de meesten van ons vervallen in deze absolute, zwart-witte manieren van spreken omdat we zo gepassioneerd zijn over wat we proberen over te brengen. Bovendien denken we op een bepaald niveau dat de kracht van onze taal de ander zal overtuigen van ons gelijk.

Ongelukkigerwijs gebeurt juist het tegenovergestelde. Wanneer we geconfronteerd worden met valse kritiek (en dat zijn bijna alle kritiekpunten), zal de ander bijna altijd de behoefte voelen om zijn onschuld te bewijzen… begrijpelijk!

Dan ontaardt de confrontatie in een wedstrijd in plaats van het kernprobleem of dilemma aan te pakken.

Op het gevaar af zelf te zwart-wit te zijn… Vermijd zwart-wit uitspraken gewoon helemaal.

Gebruik reflectief luisteren

Reflectief luisteren is een eenvoudig maar ongelooflijk krachtig middel om goodwill en saamhorigheid in een gesprek op te bouwen.

Hier ziet het er als volgt uit: Nadat iemand iets heeft gezegd, in plaats van door te gaan naar je volgende punt, herhaal je gewoon wat ze zeiden in je eigen woorden.

Voorbeeld:

• Als ze zeiden: Ik raak gewoon zo gefrustreerd als je je vuile kleren op de grond laat liggen, zou je kunnen zeggen: Ja, ik kan zien dat ik mijn kleren laat liggen echt frustrerend voor je is.
• Als ze zouden zeggen: Je moet vanaf nu elke dag op tijd op je werk zijn, anders krijg je een proeftijd. Je zou kunnen zeggen: Het klinkt alsof er geen speelruimte meer is… Ik moet gewoon op tijd zijn en dat is het.

Op het eerste gezicht lijkt het misschien dom om gewoon te herhalen wat de ander net zei. Maar dat is alleen als je bij een gesprek denkt aan informatie-uitwisseling. In werkelijkheid gaan gesprekken over veel meer dan dat.

Aan het eind van de dag is het doel van je confrontatie of gesprek niet alleen om informatie uit te wisselen over wat je zou willen, het is om daadwerkelijk een verandering in jullie relatie teweeg te brengen. Dat betekent dat het niet voldoende is om alleen maar informatie door te geven. Om een gesprek effectief te laten zijn, moet je ook de kans zo groot mogelijk maken dat er op een nuttige manier naar die informatie wordt gehandeld.

Ook al communiceer je geen nieuwe informatie, reflectief luisteren is nuttig omdat het de ander het gevoel geeft gehoord en begrepen te worden. Het geeft hem het gevoel dat je echt aanwezig bent en aandacht hebt voor wat hij zegt. En dat geeft vertrouwen, waardoor het waarschijnlijker wordt dat de confrontatie een productieve kant opgaat.

Zoek naar gemeenschappelijke grond

In een recent podcastinterview vroeg ik Randy Paterson – een expert in assertieve communicatie en conflicten – wat zijn belangrijkste tip was om beter met conflicten om te gaan. Zijn antwoord: zoek een gemeenschappelijke basis!

Het is onvermijdelijk dat als je een confrontatie of een moeilijk gesprek met iemand hebt, je het over veel dingen oneens zult zijn. Maar het is een vergissing om aan te nemen dat dat betekent dat je het over alles oneens bent.

In feite zijn er bijna altijd veel punten van wederzijds begrip, zelfs in de meest intense confrontaties. Het vinden van die punten en ze expliciet maken kan een enorm krachtige manier zijn om je confrontatie in een gezonde, productieve richting te sturen.

Voorbeeld:

Stel dat je hebt besloten je echtgenoot te confronteren met het feit dat je vindt dat de manier waarop hij het recente slechte gedrag van je zoon benadert, niet helpt en het eigenlijk erger maakt.

Ondanks dat u denkt dat een totaal andere aanpak de juiste manier is, hebben u en uw echtgenoot nog steeds veel gemeen: U houdt van uw zoon; u wilt het beste voor hem; u wilt dat er minder conflicten in huis zijn; u wilt elkaar steunen in het omgaan met deze kwestie, enz.

Het is helaas zo dat, ook al hebben twee mensen vaak veel gemeenschappelijke grond, die vaak niet wordt erkend en gewaardeerd. En dat is jammer, want alleen al het erkennen van je gemeenschappelijke basis helpt vaak om defensieve gevoelens te verminderen en maakt het sluiten van compromissen en empathie gemakkelijker.

Dus, voordat je een moeilijke confrontatie aangaat, neem even de tijd om na te denken over wat jullie gemeenschappelijke punten zouden kunnen zijn. Maak er vervolgens tijdens het gesprek een punt van om die punten te noemen en ze expliciet te maken.

Omarm ongemakkelijke stiltes

Als therapeut ben ik dol op een goede ongemakkelijke stilte.

Tuurlijk, ze zijn ongemakkelijk. Maar de voordelen zijn het bijna altijd waard als je het volhoudt.

Omdat de meesten van ons zich zo ongemakkelijk voelen bij zelfs korte stiltes, haasten we ons instinctief om de ruimte te vullen met meer gepraat. Helaas heeft dat twee averechtse effecten om moeilijke confrontaties goed aan te gaan:

1. Je zegt uiteindelijk domme dingen. In een poging om te ontsnappen aan de pijn van de ongemakkelijke stilte, zeg je het eerste wat in je opkomt. Helaas zegt het feit dat een gedachte als eerste door je bewustzijn breekt, nog niet veel over de waarde of het nut ervan.
2. Je geeft de ander het gevoel dat hij of zij invalide is. Als je voortdurend onmiddellijk reageert op alles wat de ander zegt, geeft dat aan dat je niet echt verwerkt en hoort wat de ander zegt. Daardoor kan de ander zich opgejaagd, genegeerd of zelfs aangevallen voelen.

