Point Richmond: Een bloeiende buurt die deel uitmaakt van een stad met lange problemen

RICHMOND – Gedurende een groot deel van haar geschiedenis heeft deze stad van 105.000 inwoners geworsteld met werkloosheid, misdaad en armoede.

Maar in Point Richmond, een enclave van historische gebouwen en cafés aan de waterkant die eruit ziet als een filmset – en vaak als zodanig heeft gediend, is de werkelijkheid anders. Verscholen tussen de glooiende hellingen aan de rand van de Chevron-raffinaderij, zijn de meer dan 3.000 bewoners hier over het algemeen ouder, witter en rijker dan die in de rest van de stad.

Ze hebben ook over het algemeen meer politieke macht. Vorig jaar nog woonden hier vier van de zeven leden van de gemeenteraad, een onevenwichtigheid die er volgens sommigen toe leidt dat de Point aandacht en zelfs gemeentelijke diensten krijgt die niet in verhouding staan tot zijn relatief kleine omvang.

“(Point bewoners) kunnen naar de coffeeshop gaan en het oor van hun verkozen ambtenaren krijgen,” zei raadslid Corky Boozé. “Mijn mensen in andere buurten hebben nauwelijks een stem, maar Point Richmond heeft een megafoon.”

Terwijl een groot deel van Richmond worstelt met een tekort aan kruidenierswinkels en restaurants, is de Point de thuisbasis van zo veel populaire cafés en eetgelegenheden dat het aandringt op de macht om ketenrestaurants zoals Subway te verbieden zich daar te vestigen. Op aandringen van de Point Richmond Neighborhood Council, werkt de stad aan wetgeving die Point Richmond en andere kleine buurten de bevoegdheid zou geven om te beslissen of ketenrestaurants worden toegestaan.

“We hebben liever niet nog meer grote bedrijven,” zei Margaret Jordan, voorzitter van de Point Richmond Neighborhood Council. “We willen onze historische sfeer behouden en een unieke bestemming zijn. Mensen komen hier niet voor een Subway.”

Dat is niet het enige voorbeeld van de invloed die Point Richmond uitoefent op stadsbestuurders. Toen bewoners klaagden over de stank van een nabijgelegen zuiveringsinstallatie, trad de gemeenteraad hard op tegen de exploitanten van de installatie. Terwijl een groot deel van de stad geen waterfaciliteiten heeft, beschikt Point Richmond over een zwembad van wereldklasse, met een zwembadafscheiding van 350.000 dollar, mede dankzij de belastingbetalers van de stad.

De economische en etnische verschillen tussen Point Richmond en de rest van de stad zijn groot. Point Richmond is voor bijna driekwart blank, vergeleken met slechts 31 procent voor de hele stad, volgens de gegevens van de Amerikaanse volkstelling. Het mediane inkomen per huishouden in de Point is ongeveer $80.000, vergeleken met $54.000 voor heel Richmond. Veel van de bewoners zijn oudere professionals of gepensioneerden; de mediane leeftijd is 51, vergeleken met 35 voor de stad als geheel.

Het resultaat is een wijk die in cultureel en economisch opzicht grotendeels losstaat van de rest van de stad, met eigen belangen en prioriteiten.

Hoewel armoede en criminaliteit een groot deel van de stad lang in hun greep hebben gehouden, is Point Richmond de thuisbasis van een bloeiende kunstgemeenschap, goed verzorgde honden, een gerenommeerde jachtclub en een oogverblindend uitzicht over de baai.

De rustieke charme van The Point heeft regisseurs van grote Hollywoodfilms aangetrokken, zoals “Patch Adams”, en het was ooit de thuisbasis van Pixar Animation Studios.

“Het is een levendig dorp waar mensen praten en samenkomen,” zei Jordan. Het is een levendig dorp waar mensen met elkaar praten en samenkomen,” zei Jordan. “De sfeer is open en uitnodigend, maar we moeten er nog aan werken om het meer in contact te brengen met de grotere stad.”

Raadslid Tom Butt is al jaren een kracht in de stad, grotendeels dankzij een goedkeuring van meer dan 80 procent in zijn kiesdistrict Point Richmond, waar hij een bedrijf, andere eigendommen en zijn huis bezit.

