Tussen het geloei van de kudde neemt hij een pauze van het kluiven van gras en slentert naar een kaal stukje aarde. De zon komt op en zijn adem is zichtbaar door de stoom die als rookslierten uit zijn neusgaten kringelt. Zijn kop zwaait lichtjes terwijl hij loopt, het gewicht van zijn schouders maakt de weg vrij als leden van de kudde uit elkaar gaan om doorgang te verlenen. Bij de wallow zakt hij door zijn voorknieën en de rest van zijn massa valt met een “plof” in de modder. Hij rolt naar een kant en duwt zijn hele lichaam in de depressie, stof en vorst tegelijk opjagend. Zijn gegrom mengt zich in het opgewonden gesprek van de kudde.
Het geestesdier van de buffel is om zovele redenen een kostbaar dier, sommige zijn algemeen bekend en andere minder. Wat wij meestal een “buffel” noemen, heet officieel de “Amerikaanse bizon”. Er is slechts één andere bizon soort op aarde, de Europese Bizon. Beide worden als ecologisch uitgestorven beschouwd en de Europese bizon is zelfs nog dichter bij volledige uitroeiing gekomen dan de Amerikaanse bizon. Bizons zijn nauwer verwant aan koeien dan aan echte buffels, maar bij het beantwoorden van de vraag “wat betekent bizon?” zullen in deze verkenning de namen door elkaar worden gebruikt.
Omvang
In elke studie van de Noord-Amerikaanse geschiedenis komt het pijnlijke hoofdstuk over de decimering van de bizon voor. In minder dan 70 jaar werd de populatie van de Amerikaanse bizon teruggebracht van een gerapporteerde 30-60 miljoen tot minder dan 2.000 in 1889. Deze massale uitroeiing was een vraatzuchtige zet van de Europese kolonisten om het westen te veroveren, een doelbewuste tactiek om de inheemse bevolking van hun levensonderhoud te beroven. Een aantal Indianenstammen was volledig afhankelijk van de bizon voor voedsel, kleding, gereedschap, onderdak, en meer. Ze gebruikten elk deel van de buffel in hun dagelijks leven. De symboliek van de buffel is direct verbonden met het idee van overvloed, omdat ze letterlijk een overvloed aan goederen boden aan de mensen die op hen jaagden.
Vrijheid
Door verschillende inspanningen heeft de buffel zich hersteld tot ergens tussen de 500.000 en 1 miljoen individuen vandaag de dag, maar de soort wordt beschouwd als ecologisch uitgestorven omdat ze niet langer in staat zijn om door hun oorspronkelijke habitat te trekken zoals ze geëvolueerd zijn om te doen. Ze worden in kleine parken gehouden en buffels die de grenzen overschrijden worden afgeschoten. Wist u dat wilde bizons routinematig worden bijeengedreven en dat overtollige bizons naar de slacht worden gestuurd? De benarde toestand van de buffel van vandaag lijkt opvallend veel op die van de wilde mustang. De betekenis van de buffel is nauw verbonden met onze idealen van vrijheid en hoe die vrijheid er in de praktijk uitziet.
Heeft u het gevoel dat u genoeg ruimte hebt om te zwerven? Is er iemand of iets die je bewegingsvrijheid beperkt? Buffeldieren zwerven in de ruimte die hun wordt gegeven, maar kunnen hard zijn tegen hekken. Als je merkt dat je de grenzen van een relatie of omstandigheid op de proef stelt, is het misschien tijd om je te richten op een gebied in je leven waar je ruimte hebt om meer vrijheden te nemen.
Een hoeksteen-soort
Bizons staan bekend als een “hoeksteen”-soort in die zin dat ze een invloed op hun omgeving hebben die onevenredig groot is in verhouding tot hun aantal. Ze beïnvloeden de verspreiding van grassen, de manier waarop vuur zich door de prairie verplaatst, de cyclus van voedingsstoffen, en de samenstelling van gras- en wilde bloemsoorten. Hun hoeven beluchten de grond, waardoor de planten beter lucht en zuurstof kunnen opnemen en sneller kunnen groeien. Buffelmuren zijn kale stukken aarde waar ze vaak rollen. Deze ronde gaten creëren tijdens de voorjaarsregens vernale poelen die dienen als mini-oase voor waterrijke plantensoorten. De wallows blijven in onontwikkelde gebieden tot 125 jaar nadat de buffels van het land zijn verwijderd.
Ferrugineuze haviken maakten hun nesten volledig van bizonbotten, bont en mest. Prairiehonden koloniseerden bij voorkeur in door buffels begraasde gebieden, omdat ze roofdieren beter konden zien in het kortere gras. Een hele reeks dieren, van fretten tot holenuilen en vossen, vertrouwen op prairiehonden als voedselbron.
