Als je mijn maandelijkse filmrecensies al een tijdje volgt, heb je gemerkt dat het woord iconisch vaak opduikt. Het is voor mij een cruciaal woord, dat ik gebruik om een superlatieve film, een opmerkelijke prestatie of een gedenkwaardige scène aan te duiden. Meer dan eens heb ik het ook gebruikt in verband met een gedenkwaardig voertuig dat erin slaagde zijn gezicht in mijn, en het collectieve publiek, geheugen te branden.
Op geen enkel moment in een van mijn columns is het woord meer toepasselijk in zijn gebruik geweest dan bij het beschrijven van de vierwielige ster van deze maand’s iteratie van Rob’s Car Movie Review. De auto waar ik het over heb is de onvergetelijke, schemerige “Screaming Chicken” uit de film Smokey and the Bandit!
Geproduceerd door Rastar Pictures, en gedistribueerd door Universal Studios in 1977, werd Smokey and the Bandit geregisseerd door de legendarische Hollywood stuntman, Hal Needham. Ondanks de aanwezigheid van de populaire sterren Burt Reynolds en Sally Field, en bijrolspelers Jackie Gleason en country music ster Jerry Reed, waren de leidinggevenden bij Universal er zo van overtuigd dat de film voorbestemd was om te floppen, dat het promotiebudget voor de film vrijwel nihil was.
Er moeten wat rode gezichten zijn geweest in Studio City toen de film een “sleeper” hit werd, met een bruto binnenlands box office van $126.737.428, op weg om de op één na best verdienende film van het jaar te worden, alleen overtroffen door Star Wars!
Bo “Bandit” Darville (Burt Reynolds).
De film begint als Bo “Bandit” Darville (Reynolds), een legendarische, gepensioneerde trucker, door een vader/zoon stel tycoons wordt voorgesteld om in 28 uur 400 kratten Coors bier van Texarkana naar Atlanta te verschepen (in strijd met de drankwetten van die tijd) voor een groot feest dat het stel organiseert. De betaaldag? Maar liefst $80.000!
De hulp inroepen van zijn trucker vriend Cledus “Snowman” Snow (Reed) de twee broeden een plan uit waarbij de laatste zal het bier vervoeren in zijn big-rig, terwijl The Bandit rijdt in een snelle auto als een lokvogel voor de politie.
Carrie (Sally Field).
Op weg naar Atlanta op topsnelheid pikt The Bandit een liftende bruid op, Carrie (Field), die haar bruidegom op hun trouwdag heeft gedumpt. Het toeval wil dat de bruidegom de zoon is van de plaatselijke sheriff, Buford T. Justice (Gleason), die van plan is de bruid terug naar het altaar te brengen. Justice sluit zich aan bij een bende wetshandhavers in een wilde achtervolging door vier staten, vastbesloten om te voorkomen dat onze helden Atlanta bereiken.
Sherriff Buford T. Justice (Jackie Gleason).
Heden ten dage is nog goed te zien waarom Smokey and the Bandit zo’n groot fenomeen is geworden. Er zijn overal solide prestaties, vooral van Reynolds, die The Bandit speelt als een coole, heldhaftige outlaw uit een western. De chemie tussen Reynolds en Field is voelbaar (ze waren in het echte leven een stel) en helpt het paar te omlijsten als een moderne Bonnie en Clyde.
De chemie tussen de hoofdrollen is voelbaar.
Hoewel het script niet echt The Iliad is, is het toch een goed voorbeeld van archetype storytelling, en neemt het de tijd om de liefdesrelatie tussen de twee hoofdrolspelers te ontwikkelen. Ook goed gedaan is het tempo van de film, die soms frenetieke, en in andere laconieke, maar is altijd goed gedoseerd aan de kijker betrokken te houden. Aangezien de film werd geregisseerd door een van Hollywoods meest vooraanstaande stuntmannen, zijn de achtervolgingsscènes, sprongen en auto-ongelukken natuurlijk allemaal eersteklas.
De achtervolgingsscènes, sprongen en auto-ongelukken zijn natuurlijk allemaal eersteklas.
Maar de echte blikvanger van Smokey and the Bandit is de auto waarin The Bandit rijdt, de iconische zwart met gouden Pontiac Firebird Trans Am uit 1977. Tenminste, dat is wat je zag in de film. GM wilde het esthetisch aangepaste 1977-model promoten, maar had geen auto’s vanwege vertragingen in het opstarten van de productie, en paste vier 1976 Trans Ams aan met ’77 spec carrosserie en stickers voor de film.
Het Pictogram: The Bandit’s 1977 Pontiac Trans Am.
De auto’s die in de film werden gebruikt, waren allemaal standaard, uitgerust met de 400ci V8-motor gekoppeld aan een automatische transmissie, behalve de auto waarmee de brug werd gesprongen, die was uitgerust met een krachtigere Chevy-motor en een handgeschakelde transmissie.
De beroemde brugsprong van de film.
Alle vier de auto’s werden tijdens het filmen vernield; de brugsprong kostte één auto het leven, het springen over het hek naar het voetbalveld kostte een andere het leven en het rijden door greppels en over taluds vernielde de andere twee. Toen de laatste scène in de film moest worden opgenomen, was er geen werkend voertuig meer over, dus moest een van de wrakken op de set worden geduwd.
De bandiet en zijn ros.
Pontiac was blijkbaar niet blij met Needham toen de auto’s aan hen werden geretourneerd, want in het contract dat ze hadden gesloten stond dat de voertuigen in werkende staat moesten worden geretourneerd, maar alle bitterheid werd getemperd toen Pontiac een recordaantal van 93.341 Trans Ams verkocht in de nasleep van het succes van de film.
Op de vlucht.
Misschien hadden de studiobazen meer vertrouwen moeten hebben in de film die ze zo goed als hadden verstoten. Met een uitstekende cast, prachtige actiescènes en jawel, die iconische Trans Am, is er veel om van te houden. En er van houden doe ik nog steeds. Ik geef Smokey and the Bandit zeven en een half van de tien zuigers.
Over de auteur: Rob Finkelman is een freelance schrijver voor Street Muscle Magazine. Hij studeerde in 1992 af aan de filmschool van de New York University, en werkte vervolgens twintig jaar in de filmwereld als documentairemaker en scenarioschrijver. Het combineren van zijn twee grote passies in het leven – films en auto’s – en er over schrijven is een droombaan voor hem. Hij zal ons elke maand een Car Movie Review brengen, en hij staat open voor suggesties, dus vermeld de jouwe hieronder.