Ik ben geen grammaticus, maar dit is mijn kijk op “I was like whatever”
I – voornaamwoord
Gebruikt om naar zichzelf te verwijzen als spreker of schrijver.
was als – komt van de idiomatische uitdrukking “zijn als”
zijn als – informeel
Om te zeggen of uit te spreken. Voornamelijk gebruikt in mondelinge vertellingen: “En hij is als: “Laat me met rust!”
Sommige taalkundigen noemen dit wel “quotatief als”, al is het tot nu toe geen goed gedefinieerd iets. Hier is een lang artikel van Prof. Dr. Isabelle Buchstaller, een variationistische sociolinguïst.
“And I’m Like, Read This!” artikel van Jessica Love.
De algemene consensus is dat de quotatieve like een spreker aanmoedigt om de deelnemers aan een gesprek te belichamen. De spreker verwoordt dus de inhoud van de uitingen van de deelnemers, maar ook haar houding ten opzichte van die uitingen. Zij kan meerdere standpunten na elkaar dramatiseren, waarbij zij voortdurend duidelijk maakt met welke standpunten zij sympathiseert en met welke niet. Hoor jezelf deze zinnen hardop zeggen: Ik liep naar Randy toe en hij zei, Waarom ben je te laat? Ik zei: Omdat je me de verkeerde tijd gaf! Je hebt niet alleen een hij-zegt-zij-zegt gesprek gevoerd, maar waarschijnlijk ook wat morele verontwaardiging geuit. Randy was onredelijk, en jij had gelijk. Het is natuurlijk ook mogelijk om dit alles met “zegt” te doen, maar lang niet zo natuurlijk.
De aanhalingstekens “als” worden vaak gevolgd door opvulwoorden als “goed” of “kerel”, zoals in “Hij had zoiets van: kerel, verman je eens. Net als een masker of goede make-up of de juiste dialectcoaching, onderscheiden deze vulwoorden de huidige spreker verder van de persoon (of vroegere ik) die wordt geciteerd. Ze geven de voorstelling een beetje flair. (And make no mistake: far from indicating laziness, the quotative like can inspire some great performances.)
whatever – interjection informal
Used to indicate indifference to or scorn for something, such as a remark or suggestion: We’re having pizza tonight.— “Whatever. I don’t care.”