Bizons vormden niet alleen een waardevolle bron van voedsel voor grizzlyberen en wolven, maar ook voor aaseters als coyotes, arenden, haviken en gieren. Wanneer hun karkassen lagen te rotten, voegden zij genoeg stikstof toe aan de bodem om deze 2 tot 3 maal rijker te maken dan het omringende grasland. Zelfs hun urine mobiliseerde stikstof sneller dan natuurlijke processen en voegde snel kunstmest toe aan het ecosysteem.
Ook al is de buffel een belangrijke speler in grasland-ecosystemen, hij maakt ook deel uit van een kudde. Zoals elk kuddedier vinden ze veiligheid in aantallen en hun gewoonten en dagen worden beïnvloed door de beweging van de kudde. Het geestesdier van de buffel herinnert je eraan dat je tegelijk een cruciaal onderdeel van de wereld bent EN gewoon een lid van de kudde. Het is belangrijk om je eigen belangrijkheid niet te veel op te blazen, en gewoon jezelf te zijn. Bijdragen aan en deelnemen aan het geheel is de sleutel.
Door gewoon te doen wat ze doen, creëren buffels variëteit en overvloed waar ze ook gaan. Ben jij in staat om de wereld hetzelfde geschenk te geven? Als we er allemaal naar zouden streven zo vrijgevig te zijn, zou de wereld een betere plek zijn. Bedenk of uw daden bijdragen aan het geheel of er juist van afnemen. Hoe kun je de weegschaal zo laten doorslaan dat je een bron van genade voor anderen bent, terwijl je toch in je kracht staat?
Kracht en conflict
Buffels zijn ongelooflijk krachtige dieren die meer dan 1000 kilo wegen. Ze kunnen tot 35 mijl per uur rennen en rivieren van meer dan een halve mijl breed oversteken. Ze kunnen gemakkelijk door hekken met prikkeldraad heenkomen. In de winter overleven ze door met hun enorme kop de sneeuw van het gras te duwen. Gebouwd om warme zomers en koude winters te overleven, voelen ze zich thuis in het grimmige, open landschap van de graslanden. Ze weren roofdieren af met hun omvang en hoorns.
Buffeldieren kunnen ons de kracht geven om stand te houden, maar ze herinneren ons eraan dat we niet als een olifant in een porseleinkast moeten rondrennen. Slechts 5-10% van de uitdagingen tussen stieren leidt tot een gevecht. De stieren strijden om de vrouwtjes door hun kop te stoten. Ze hebben speciale botten die hun binnenste en buitenste schedel verstevigen, en een dikke laag haar op hun voorhoofd om hen te beschermen tegen de kracht van de slagen. Dit herinnert ons aan het voordeel van een “dikke kop”. Soms is het nodig je waarheid te kennen en niet toe te geven aan de schoppen van anderen. Wees echter wel op je hoede, want stieren kunnen hun tegenstanders gemakkelijk doden door naar de zijkant uit te wijken. Onthoud dat rechtdoor gaan je kwetsbaar kan maken.
Dankbaarheid
Buffelsymboliek is ook verbonden met dankzegging, ongeveer op dezelfde manier als het geestesdier kalkoen. Toen Witte Buffel Kalf Vrouw naar de Lakota mensen kwam, deed ze dat met de leer van juist handelen en juist bidden. Dankzegging was een deel van haar leer. Wanneer je nadenkt over de betekenis van buffels, bedenk dan dat je zowel de buffel bent als het ecosysteem dat profiteert van hun actie. Je hebt de mogelijkheid om overvloed te verspreiden waar je ook gaat, zolang je trouw blijft aan wie je bent EN het is nu de tijd om dank te zeggen voor de talloze manieren waarop het Goddelijke overvloed in je leven brengt.
Wetenschappers beginnen nu pas de immense invloed te begrijpen die de buffel had op de uitgestrekte graslanden die ooit het Noord-Amerikaanse continent bedekten. Ze zien nu pas de verbanden tussen de bizons en hun omgeving. Al die tijd begrepen de mensen die van het land en van het vlees van de bizons leefden, dat alles met elkaar verbonden was. Zij eerden deze verbindingen en met een dieper begrip van de geneeskunde van het buffel-spiritdier kunnen wij dat ook.
Over auteur, Stacey L. L. Couch
Stacey L. L. Couch, gecertificeerd sjamanistisch beoefenaar, werkt als publiciste en journaliste voor Moeder Natuur en is de auteur van Gracious Wild: A Shamanic Journey with Hawks (Gracieus wild: Een sjamanistische reis met haviken). Ze geeft mensen de mogelijkheid om de grote vragen van het leven te onderzoeken door een beroep te doen op de natuur, verhalen en synchroniciteit als een bron voor begeleiding en genezing. Met meer dan tien jaar ervaring op het gebied van sjamanisme en dertien jaar ervaring in het werken met wilde dieren en reddingsdieren, heeft Stacey een unieke mix van rationele en mystieke perspectieven die de wereld van het sjamanisme gemakkelijk toegankelijk maakt voor anderen. Ze hecht veel waarde aan mindfulness, verwondering en compassie in haar dagelijkse spirituele praktijk. Meer informatie over Stacey.