zeeleeuwenfeiten

Zeeleeuwen zijn 7 soorten grote zeezoogdieren uit de familie van de vinpotigen (zeehonden). De oude voorouders van de zeeleeuwen waren landdieren die enigszins op beren leken.

Om onbekende redenen keerden deze dieren ongeveer 20 miljoen jaar geleden terug naar de oceaan, waar ze sindsdien zijn uitgegroeid tot de meest succesvolle en wijdst verspreide familie van carnivoren in de wereld.

Het hele lichaam van de zeeleeuw is gestructureerd voor een leven in het water, met een gladde, torpedovormige romp en afgeplatte, krachtige flippers, als vier grote zwemvinnen in plaats van poten.

De zwemvinnen die duikers en snorkelaars gebruiken, zijn gemodelleerd naar de unieke, samengeknepen achterpoten van een zeeleeuw.

Zeeleeuwen leven in zeer grote sociale groepen, kolonies genaamd, die samenkomen om te zonnebaden in massa’s van honderden, en naar het strand gaan om te paren en jongen groot te brengen in dicht opeengepakte groepen van duizenden.

Op het land zijn ze relatief log, maar, in tegenstelling tot de “echte zeehonden”, kunnen zeeleeuwen hun lichaam van het zand optillen en op handen en voeten lopen, en zelfs rennen als dat nodig is.

Door dit vermogen worden zeeleeuwen en pelsrobben ook wel de “lopende zeehonden” genoemd, terwijl hun uitwendige oren de reden zijn waarom ze ook wel de “oorrobben” worden genoemd.

De “echte zeehonden”, zoals de zeeolifant en de zadelrob, hebben geen uitwendige oorstructuren en zijn niet in staat om te lopen, maar moeten rollen of kronkelen van plaats naar plaats als ze op het land zijn.

In het water schitteren zeeleeuwen met balletachtige gratie. Ze brengen het grootste deel van hun tijd door met jagen in riffen en oceaanwateren, waar ze tot wel 900 meter diep kunnen duiken en meer dan een half uur onder water kunnen blijven.

Zeeleeuwen zijn echte carnivoren en kunnen per dag tot wel 50 pond vis en inktvis eten. Het zijn solitaire jagers die zelden of nooit groot wild zoals pinguïns of zeehonden vangen. Ze concentreren zich vooral op kleine inktvisjes en scholen vis zoals haring en ansjovis, die ze in hun geheel doorslikken, zonder ook maar een beetje te kauwen.

Zeeleeuwen besluipen scholen vis waar ze met opengesperde kaken doorheen snellen en hun prooi met indrukwekkend scherpe tanden aan de spies rijgen. Ze foerageren ook op riffen en gebruiken hun lange, stijve snorharen, vibrissae genaamd, om ongewervelde dieren, krabben en hun favoriete voedsel, inktvis, uit de riffen te spoelen.

Zeeleeuwen zijn zeer sociaal en leven graag in zeer hecht gezelschap. Ze nestelen zich samen op stranden, rotsen, trottoirs en boten, tegen elkaar aangedrukt in grote, smachtende hoopjes.

Sea lions have thick fur and even thicker layers of blubber to keep them warm in their preferred cold climates, but they exist in all the oceans of the world except for the Atlantic ocean.

Species of sea lions and fur seals can be found on the Bering strait, Australia and New Zealand, South America and California.

Like many marine mammals, sea lions are remarkably intelligent with excellent senses of sight, hearing and smell.

In captivity, and when interacting with humans, they are extremely quick to learn, and have been exhibited in shows and circuses for centuries.

The typical performing seal is most likely a California sea lion, one of the most common and familiar of the seven sea lion species. – Sea Lion Facts

Levenswijze en voortplanting van zeeleeuwen

Zeeleeuwen vertonen een extreem seksueel dimorfisme, (duidelijke verschillen in uiterlijk of grootte tussen mannetjes en vrouwtjes van dezelfde soort), waarbij volwassen mannetjes minstens twee keer en vrouwtjes zelfs vier keer groter zijn dan volwassen vrouwtjes.

