Mid-Term Break by Seamus Heaney

‘Mid-Term Break’ was published in Death of a Naturalist, Heaney’s most-famous volume, in 1966. It is dedicated to Heaney’s brother who died in a car accident in 1953 when he was only four years old. Heaney was 14 at the time. The text is incredibly personal and moving while at the same time analytical as Heaney tries to understand social roles.

Summary

The poem begins with the speaker stating that he is being quarantined within a “sick bay” of his college. Hier wacht hij op zijn buren die hem komen halen en naar huis brengen. De jongen heeft een verlies geleden, een verlies dat pas in de laatste regel van het gedicht duidelijk wordt.

Hij reist naar huis en wordt daar opgewacht door zijn lijdende familie. Zijn vader huilt, en zijn moeder kan niet eens praten. Er lopen veel vreemden rond die proberen met het gezin mee te leven, maar hun pogingen komen onhandig over en zijn vaak ongewenst.

Het lichaam arriveert de volgende dag per ambulance en de jongen bekijkt het als hij een ochtend alleen is. Er zijn geen grote verwondingen die hij kan zien, maar hij weet dat dit te wijten is aan het feit dat deze persoon door de bumper van een auto is geslingerd. In de laatste regel staat dat de kist slechts een meter lang zal zijn, even lang als het kind, waardoor de lezer duidelijk wordt dat de spreker zijn jonge broertje heeft verloren in een vreselijk ongeluk.

Hier kunt u het volledige gedicht lezen.

Themes

In ‘Mid-Term Break’ houdt Heaney zich bezig met thema’s als verlies en rouw. Het gedicht concentreert zich op de nasleep van het auto-ongeluk waarbij Heaney’s jongere broer om het leven kwam. Het ongeluk speelt op de achtergrond mee in hoe iedereen in de omgeving van Heaney reageert. Er is woede, puur verdriet en onthechting die hij bij zijn familieleden waarneemt. De dood gooide de familiedynamiek overhoop en veranderde de manier waarop iedereen reageerde op alledaagse gebeurtenissen. De rolverdeling tussen de seksen verschuift, en de lezer moet zelf maar zien hoe verdriet eruit ziet en hoe het zijn leven kan veranderen.

Structuur en vorm

‘Mid-Term Break’ van Seamus Heaney is een gedicht van zeven strofen dat is opgebouwd uit reeksen van drie regels, of tercetten. Deze terzetten blijven consistent gedurende het gedicht totdat de lezer bij de laatste regel komt. Deze regel staat los van de voorgaande strofen en fungeert als een punt van samenvatting voor het hele stuk. Mid-Term Break’ volgt geen specifiek rijmschema, maar vormt toch een eenheid door de vergelijkbare regellengtes en de momenten van de halve en hele rijmwoorden die in de tekst voorkomen.

Literaire hulpmiddelen

Heaney maakt in ‘Mid-Term Break’ gebruik van verschillende literaire hulpmiddelen. Deze omvatten, maar zijn niet beperkt tot, alliteratie, enjambement, cesuur, en beeldspraak. Deze laatste is een van de belangrijkste technieken die een dichter in zijn werk kan gebruiken. Zonder beeldspraak zal de lezer het gedicht waarschijnlijk verlaten zonder geraakt te zijn door wat hij gelezen heeft. Bijvoorbeeld, deze regels uit de eerste strofe: “Klokken tellen die klassen tot een einde brengen. / Om twee uur brachten onze buren me naar huis.”

Alliteratie is heel duidelijk te zien in de eerste strofe, waarin de dichter een aantal woorden gebruikt die met een “c”-klank beginnen. Het gaat om “college”, “counting”, “classes”, “clock” en “close”, allemaal binnen drie regels.

Caesura en enjambement zijn formele hulpmiddelen die van invloed zijn op de manier waarop lezers de regels begrijpen. Enjambement heeft betrekking op regelafbrekingen, terwijl cesuur gericht is op pauzes in het midden van regels. Bijvoorbeeld, de laatste regel van het gedicht luidt: “Een doos van vier voet, een voet voor elk jaar.” Er zijn ook verschillende voorbeelden van enjambement. Bijvoorbeeld de overgang tussen regel één en twee van strofe zes en regel drie van strofe vier en regel één van strofe vijf.

Analysis of Mid-Term Break

Lines 1-3

Ik heb de hele ochtend in de ziekenboeg van de universiteit gezeten
(…)
Om twee uur brachten onze buren me naar huis.

Het gedicht begint met de spreker die vertelt dat hij de hele ochtend heeft vastgezeten in een “ziekenboeg” van het medisch centrum van zijn universiteit. In eerste instantie zou je kunnen denken dat dit te wijten is aan een ziekte die de spreker heeft opgelopen, iets waarvoor hij apart gehouden moet worden van de rest van het studentencorps. Dit is niet het geval. Zoals de lezer in de volgende strofen zal vernemen, heeft de spreker iemand verloren die hem zeer na aan het hart ligt, en de “ziekenboeg” is de plaats waar hij moet wachten tot zijn “buren” hem naar huis brengen.

De dichter heeft ervoor gekozen om de vervreemdende impact die verlies op iemand heeft te benadrukken door de spreker gescheiden te houden van vrienden of collega’s die hij op school zou kunnen hebben. Hij moet alleen lijden zodat niemand hoeft te zien wat hij doormaakt.

Terwijl hij wacht, weet hij dat de schooldag doorgaat buiten de muur van het kantoor. Hij kan de klokken horen luiden en begrijpt dat het “twee uur” is voordat iemand hem komt halen. De diepte van zijn verlies wordt duidelijk door het feit dat het niet een familielid is die hem ophaalt, maar de buren.

