Amerika en Frankrijk waren tussen 1798 en 1800 niet officieel in oorlog. Maar het leek er wel op.
Deze periode, het resultaat van een diplomatieke faux pas, staat bekend als de Quasi Oorlog. Tijdgenoten kenden het als “de niet verklaarde oorlog met Frankrijk”, de “piratenoorlogen” en de “halve oorlog”, volgens Katie Uva, die schrijft op de website van Mount Vernon, het historische landgoed van George Washington. John Adams was president tijdens de Quasi Oorlog, die vandaag de dag niet goed wordt herdacht, maar die het Amerikaanse buitenlandse beleid mede vorm heeft gegeven. Het dwong de Verenigde Staten hun revolutionaire relatie met Frankrijk te heroverwegen en hielp de jonge Amerikaanse marine ervaring op te doen, wat nuttig was in de oorlog van 1812.
In de late jaren 1700, schrijft het Office of the Historian van het State Department, had de nieuwe post-revolutionaire Franse regering, bekend als de Directory, geldproblemen. En Frankrijk en de Verenigde Staten hadden een conflict over het besluit van de VS om een vredesverdrag met Engeland te ondertekenen. “Hoewel het grotendeels een handelsverdrag was,” schrijft Kennedy Hickman voor ThoughtCo., zagen de Fransen dit verdrag als een schending van een eerder verdrag dat tijdens de Amerikaanse Revolutie met hen was gesloten – het verdrag van 1778.
Tegelijkertijd weigerden de Verenigde Staten schuldaflossingen aan de Franse regering te doen, met het argument dat de regering waarmee ze tijdens de Revolutie een verdrag hadden gesloten een andere regering was dan de huidige en dat de Staten dus niet verplicht waren te betalen.
Dit leverde meerdere problemen op voor de Fransen. Dus, zo schrijft het State Department’s history office, besloot de Franse regering twee vliegen in één klap te slaan en een stel Amerikaanse koopvaardijschepen in beslag te nemen.
Adams stuurde drie gezanten naar Frankrijk in een poging de zaken af te koelen, maar in die tijd was de Franse regering een post-Revolutionair hol van intriges en gespannen politiek, en ze hadden het er moeilijk mee. Uiteindelijk stelde Frankrijk een reeks eisen die de Amerikanen niet wilden inwilligen, en de twee landen raakten in een impasse. Het Congres herriep het verdrag op deze dag in 1798.
Het was een ingewikkelde situatie. “De quasi-oorlog was de eerste keer dat de Amerikaanse neutraliteit, die Washington als president had verdedigd, onder vuur kwam te liggen,” schrijft Mount Vernon. Adams was woedend over de Franse eisen, en nadat het Congres de brieven had gelezen die hij van de Amerikaanse diplomaten had ontvangen over hun behandeling, waren veel andere wetgevers ook boos.
De Verenigde Staten hadden er belang bij de vrede te bewaren met zowel Frankrijk als Groot-Brittannië, twee grootmachten die al lange tijd met elkaar in oorlog waren. Beide landen hadden historische belangen in de Verenigde Staten. Tegelijkertijd was het jonge land nog bezig zijn buitenlands beleid vast te stellen.
In zijn State of the Union toespraak van 1798 besteedde Adams enige tijd aan het spreken over de quasi-oorlog. Hoewel beide partijen geïnteresseerd leken te zijn in verzoening, zei hij: “Tot nu toe… is er niets te ontdekken in het gedrag van Frankrijk dat onze verdedigingsmaatregelen zou moeten veranderen of versoepelen. Integendeel, het uitbreiden en versterken ervan is ons ware beleid.”
Een van de andere maatregelen die Adams nam tijdens de twee jaar van de quasi-oorlog was George Washington uit zijn pensioen halen en hem opnieuw aanstellen als opperbevelhebber. Er werden schermutselingen op zee uitgevochten tussen Franse oorlogsschepen en Amerikaanse zeelieden, aldus Spencer Tucker in de Almanac of American Military History, en de Staten mobiliseerden de marine opnieuw.
Ondanks deze spanning werden de gemoederen bedaard en onderhandelden de Verenigde Staten opnieuw over het verdrag van 1778 met Frankrijk, wat resulteerde in de Conventie van 1800. In tegenstelling tot het Bondgenootschap bevatte het Verdrag geen alliantieverklaringen, en omdat het het Verdrag verving, waren de Verenigde Staten niet langer bondgenoot (op papier of anderszins) van Frankrijk. “Het zou bijna anderhalve eeuw duren voordat de Verenigde Staten weer een formele alliantie aangingen,” schrijft de Historicus.
Natuurlijk had Napoleon in 1800 het Repertorium omvergeworpen en onderhandelden de Verenigde Staten met weer een andere Franse regering.