Naast de totale grootte zijn volwassen mannetjes van meer dan 10 jaar oud te herkennen aan hun indrukwekkende, gekuifde voorhoofd en massieve nek.

Een benige rand langs de middellijn van de schedel, de zogenaamde sagittale kam, begint zich rond 9 jaar te ontwikkelen en geeft de kop van het mannetje na verloop van tijd een indrukwekkend uiterlijk.

De mannetjeszeeleeuwen verzamelen zich vroeg in het paarseizoen op specifieke broedplaatsen en proberen actief hun eigen territorium te vestigen voordat de vrouwtjes arriveren.

De broedplaats staat bekend als een “rookery” en ligt meestal op een rustig eiland met zandstranden. De dominantie van een mannetje hangt voor een groot deel samen met de grootte, waarbij kleinere dieren het bijna altijd afleggen tegen grotere.

De mannetjes ontwikkelen een territorium van slechts enkele tientallen meters in elke richting en als een ander mannetje probeert binnen te dringen, volgt er een hoop geblaf, gebrul, gesis en gegrom.

Echte gevechten komen ook voor, en de verwondingen kunnen ernstig of dodelijk zijn, maar de meeste meningsverschillen worden beslecht door geritualiseerde, sumo-achtige duwwedstrijden, en kipspelletjes waarbij men elkaar met buitengewoon veel lawaai en op volle snelheid bestookt.

Als een gebied eenmaal is vastgesteld, patrouilleert het mannetje op zijn stukje strand en een paar meter oceaan ervoor, waarbij hij bijna voortdurend blaft.

Als het hele strand is opgeëist, vormen jongere, zwakkere of kleinere mannetjes, die geen territorium kunnen veroveren, vrijgezellengroepen aan de rand van het strand, en worden ze soms van de ene naar de andere paringsplaats gejaagd door de gevestigde mannetjes.

Als de vrouwtjes weken later arriveren, proberen de mannetjes hen naar hun territorium te lokken en verzamelen een harem van wel 15 vrouwtjes.

Mannetjes met eersteklas huizen aan het strand trekken de meeste partners aan. Dit is een zeer belangrijke periode in het leven van een volwassen mannetjeszeeleeuw, en het is mogelijk dat hij gedurende het hele paringsseizoen – tot wel 30 dagen – niet eet, terwijl hij worstelt om de controle te behouden over zijn territorium en de vrouwtjes die ervoor gekozen hebben daar te verblijven.

De vrouwtjeszeeleeuwen zijn meestal al zwanger van het seizoen ervoor, en de pup die ze ter wereld brengt is waarschijnlijk geen nakomeling van het mannetje in wiens territorium ze dit seizoen verblijft, tenzij ze toevallig het jaar ervoor hetzelfde mannetje aan de haak heeft geslagen.

Vrouwtjes bevallen binnen een paar dagen na aankomst in de kolonie en zijn 10 tot 14 dagen later klaar om te paren. Het bevruchte embryo ontwikkelt zich slechts een paar weken in de baarmoeder en wordt dan slapend. Het zal pas na ongeveer 4 maanden weer beginnen te groeien, wanneer het zich in de wand van de baarmoeder nestelt en zich volledig begint te ontwikkelen.

De hele zwangerschap duurt tussen 8 en 12 maanden, afhankelijk van de soort. Dit proces staat bekend als embryonale diapauze en is vrij gebruikelijk bij veel grote zoogdieren.

De pup is vrij groot wanneer hij wordt geboren, weegt tot 55 pond, is ziende en volledig behaard. De moeder blijft de eerste 5 tot 15 dagen met haar nieuwe pup op het strand, en vast al die tijd.

Als ze uiteindelijk teruggaat naar zee om te jagen en te eten, laat ze de pup achter in een kleine speelgroep van verschillende andere pups die samen spelen en slapen terwijl ze wachten op de terugkeer van hun moeder.

Een moeder zeeleeuw kan dagen achtereen weg zijn, maar als ze terugkomt, kan ze haar eigen pup terugvinden in een zee van zeeleeuwen door hem te roepen met haar eigen specifieke vocalisatie.