De les is simpel: Geef je gesprekken de ruimte om te ademen. Geef ze marge. Geef ze witruimte.

Wanneer het verbale heen en weer van een gesprek te snel gaat, kan het de hele confrontatie in een snelkookpan veranderen. En meer druk is meestal het laatste wat je nodig hebt om de confrontatie goed op te lossen.

Pull your punches

In het boksen betekent “pull your punch” dat je iemand niet voor het hoofd slaat, ondanks dat je het zou kunnen.

Hoe dan ook, als je midden in een moeilijke confrontatie zit – vooral met iemand van wie je houdt of die echt belangrijk voor je is – kan “je stoten intrekken” je redding zijn.

Om te beginnen voeden tegenaanvallen vaak de defensieve houding van de ander. Als iemand in een confrontatie iets kwetsends zegt of doet, kan terugslaan ertoe leiden dat de ander zich gerechtvaardigd voelt in zijn eerste actie. Aan de andere kant, als je niet terugslaat, kan dat ertoe leiden dat de ander nadenkt en misschien zijn positie herziet.

De andere manier om hiernaar te kijken is dat we allemaal wel eens een beetje genade nodig hebben. We maken allemaal fouten. We zeggen dingen impulsief. We worden sarcastisch of bijtend, ook al weten we dat het kwetsend is.

Maar als je voortdurend “de score bijhoudt” en terugslaat, kan de confrontatie gemakkelijk uitmonden in een wedstrijd, of erger nog, een veldslag.

Natuurlijk betekent het niet dat je niet voor jezelf moet opkomen. Het betekent alleen dat je moet voorkomen dat vals spel wordt beantwoord met nog meer vals spel.

Als iemand iets kwetsends zegt, reageer daar dan op, maar doe het op een manier die evenwichtig en redelijk is en niet wraakzuchtig. Met andere woorden, streef ernaar assertief te zijn, in plaats van agressie te beantwoorden met meer agressie.

Erken goede punten

Je hebt je nu waarschijnlijk gerealiseerd dat een rode draad door al deze tips is om defensiviteit in confrontaties te vermijden. Want zodra één of beide partijen defensief worden, escaleert de confrontatie al snel in een wedstrijd en zelfs een gevecht.

Welnu, een krachtige manier om defensiviteit bij jezelf en de ander te verminderen is het erkennen van goede punten. En dat bedoel ik letterlijk!

Door alleen maar te zeggen Weet je, dat is een goed punt… kun je een heel eind komen om een moeilijk gesprek in balans en kalm te houden.

Wanneer we complimenten krijgen, voelt dat vermenselijkend, alsof de ander ons als persoon erkent, en dat voelt heel goed. Het is kalmerend en ontspannend.

Het beste van alles is dat het je niets kost en snel en gemakkelijk kan worden gedaan.

De truc is gewoon onthouden dat dit überhaupt een optie is. Meestal zijn we in confrontaties zo bezig met ons punt over te brengen, dat we vergeten dat de andere persoon geldige punten kan hebben, zelfs als we denken dat zijn of haar algemene standpunt niet juist is.

Zodra je niets anders kunt doen, stel voor jezelf de volgende regel op: In elke confrontatie zal ik proberen ten minste één goed punt van de ander te erkennen.

U zult verbaasd zijn hoeveel kilometers u uit die ene kleine verandering zult halen.

Treat yourself after successful confrontations

Mijn laatste tip voor het effectiever en zelfverzekerder managen van moeilijke confrontaties heeft te maken met wat u doet nadat de confrontatie voorbij is. Specifiek, of je jezelf wel of niet beloont voor het goed afhandelen van een confrontatie.

Het is een van de krachtigste en invloedrijkste wetten van de menselijke natuur die er is dat we de neiging hebben om gedrag te herhalen dat wordt gevolgd door een prettige uitkomst. Met andere woorden, als je sommige van deze strategieën met succes toepast in een confrontatie, zul je eerder geneigd zijn dat succes te herhalen als je jezelf beloont voor een goed uitgevoerde klus.

Zeer eenvoudig, begin met te erkennen wat je goed hebt gedaan in een confrontatie. Zelfs als de algehele uitkomst niet ging zoals je wilde, kun je jezelf toch krediet geven voor het goed doen van bepaalde aspecten ervan.

Maar verder dan louter erkenning, raad ik je eigenlijk aan om jezelf – letterlijk – te trakteren op een goed uitgevoerde klus:

• Heb je met succes een moeilijk onderwerp met je partner aangekaart over enkele familiekwesties? Trakteer jezelf op een massage.
• Heb je eindelijk je manager kunnen confronteren met zijn al te pietluttige manier van leidinggeven? Trakteer jezelf op een lekker Starbucks drankje.
• Heb je een moeilijk gesprek gehad met je tienerdochter en heb je het hoofd koel weten te houden? Trakteer jezelf op een uurtje op de driving range.

Niemand staat boven beloning. En vaak is jezelf trakteren op het invoeren van een nieuw gedrag de beste manier om het te laten beklijven. Probeer het eens!

Alles wat je moet weten

Met de juiste strategieën en gewoonten kun je jezelf trainen om confrontaties effectief en met vertrouwen aan te gaan.

In deze gids hebben we 15 verschillende manieren behandeld waarop je dit kunt doen. Laat je niet overweldigen!

Kies er een paar uit die het meest op jouw leven van toepassing lijken en begin daarmee.

Het is mogelijk om confrontaties met zelfvertrouwen aan te gaan. Maar zelfvertrouwen komt voort uit ervaring, oefening en vaardigheid. En dat kost allemaal tijd.