Drug Resistance
Wanneer een patiënt door een arts wordt gezien en deze stelt vast dat er sprake is van een schimmelinfectie zoals candidiasis, wordt meestal een antischimmelmiddel voorgeschreven. Bij een terugkerende infectie weet of gelooft men vaak al dat de oorzaak van het ongemak een schimmelinfectie is… of misschien heeft men dokter Google bezocht. Ze kunnen vrij verkrijgbare antischimmelmiddelen kopen, zoals fluconazol, miconazolnitraat, terbinafinehydrochloride of clotrimazol… enkele van de vele beschikbare geneesmiddelen voor voetschimmel en vaginale schimmelinfecties.
Helaas kunnen schimmels, net als bacteriën, na verloop van tijd resistent worden tegen de geneesmiddelen die we gebruiken om ze te doden. Wanneer een medicijn niet alle schimmels doodt, zijn de levende schimmels nu resistent tegen dat medicijn. Omdat ze geen partner nodig hebben om nakomelingen te produceren, blijven de overlevende cellen zich gemakkelijk voortplanten, terwijl al hun nakomelingen nu resistent zijn… en niet meer kunnen worden gedood… door dat antischimmelmedicijn. Er is een betere oplossing nodig als we de strijd tegen schimmelinfecties op de lange termijn willen winnen.
Silver to the Rescue
Zilver is in de loop der jaren in vele vormen verschenen. Ionisch zilver bestaat uit geladen deeltjes (ionen) die rondzweven in een oplossing. Het probleem met ionisch zilver is dat de ionen of deeltjes uit de oplossing vallen en zich in een laagje op de bodem nestelen… zelfs nadat ze zijn geconsumeerd of in het lichaam zijn opgenomen.
En wanneer ionisch zilver uit de oplossing valt in het lichaam, kan het lichaam een blauwachtige tint aannemen (geen grap!).
Colloïdaal zilver is een enorme verbetering ten opzichte van ionisch zilver, omdat de ladingen krachtiger zijn. Net als ionisch zilver kan colloïdaal zilver zich echter nog steeds afscheiden uit de oplossing, wat leidt tot… een meer blauw getinte huid.
Bij zilver sol en zilver hydrosol zijn de geladen deeltjes gebonden aan watermoleculen, waardoor ze veel stabieler zijn en in oplossing blijven. Het grote probleem met deze vormen van zilver is hun zuurgraad.
Daarom hebben wij ons Alkaline Gestructureerd Zilver ontwikkeld, dat pH gebalanceerd is op 7.4 Alkaliteit om samen te werken met het lichaam en immuunsysteem.
Alkaliteit en het menselijk lichaam
Het menselijk lichaam is van nature alkalisch… het heeft een pH hoger dan 7.0. (Het varieert van 7,35 tot 7,45.) Alkalisch is het tegenovergestelde van zuur. Het immuunsysteem heeft de neiging dingen af te stoten die het als vreemd ziet… dingen die er niet thuishoren. Zure zouten zoals colloïdaal zilver, zilver sol, en zilver hydrosol behoren tot de dingen die het lichaam geneigd is af te stoten.
Enter alkalisch gestructureerd zilver.
Bij alkalisch gestructureerd zilver betekent de alkalische aard dat het niet wordt afgestoten door het immuunsysteem zoals het geval is met de andere vormen van zilver die hierboven zijn genoemd en die zuur van aard zijn, maar dat het samenwerkt met het lichaam en het immuunsysteem.
Alkalisch gestructureerd zilver doodt gistcellen
Gestructureerd zilver in de aanwezigheid van gist veroorzaakt de apoptose van de schimmelcellen. Hoewel apoptose ook wel geprogrammeerde celdood wordt genoemd, is deze omschrijving niet van toepassing op het doden van gistcellen door gestructureerd zilver. Gestructureerd zilver veroorzaakt geen voorgeprogrammeerde cellulaire zelfmoord.
Een meer passende definitie van apoptose als het gaat om het doden van gistcellen, is dat de celonderdelen, of componenten, afbreken of instorten. Deze cellulaire afbraak wordt in gang gezet dankzij de vernietiging van het celmembraan door het gestructureerde zilver.
Alkalisch gestructureerd zilver, dat gebonden is aan zuivere, gedestilleerde watermoleculen, heeft een tetrahedrale, kristallijne structuur. Het valt microben op meerdere manieren aan. Eenvoudig gezegd begint het met het stelen van een elektron uit het celmembraan van een microbe in de buurt. Vervolgens vuurt het een elektron af naar een andere cel… waarbij beide cellen worden gedood (de cel waarvan het een elektron heeft gestolen en de cel waar het op heeft gevuurd). Het vernietigt niet alleen schimmels, maar ook bacteriën en virussen.
Dus, wanneer gestructureerd zilver wordt blootgesteld aan Candida of andere besmettelijke schimmels, valt het zilver de celwanden van de gist aan. De gistcellen gaan dan kapot, niet langer in staat om zichzelf bij elkaar te houden.
Andere vormen van zilver, zoals colloïdaal zilver, zijn een “one and done” soort van deal. Elke molecule kan maar één elektron stelen en dan is het chemisch compleet, het heeft zijn lading geneutraliseerd. Het wordt inactief nadat het één cel heeft gedood.
Alkalisch gestructureerd zilver maakt overuren. Na het afvuren van dat extra elektron, heeft het honger naar een ander… en het vindt het in de celwanden van de schimmels (of bacteriën of virussen).
Is gestructureerd zilver net zo effectief als antischimmelmedicijnen in het bestrijden van schimmelinfecties?
Je vraagt je nu misschien af of zilver net zo goed is als de antischimmelmedicijnen die op de markt zijn? In het kort, het antwoord is absoluut!
Studies hebben aangetoond dat gestructureerd zilver effectiever is dan fluconazol, een van de belangrijkste antischimmelmiddelen op de huidige markt.
Gezien de problemen met resistentie tegen schimmels, zou alkalisch gestructureerd zilver wel eens de oplossing kunnen zijn voor het resistentieprobleem.
De oorsprong van zilver
Een van de vele toepassingen van zilver in de wereld van vandaag is als een antischimmel of antimycoticum… een stof die gebruikt wordt als een schimmeldodend middel in en op het menselijk lichaam. Onder andere gestructureerd zilver is zeer effectief in het bestrijden van schimmelinfecties.
Maar hoe in de wereld hebben we ontdekt dat het consumeren van dit ongelooflijke metaal de manier was om onze kwalen te genezen?
Zilver heeft eigenlijk een lange geschiedenis. Van zilveren watervaten tot colloïdaal zilver, het edelmetaal wordt al eeuwenlang gebruikt om de gezondheid van mensen over de hele wereld te beschermen.
Zilver is een van de eerste vijf metalen die door onze menselijke voorouders zijn ontdekt. (De andere vier zijn goud, koper, lood en ijzer.) Bewijzen van het gebruik ervan gaan meer dan 6000 jaar terug… tot het oude Griekenland, Anatolië (het huidige Turkije) en Sumerië.