Je hebt eindelijk ruimte gemaakt voor de meest heilige toevoeging aan je huis: de thuisbar. Maar om in je pantoffels drankjes van topkwaliteit te maken, is meer nodig dan goede bedoelingen. Je moet flessen kopen, je druk maken over gereedschap en technieken beheersen. Volg ons om u wegwijs te maken in de basisprincipes van uw thuisbar.
Drankjes opkoken? Dan heb je een lepel nodig. Maar niet elke soort is goed. Een goede barlepel is hoog genoeg voor een cocktailglas, vaak met een gedraaid handvat dat cirkelbewegingen soepel en stabiel maakt. Hij kan worden versierd met een decoratieve topper, vork of schijf waarmee je ingrediënten kunt verplaatsen of mengen, en de kom kan worden gebruikt om ijs te kraken of de juiste hoeveelheid bitters, siropen of likeuren af te meten.
The Backstory
Lepels als eetgerei gaan terug tot het oude Egypte, toen ze werden gemaakt van hout, vuursteen, leisteen en ivoor. Maar de barlepel zoals we die vandaag de dag kennen, vindt zijn oorsprong in Europa. De kakellepel, met aan het ene uiteinde een lepel en aan het andere uiteinde een vork met twee tanden, was in Duitsland het gebruiksvoorwerp bij uitstek om desserts met fruit te eten. De lepel migreerde naar Groot-Brittannië en in het midden van de 19e eeuw realiseerden barmannen zich dat mensen hun Cobblers konden roeren en het fruit erin konden eten met één gebruiksvoorwerp. Los daarvan werd de mazagran lepel, die pronkt met een gedraaid handvat en muddler aan het andere eind, rond dezelfde tijd in Frankrijk gebruikt om de suikerklontjes in een koffiedrankje met dezelfde naam te roeren en fijn te stampen.
Heden ten dage bestaan er drie basisstijlen van. De Amerikaanse bar spoon heeft een gedraaid handvat en meestal een plastic dopje op het uiteinde, de Europese bar spoon heeft een platte muddler/crusher, en de Japanse bar spoon is zwaarder met een verzwaarde druppelvorm tegenover de kom. Dus welke moet je kopen?
Wat experts zeggen
“De breedte van de Amerikaanse barlepel maakt het makkelijker om afgemeten vloeistoffen op te nemen,” zegt cocktailconsultant Aaron Joseph uit Baltimore. Het is goedkoop en gemakkelijk te vinden, maar het is niet zonder nadelen, zegt Joseph, namelijk dat het ontwerp het beperkt tot alleen meten en roeren en de platte oppervlakken kan het laatste onhandig aanvoelen. Afhankelijk van het merk, kan het een lichtgewicht gevoel hebben, en de rode plastic dop op de punt ziet er chintzy uit.
Probeer dit: Amerikaanse barlepel
Brandon Bramhall, een managing partner bij Attaboy in Nashville, gebruikt vaak een Europese barlepel met een metalen schijf op de top. “Het is geweldig voor het kraken van ijs en geeft een mooie hefboomwerking als je het bovenaan vasthoudt,” zegt hij. Hij grijpt er ook naar om blokjes in een glas te laten zakken of om een barlepel af te meten voor bepaalde recepten.
Maar Joseph wijst erop dat hoewel deze stijl zeer functioneel kan zijn, “het ook extreem stijf is,” zegt hij. “De groeven op de lepel maken het moeilijk om te roeren, en de muddler kan lastig zijn.”
Probeer dit eens: Europese barlepel
Zoals met zoveel andere stijlen bargereedschap, is Japans de manier om te gaan, volgens Alonzo Freeman, een mede-hoofd barman in The Royal in Washington, D.C. “Ze zijn meestal langer en dunner, waardoor roeren gemakkelijk wordt voor iedereen-kleine handen, grote handen, ervaren, beginneling,” zegt hij. Japanse lepels hebben een spiraal die over de hele lengte van het handvat loopt (in tegenstelling tot de Amerikaanse, die een spiraal op ongeveer een derde van het handvat heeft), wat betekent dat ze gemakkelijk kunnen worden gebruikt om vloeistoffen voor gelaagde drankjes in te gieten. En Japanse barlepels hebben de neiging om stevig, professioneel en evenwichtig aan te voelen in je hand, mede dankzij die verzwaarde druppel.
Probeer dit eens: Japanse barlepel
The Takeaway
Voor de thuisbarman raadt Freeman een standaard Japanse barlepel aan en veel oefening met roeren. “De techniek is veel belangrijker dan de lepel zelf,” zegt hij. Bramhall stelt voor om de lepel tussen je duim, middel- en ringvinger te laten rusten en hem vast te houden als een schrijfgerei.
“Hoewel je altijd wilt dat de achterkant van het lepelgedeelte het glas raakt, wil je de lepel ook tussen je drie vingers rollen terwijl je zachtjes met je pols rond de buitenste rand van het mengglas draait,” zegt Joseph. Het helpt om het te zien als een duw- en trekbeweging in plaats van een cirkelvormige beweging. “Het zit allemaal in de pols.”