Hij verwerpt het idee dat er een kloof is tussen Point en de rest van de stad, of dat zijn kiezers een betere vertegenwoordiging hebben. Hij zegt dat Boozé slechts de laatste is in een lange rij van politici die andere buurten tegen Point Richmond uitspelen.

“Het is een hoop onzin, ouderwetse race-baiting,” zei Butt terwijl hij een broodje at dat naar hem vernoemd is bij de plaatselijke favoriet Little Louie’s. “Ik ben het echt beu dat Point Richmond wordt gebruikt als speelbal voor hun verdeeldheid zaaiende agenda. Richmond is een stad van buurten, een stad zonder centrum, en Point Richmond is niet de enige plek die bloeit.”

Er is in tien jaar geen moord gepleegd in Point Richmond, een periode waarin in de rest van de stad meer dan 300 mensen zijn vermoord.

“Mensen werken er hard aan,” zei Butt over de veiligheid van de Point. “Succesvolle buurten moeten als voorbeeld worden gebruikt, niet als boksbal.”

Net als veel steden die geen districts- of parochiesysteem hebben, heeft de politieke leiding in Richmond de neiging om uit een geconcentreerd gebied te komen dat weinig gelijkenis vertoont met het grootste deel van de stad die het vertegenwoordigt. Met drie huidige raadsleden (Butt, Jim Rogers en Nat Bates) die in de Point wonen, maken sommige critici zich zorgen dat een dergelijke politieke regeling andere buurten met meer dringende behoeften benadeelt.

Jeff Ritterman, een voormalig raadslid dat in de Point woont, erkent de bezorgdheid.

“Ik had het gevoel dat ik heel Richmond vertegenwoordigde, niet Point Richmond,” zei hij. “Maar het is waar dat de concentratie van gekozen functionarissen (in Point Richmond) de vraag zou kunnen oproepen over districtsverkiezingen en of dat in de stad moet worden besproken.”

In het begin van de jaren negentig werd een stembiljet met een voorstel voor een districtenstelsel voor de gemeenteraad door de kiezers verworpen.

Ds. Andre Shumake, al lange tijd voorvechter van geweldbestrijding, zei dat politieke vertegenwoordiging uit de armere buurten van Richmond de beleidsdynamiek ten goede zou veranderen.

“We doen het al zo lang op deze manier, en we hebben gezien dat het welvarende buurten bevoordeelt,” zei hij. “Verkiezingen voor districten moeten op zijn minst deel uitmaken van de dialoog. Om ervoor te zorgen dat vertegenwoordigers hun handen aan de pols van armere buurten hebben en dat perspectief naar onze raad brengen, zou dat niet krachtig zijn?”

Critici van de invloed van Point Richmond hebben de afgelopen jaren strijdknuppels in handen gekregen om hun aanvallen kracht bij te zetten. Misschien wel de grootste was het schot – de dure afscheiding voor het nieuwe zwembad van wereldklasse in het sprankelende, gerestaureerde Richmond Municipal Natatorium, bekend als “The Plunge” – dat Butt in 2009 door een krappe stemming van de raad loodste.

Voorstanders waren verbijsterd over de aankoop, die ze karakteriseerden als een luxe die werd gedragen door belastingbetalers uit armere delen van de stad. Voorstanders merken op dat een andere zwembadfaciliteit, het Richmond Swim Center, door de stad werd gefinancierd en dat “The Plunge” bewoners van buiten de Point trekt.

Jordan, de voorzitter van de wijkraad, zei dat ze vorig jaar een gezamenlijke inspanning begon om de bewoners van Point Richmond in contact te brengen met de grotere stad, door leden aan te sporen om betrokken te raken en vrijwilligerswerk te doen in andere burgerprogramma’s van Richmond. Toen ze probeerde een groep inwoners van Point Richmond bij elkaar te krijgen om thuiswedstrijden bij te wonen van de Richmond Rockets, het American Basketball Association team dat in de stadsgehoorzaal van het centrum speelde, kreeg ze niet veel respons.

“Veel mensen hier hebben nog wat ouderwetse ideeën over de veiligheid van naar het Civic Center of andere delen van de stad gaan,” zei Jordan. “Maar ik denk dat dat minder wordt en dat die barrières weggaan.”

Contact Robert Rogers op 510-262-2726. Volg hem op Twitter.com/roberthrogers.