Mid-Term Break by Seamus Heaney

’Mid-Term Break’ was published in Death of a Naturalist, Heaney’s most-famous volume, in 1966. It is dedicated to Heaney’s brother who died in a car accident in 1953 when he was only four years old. Heaney was 14 at the time. The text is incredibly personal and moving while at the same time analytical as Heaney tries to understand social roles.

Summary

The poem begins with the speaker stating that he is being quarantined within a „sick bay” of his college. To tutaj czekał na swoich sąsiadów, aby przyjść, odebrać go i zabrać do domu. Chłopiec poniósł stratę, która staje się jasna dopiero w ostatniej linijce wiersza.

Wraca do domu, gdzie spotyka go cierpiąca rodzina. Jego ojciec płacze, a matka nie jest w stanie nawet mówić. Wokół jest wielu obcych ludzi, którzy próbują współczuć rodzinie, ale ich wysiłki wydają się niezręczne i często są niechciane.

Ciało przyjeżdża karetką następnego dnia i chłopiec przygląda się mu, gdy jest sam pewnego ranka. Nie ma wielkich obrażeń, które może zobaczyć, ale wie, że to dlatego, że ta osoba została rzucona przez zderzak samochodu. W ostatniej linijce czytamy, że trumna będzie miała tylko cztery stopy długości, tyle samo, ile wynosi wiek dziecka, dzięki czemu dla czytelnika staje się jasne, że mówca stracił młodego brata w strasznym wypadku.

Cały wiersz można przeczytać tutaj.

Tematy

W 'Mid-Term Break’ Heaney angażuje się w tematykę straty i żałoby. Skupia się na następstwach wypadku samochodowego, w którym zginął młodszy brat Heaneya. Wypadek jest tłem dla reakcji wszystkich wokół Heaneya. Jest gniew, czysty smutek i oderwanie, które obserwuje u członków swojej rodziny. Śmierć wyłączyła dynamikę rodziny i zmieniła sposób, w jaki wszyscy reagują na codzienne wydarzenia. Role płciowe ulegają zmianie, a czytelnik musi zmierzyć się z własnymi wyobrażeniami na temat tego, jak wygląda żałoba i jak może zmienić życie.

Struktura i forma

„Mid-Term Break” Seamusa Heaneya to wiersz składający się z siedmiu strof, które składają się z zestawów trzech wersów, czyli tercetów. Tercety te pozostają spójne przez cały wiersz, aż czytelnik dochodzi do ostatniej linijki. Ta linia jest oddzielona od poprzednich strof i działa jako punkt podsumowania dla całego utworu. Mid-Term Break” nie ma określonego schematu rymów, ale nadal jest zjednoczony przez podobne długości linii i momenty pół i pełnych rymów, które istnieją w całym tekście.

Urządzenia literackie

Heaney wykorzystuje kilka urządzeń literackich w „Mid-Term Break”. Należą do nich między innymi aliteracja, enjambment, cezura i obrazowanie. Ta ostatnia jest jedną z najważniejszych technik, jakie poeta może wykorzystać w swojej twórczości. Bez obrazowania, czytelnik prawdopodobnie opuści wiersz bez wpływu na to, co przeczytał. Na przykład, te wersy z pierwszej strofy: „Licząc dzwony knelling zajęcia do końca. / O drugiej nasi sąsiedzi odwieźli mnie do domu.”

Alliteracja jest widoczna dość wyraźnie w pierwszej strofie, w której poeta używa wielu słów, które zaczynają się od dźwięku „c”. Obejmują one, „college”, „liczenie”, klasy”, „zegar” i „blisko”, wszystko w ciągu trzech linii.

Caesura i enjambment to formalne urządzenia, które wpływają na sposób, w jaki czytelnicy rozumieją linie. Enjambment dotyczy przerw w linii, podczas gdy cezura skupia się na pauzach w środku linii. Na przykład, w ostatniej linijce wiersza czytamy: „Pudełko na cztery stopy, stopa na każdy rok”. Istnieje również kilka przykładów enjambmentu. Na przykład przejście między wersem pierwszym i drugim strofy szóstej, a także wersem trzecim strofy czwartej i pierwszym wersem strofy piątej.

Analiza przerwy śródsemestralnej

Linie 1-3

Cały ranek przesiedziałem w uczelnianej izbie chorych
(…)
O drugiej nasi sąsiedzi odwieźli mnie do domu.

Wiersz zaczyna się od stwierdzenia osoby mówiącej, że przez cały ranek była uwięziona w „izbie chorych” uczelnianego centrum medycznego. Można by początkowo myśleć, że to z powodu choroby, że głośnik ma zakontraktowane, coś, co wymaga on być trzymane oddzielnie od reszty ciała studenckiego. Tak jednak nie jest. Jak czytelnik dowie się w następnych strofach, mówiący stracił kogoś bardzo bliskiego, a „ambulatorium” jest miejscem, w którym każe mu się czekać na „sąsiadów”, którzy mają go odwieźć do domu.

Poeta postanowił podkreślić alienujący wpływ, jaki ma na kogoś strata, oddzielając mówiącego od przyjaciół i kolegów, których mógłby mieć w szkole. On jest wykonany do cierpienia w samotności, więc nikt nie musi zobaczyć, co on przechodzi.

W czasie oczekiwania, wie, że dzień szkoła dzieje się na zewnątrz ściany biura. Słyszy dzwonki i rozumie, że jest to „godzina druga”, zanim ktoś przyjdzie po niego. Głębię jego straty uzmysławia fakt, że to nie członek rodziny go odbiera, ale sąsiedzi.

Linie 4-6

W ganku spotkałem płaczącego ojca-
(…)
I Big Jima Evansa mówiącego, że to był ciężki cios.