Lijnen 4-6

In de veranda trof ik mijn vader huilend aan-
(…)
En Big Jim Evans die zei dat het een harde klap was.

In de tweede strofe is de spreker thuisgekomen en het eerste wat hij ziet is zijn vader op de veranda die staat te huilen. Dit is een schokkend gezicht, want in het verleden, toen ze eerder begrafenissen bijwoonden, heeft de vader zich altijd “in zijn tempo” gedragen. Hij was nooit erg ontroerd, althans niet uiterlijk, door de dood. Maar er is iets anders aan dit verlies.

Een buurman, genaamd “Big Jim Evans”, komt naar de spreker toe en vertelt hem dat dit verlies een “harde klap” was voor de vader van de spreker.

Regels 7-9

De baby koerde en lachte en wiegde de kinderwagen
(…)
Door oude mannen die opstaan om mij de hand te schudden

Hij is nu in het huis en bij zijn naaste verwanten. Er is een baby in de kamer, die zich niet bewust is van de rouw die om hem heen plaatsvindt. Het is daar, “koert” in zijn “kinderwagen.”

De mannen in de kamer, medewerkers van zijn vader en vrienden van de familie, staan op en “schudden elkaar de hand” als hij het huis binnenkomt. Hij is overrompeld en in verlegenheid gebracht door deze actie. Hij weet niet hoe hij erop moet reageren. Op dit punt weet de lezer nog steeds niet wie de spreker is kwijtgeraakt.

Regels 10-12

En zeggen dat ze ‘sorry voor mijn moeite’ waren.
(…)
Weg op school, terwijl mijn moeder mijn hand vasthield

In de vierde strofe wordt duidelijk gemaakt dat het niet zijn moeder is die is overleden, want zij houdt daar zijn hand vast terwijl alle vreemden tegen hem spreken. Eindeloos veel mensen staan in de rij en vertellen hem hoezeer het hen spijt dat hij “problemen” heeft. Zelfs hier, op deze begrafenis, zijn de mannen en vrouwen niet in staat onder ogen te zien wat er gebeurd is. Het zijn “problemen” die zich hebben voorgedaan, in plaats van de dood van een geliefde, of een belangrijk verlies.

De vreemden zijn overal om het kleine gezin heen. De jonge spreker hoort hen tegen elkaar zeggen dat hij het “oudste kind” is dat “weg was naar school” toen wat er ook gebeurde, gebeurde.

Regels 13-15

In het hare en uitgehoeste boze traanloze zuchten.
(…)
Bij het lijk, gesmoord en ingezwachteld door de verpleegsters.

De moeder houdt nog steeds de hand van haar zoon vast. Ze kan zich niet uitdrukken, het enige wat ze kan is “boze, traanloze zuchten” uithoesten. Het verlies is te groot voor echt betekenisvolle woorden.

Eindelijk arriveert de ambulance. Er is enige tijd verstreken sinds de jongen voor het eerst van dit verlies hoorde en het lijk is verwerkt. Het is “gesaneerd en verbonden door de verpleegsters.” Het bloedt niet meer, en alle ernstige wonden zijn bedekt.

Lijnen 16-18

De volgende ochtend ging ik de kamer in. Sneeuwklokjes
(…)
Voor het eerst in zes weken. Bleker nu,

In de een na laatste strofe is de spreker eindelijk in staat het lichaam onder ogen te zien. Hij gaat naar de kamer waar het lichaam de “volgende ochtend” wordt bewaard en ziet de “Sneeuwklokjes / En kaarsen” naast het bed. Het is een vredig tafereel, een van meditatie en stille contemplatie.

Dit is de eerste keer dat de jongen deze persoon ziet in “zes weken.” Het is onduidelijk hoe lang het geleden is sinds het ongeluk waarbij deze geliefde om het leven kwam, maar de jongen is al geruime tijd niet op school geweest.

Regels 19-22

Dragend een klaprooskneuzing op zijn linkerslaap,
(…)
Een doos van vier voet, een voet voor elk jaar.

In de laatste strofe, en in het ophangen van de laatste regel, wordt eindelijk de identiteit van de persoon onthuld. Eerst geeft de spreker enkele details over de toestand van het lichaam. Er zit een rode, “klaproos”-kleurige blauwe plek op de zijkant van het hoofd van de persoon, maar verder zijn er geen “opzichtige littekens” die zouden vertellen wat er bij het ongeluk is gebeurd.

In de volgende zin wordt onthuld dat het lichaam in zo’n staat verkeert omdat de “bumper hem van het grotere ongeluk heeft weggeslagen”. Wie deze persoon ook was, hij is gestorven door de klap van een auto.

De laatste regel maakt de identiteit van de persoon duidelijk. Het lichaam is van de broer van de spreker, die pas vier jaar oud was toen hij werd gedood. Zijn lichaam rust in een kist die geschikt is voor zijn leeftijd en grootte. Het is slechts vier voet lang, even lang als de jaren dat hij op aarde leefde.

Gelijksoortige poëzie

Lezers die genoten hebben van ‘Mid-Term Break’ zouden ook eens moeten overwegen een aantal van Heaney’s andere bekendste gedichten te lezen. Bijvoorbeeld ‘Digging’, ‘The Other Side’, en ‘The Harvest Bow’. Dit laatste gedicht werd gepubliceerd in Heaney’s bundel Field Work uit 1979. Het gaat over nostalgie en herinneringen aan de kindertijd. The Other Side’ verkent thema’s van verdeeldheid en verschil in religie, maar ook de mogelijkheid van verzoening. Dit zijn veel voorkomende onderwerpen in Heaney’s werk met betrekking tot Noord-Ierland. Digging’ wordt ook beschouwd als autobiografisch van aard. Het beeldt Heaney af terwijl hij binnen zit en zijn vader buiten in de tuin werkt.