We weten allemaal dat een taal verschillende dialecten en uitspraken heeft in verschillende gebieden waar ze gesproken wordt, afhankelijk van de cultuur en de manier van spreken van de mensen. Maar bent u op de hoogte van de term standaard en niet-standaard taal? Of meer specifiek Standaard en Niet-Standaard Engels? Afgezien van de verschillen in spelling, dialecten en uitspraak, verschilt een taal in zijn vorm afhankelijk van het publiek waarvoor hij wordt gebruikt.
In dit artikel zal ik licht werpen op de betekenis van de termen Standaard Engels en niet-standaard Engels. Ik zal ze beide vergelijken en je de verschillende scenario’s en instellingen laten weten waar elk van deze wordt gebruikt.
Standaard Engels
Het formele type Engels taal dat meestal wordt gesproken en geschreven ik overheidsinstellingen en omgevingen wordt Standaard Engels genoemd. Behalve in overheidsinstellingen wordt Standaard Engels ook gebruikt in gesprekken in de media, mededelingen op school en internationale communicatie.
Standaard Engels is geen vreemde taal maar lijkt erg op het normale Engels dat we in ons dagelijks leven gebruiken. Het enige verschil tussen de twee is dat Standaard Engels gebruik maakt van ingewikkelde termen die anders niet erg gebruikelijk zijn in onze dagelijkse communicatie. Dit maakt deze taal zeer formeel en perfect voor settings zoals overheidsinstanties, media en internationale transacties.
Met andere woorden, je kunt zeggen dat Standaard Engels de taal is die wordt gebruikt door geschoolde sprekers in hun toespraken, onderzoeken, interviews of elke andere vorm van openbaar discours.
Niet-Standaard Engels
Het niet-Standaard Engels is daarentegen het tegenovergestelde van het Standaard Engels. Het wordt in het dagelijks leven gebruikt door iedereen, van een klein kind tot een 70-jarige, met basiswoorden die gebruikelijk zijn en gemakkelijk te begrijpen door de lokale gemeenschap. Niet-Standaard Engels maakt geen gebruik van complexe termen en mist soms ook de juiste interpunctie.
Een groot verschil tussen Standaard Engels en niet-Standaard Engels is dat standaard Engels geen verschillen kent afhankelijk van het gebied of de gemeenschap waar het wordt gesproken en overal ter wereld op dezelfde manier wordt gebruikt. Terwijl niet-Standaard Engels woordvoorkeuren heeft afhankelijk van het gebied en de lokale bevolking waar het door gesproken wordt.
Voorbeelden:
We verloren de wedstrijd en iedereen was verdrietig. (Niet-standaard Engels)
Manchester United verloor de wedstrijd en het team was er kapot van. (Standaard Engels)
Beide voorbeelden laten duidelijk de verschillen zien in de formaliteit van zinnen. De niet-standaard Engelse zin is erg informeel en wordt gebruikt om nieuws over een verloren wedstrijd over te brengen aan iemand in de buurt. Terwijl de standaard Engelse zin formeler is, complexe termen bevat en volledige informatie over de verloren wedstrijd en het gedrag van het team.