W drugiej strofie, mówiący dotarł do domu i pierwszą rzeczą, jaką widzi, jest płaczący ojciec na ganku. Jest to szokujący widok, ponieważ w przeszłości, kiedy uczestniczyli w pogrzebach, ojciec zawsze „brał się w garść”. Nigdy nie był bardzo poruszony, przynajmniej na zewnątrz, przez śmierć. Ale w tej stracie jest coś innego.

Sąsiad, nazwany „Big Jim Evans”, podchodzi do mówcy i mówi mu, że ta strata była „ciężkim ciosem” dla ojca mówcy.

Linie 7-9

Dziecko gruchało i śmiało się i bujało wózek
(…)
Starzy mężczyźni wstali, by uścisnąć mi dłoń

Jest teraz wewnątrz domu i ze swoimi najbliższymi krewnymi. W pokoju jest niemowlę, nieświadome żałoby, która się wokół niego toczy. Jest tam, „gruchając” w swoim „wózku”.

Mężczyźni w pokoju, współpracownicy jego ojca i przyjaciele rodziny, wstają i „podają rękę”, gdy wchodzi do domu. Jest zaskoczony i zakłopotany tą akcją. Nie wie, jak na to zareagować. W tym momencie czytelnik nadal nie wie, kto to jest, że głośnik stracił.

Linie 10-12

I powiedzieli mi, że 'przepraszają za mój kłopot’.
(…)
Away at school, as my mother held my hand

W czwartej strofie staje się jasne, że to nie matka umarła, ponieważ ona trzyma go za rękę, gdy wszyscy obcy do niego mówią. Niekończące się numery linii i powiedzieć mu, jak przykro im za jego „kłopoty”. Nawet tutaj, na tym pogrzebie, mężczyźni i kobiety nie są w stanie skonfrontować się z tym, co się stało. To są „kłopoty”, które się wydarzyły, a nie śmierć bliskiej osoby, czy ważna strata.

Nieznajomi są wszędzie wokół małej rodziny. Młody mówca jest w stanie usłyszeć, jak mówią sobie nawzajem, że jest „najstarszym dzieckiem”, które było „poza szkołą”, kiedy cokolwiek się stało, stało się.

Linie 13-15

W syknięciu i wykrztuszeniu gniewnych, pozbawionych łez westchnień.
(…)
Z trupem, opatrywanym i bandażowanym przez pielęgniarki.

Matka wciąż trzyma syna za rękę. Nie jest w stanie wyrazić siebie, jedyne, co jej się udaje, to wykrztuszanie „gniewnych, pozbawionych łez westchnień”. Strata jest zbyt wielka, by móc wypowiedzieć prawdziwe, znaczące słowa.

W końcu przyjeżdża karetka. Minęło sporo czasu od momentu, gdy chłopiec po raz pierwszy dowiedział się o tej stracie, a zwłoki zostały przetworzone. Został „opatrzony i zabandażowany przez pielęgniarki”. Już nie krwawi, a wszystkie poważne rany zostały zakryte.

Linie 16-18

Następnego ranka wszedłem do pokoju. Przebiśniegi
(…)
Po raz pierwszy od sześciu tygodni. Paler now,

W przedostatniej strofie osoba mówiąca jest wreszcie w stanie skonfrontować się z ciałem. Idzie do pokoju, w którym ciało jest przechowywane „Następnego ranka” i widzi „Przebiśniegi / I świece” obok łóżka. Jest to scena spokojna, pełna medytacji i cichej kontemplacji.

To jest pierwszy raz, kiedy chłopiec widział tę osobę w „sześć tygodni”. Nie wiadomo, ile czasu minęło od wypadku, w którym zginęła ta bliska osoba, ale chłopiec od dłuższego czasu przebywa poza szkołą.

Linie 19-22

Mając na lewej skroni siniak od maku,
(…)
Pudełko na cztery stopy, stopa za każdy rok.

W ostatniej strofie, a w zawieszeniu ostatniej linijki, ujawniona zostaje wreszcie tożsamość osoby. Najpierw osoba mówiąca podaje kilka szczegółów dotyczących stanu ciała. Na boku głowy osoby znajduje się czerwony, „makowy” siniak, ale poza tym nie ma żadnych „krzykliwych blizn”, które mówiłyby o tym, co wydarzyło się w wypadku.

W następnym zdaniu ujawnia się, że ciało jest w takim stanie, ponieważ „zderzak wybił go do czysta” z większego wypadku. Kimkolwiek była ta osoba, zginęła od uderzenia samochodu.

Ostatni wers jest tym, który wyjaśnia tożsamość osoby. Ciało należy do brata mówiącego, który miał tylko cztery lata, gdy został zabity. Jego ciało spoczywa w skrzyni dostosowanej do jego wieku i rozmiarów. Ma tylko cztery stopy długości, tyle samo, ile lat żył na ziemi.

Podobna poezja

Czytelnicy, którym podobała się 'Mid-Term Break’ powinni również rozważyć przeczytanie niektórych z innych najbardziej znanych wierszy Heaneya. Na przykład „Digging”, „The Other Side” i „The Harvest Bow”. Ten ostatni został opublikowany w zbiorze „Field Work” z 1979 roku. Mówi on o nostalgii i wspomnieniach związanych z dzieciństwem. The Other Side” porusza tematy podziałów i różnic w religii, a także możliwości pojednania. Są to częste tematy w twórczości Heaneya w odniesieniu do Irlandii Północnej. Digging” jest również uważany za utwór o charakterze autobiograficznym. Przedstawia Heaneya siedzącego w środku, podczas gdy jego ojciec pracuje na zewnątrz w ogrodzie.