Bijna iedereen kent dit verhaal wel: Een 12-jarige jongen in een of ander klein stadje zit in de wiskundeles. Hij denkt aan niets in het bijzonder (of misschien denkt hij wel aan de catalogi van Victoria’s Secret, ik weet het niet). Plotseling, voordat hij echt kan begrijpen wat er gebeurt, krijgt hij een erectie. Het is goed, denkt hij. Ik blijf hier gewoon zitten tot het voorbij is. Maar precies op dat moment roept zijn leraar hem naar het bord en moet hij langs zijn gniffelende klasgenoten en zijn verliefdheid lopen, die allemaal zijn puberale stijve kunnen zien.
Als iemand die met vrouwelijke anatomie is geboren, heb ik nooit te maken gehad met de uiterlijke tekenen van opwinding. Dat veranderde echter op een middag in de sportschool, toen mijn trainer me dwong 30 verschillende core-oefeningen te doen op de Captain’s Chair – een apparaat met gevoerde armleuningen waarin je kunt hangen terwijl je je benen optilt.
Ik duwde mijn ellebogen tegen de armleuning, tilde mijn benen op en dacht aan van alles: de naderende dood, hoezeer ik mijn trainer haatte, de hamburger die ik de avond ervoor had gegeten. Ik gromde, zweette, vloekte en werkte me door de routine heen toen ik plotseling een warm tintelend gevoel kreeg.
Mijn trainer, die geen verandering in mijn stemming had opgemerkt, drong er bij me op aan om door te gaan met mijn benen. Tussen het genot dat zich over mijn onderlichaam verspreidde en het feit dat core work nog steeds klote is (hoe vaak je ook klaarkomt), begreep ik niet meteen dat ik een orgasme had. Ik wist alleen dat het goed, verschrikkelijk en vreemd tegelijk voelde. Het ene moment worstelde ik me door de beenheffingen heen, en het volgende moment begaven mijn buikspieren het en had ik een echt vaginaal orgasme. Het was ook geen kleintje – ik moest van het apparaat afspringen, mijn benen kruisen, mijn hoofd buigen en op mijn lip bijten om mezelf in bedwang te houden.
Watch this on Tonic:
Ik kreeg een nieuwe empathie voor dat 12-jarige jongetje in de wiskundeles. Maar ik ben een volwassen vrouw met de mogelijkheid om geheime orgasmes te krijgen in de sportschool, en dat is een soort hoogtepunt in een tamelijk doorsnee leven.
Ik moet het uitleggen. Door inspanning veroorzaakte orgasmen, ook bekend als “coregasmen”, zijn een vrij normaal verschijnsel onder vrouwen (en sommige mannen). Debby Herbenick, professor aan de Indiana University School of Public Health en auteur van The Coregasm Workout: The Revolutionary Method for Better Sex Through Exercise, ontdekte dat ongeveer 10 procent van de bevolking seksueel genot heeft ervaren tijdens het sporten. Hoewel Herbenick gelooft dat we de oorzaak van coregasmen nog niet kennen, vermoedt ze dat ze vooral optreden tijdens core workouts wanneer vermoeide buikspieren extra druk op de clitoris kunnen uitoefenen.
“We weten wel dat ze het vaakst samenhangen met oefeningen die veel van de kernspieren van de buikspieren vragen,” vertelt Herbenick. “We zijn bijvoorbeeld nog niemand tegengekomen die ze heeft na twee of drie crunches; het komt veel vaker voor na tientallen crunches of na een serie oefeningen die veel van de kern vragen.” Ah, de core workout: nog een instrument van het patriarchaat dat me onnodig hard laat werken alleen maar om er eentje uit te wrijven.
Hoewel Herbenick zegt dat de meeste mensen redelijk tevreden zijn over hun vermogen om coregasmen te hebben, zegt ze wel dat, “sommige mensen zouden willen dat ze er meer controle over hadden, zodat ze konden voorkomen dat het gebeurt, bijvoorbeeld in het bijzijn van een trainer of tijdens militaire inspanningstesten of training voor elite atletische prestaties.” Begrijpelijk, neem ik aan.
Todd Feinkind, fysiotherapeut en directeur van revalidatie bij Complete Wellness in New York heeft gewerkt met cliënten die coregasmen hebben ervaren op medicijnballen (wat klinkt als een beetje een nachtmerrie). Hij zegt dat het niet ongewoon is dat mensen zich schamen, maar hij moedigt iedereen die een spontaan oefenorgasme heeft aan om kalm te blijven en ervoor te zorgen dat ze de juiste vorm aanhouden, zelfs tijdens de opwinding. Goed gedaan, Feinkind. Als je je tijdens een orgasme op de juiste vorm kunt concentreren, ben je waarschijnlijk klaar voor de CrossFit Games.
“Er gebeuren dingen met je lichaam waar je niet altijd controle over hebt,” zegt Feinkind. “Als het een constante situatie is en het je in verlegenheid brengt, kun je proberen andere kernoefeningen te zoeken waar je niet dezelfde reactie van krijgt.”
Hoewel mijn ervaring maar één keer gebeurde, zijn regelmatige orgasmes in de sportschool niet ver gezocht. Herbenick’s onderzoek suggereert dat veel vrouwen die een coregasme hebben gehad, dit meer dan 11 keer in hun leven hebben gehad, en veel van hen meldden dat ze in staat waren om het op te wekken wanneer ze maar wilden. Deze vrouwen meldden dat ze hun Tinder-apps een stuk minder gebruikten (grapje). Oefeningen waarbij je je kernspieren gebruikt, zoals fietsen, yoga, hardlopen, chin-ups en sit-ups, lijken het meeste effect te hebben. Ik wist hier niets van toen het mij overkwam, dus ik probeerde het uit te leggen aan mijn trainer.
“Dit is klote,” zei ik, mijn wangen blozend van verlegenheid, “Maar het voelt ook wel lekker.”
“Dat is zo, toch?” Mijn trainer knikte, maar ik kon zien dat hij niet wist dat ik zojuist de liefde had bedreven met zijn ab-machine. Na mijn sessie zat ik in mijn auto met water in mijn ene hand en mijn telefoon in de andere. Ik sms’te iedereen die ik kende over de ervaring (Dit is de gelukkigste dag van mijn leven. Ik denk dat ik net een orgasme heb gehad in de sportschool). Toen ik een spervuur van LOL’s als antwoord kreeg, raadpleegde ik Google, en ontdekte dat mijn orgasme echt was en niets om je raar over te voelen.
“Uiteindelijk is een coregasme geen probleem of een blessure. Het is een gevoeligheid en spiersamentrekking,” legt Feinkind uit. “Dat zou de cliënt geruststellen.” Ik kan niet voor iedereen spreken, maar het maakte me zeker iets meer toegewijd aan mijn fitness doelen.
Lees Dit Volgende: Wie heeft de meeste orgasmes?