De pup heeft zelf een duidelijke yelp, en als hij zijn moeder in de buurt hoort, begint hij haar wanhopig te roepen. Moeder en pup kunnen tot twee jaar bij elkaar blijven, voordat het jong er alleen op uit trekt.

waarom wordt het een “zeeleeuw” genoemd?

Hoog mannetje Zuidamerikaanse zeeleeuw

Veel van de zeeleeuwensoorten die we gewoonlijk zien, lijken eigenlijk niet zo sterk op leeuwen, dus waar komt de naam dan vandaan?

Alle soorten zeeleeuwen zijn carnivoren met grote hoektanden, of “hoektanden”, en een snuit vol stijve snorharen, en kunnen ook luide brulgeluiden maken, wat allemaal leeuwachtige kenmerken zijn, maar de meest schokkende leeuwachtige soort is de ongelooflijke Zuid-Amerikaanse zeeleeuw.

De mannetjes van deze soort kunnen wel 2 meter lang worden, wegen meer dan 800 pond en hebben enorme, brede koppen en een nek die in omtrek soms dikker is dan hun torso.

De hals- en kopstructuur zijn oogverblindend leonachtig, maar de Zuid-Amerikaanse zeeleeuw heeft ook een kraag van lang haar die alles heel duidelijk maakt.

De “manen” zijn het duidelijkst als de pels droog is, en laten er geen twijfel over bestaan dat de naam “zeeleeuw” verdiend is.

De grootste zeeleeuwensoort, de Stellaire zeeleeuw, heeft ook een opvallende manen, en mannetjes van deze soort kunnen wel 2.200 kilo zwaar en 1 meter lang worden.

De Californische zeeleeuw, berucht omdat hij langs de hele westkust van Noord-Amerika van Alaska tot Mexico voorkomt, is waarschijnlijk de bekendste van de zeeleeuwensoorten, en komt het vaakst voor in circussen en waterparken.

Male California sea lions do have a full, round neck and develop a bony sagittal crest atop the skull cap as they mature that makes for a cool silhouette, but without the mane it doesn’t really read “lion”, and females of all the species never develop the truly lion-like physical features that ultimately must have inspired the name.

After all, just look at these guys!.

what is the difference between sea lions and seals?

Sea lions are members of the seal or pinniped family. The word pinniped means “flipper feet” or “feather feet” and includes three types of semi-aquatic marine mammals. De walrus, de “echte zeehonden” en de “oorrobben” of “wandelende zeehonden”.

Er zijn 7 soorten zeeleeuwen en 9 soorten pelsrobben die samen de “oorrobben” vormen. Oorrobben verschillen van echte zeehonden doordat zij uitwendige oren hebben, grotere, krachtigere voorpoten, en hun achterpoten naar voren en onder zich kunnen draaien.

Door deze verschillen in skeletstructuur kunnen de zeeleeuw en de pelsrob niet alleen in een half-rechtop zitten, (die klassieke houding) maar ook lopen en zelfs rennen op handen en voeten.

De achterste ledematen van echte zeehonden zijn vergroeid en staan permanent naar achteren gericht, waardoor lopen onmogelijk is. Alle vinpotigen, zelfs walrussen, worden beschouwd als zeehonden in de brede zin van het woord, zoals luipaarden als katten worden beschouwd, dus het is niet onjuist om een zeeleeuw een zeehond te noemen, alleen minder precies.

Oehoesrobben brengen een groot deel van de tijd op het land door, waar ze broeden en zonnen aan de kust. Met hun lange, krachtige voorflippers staan ze van nature rechtop met de borst boven de grond.

Hun achterpoten zijn twee afzonderlijke, naar voren gerichte flippers die onder het lichaam kunnen worden gedraaid en ze kunnen opstaan en zich voortbewegen met een gangetje van twee slagen. De oorrobben, die ook vaak “wandelende zeehonden” worden genoemd, kunnen zich vrij snel verplaatsen en zelfs rennen als dat nodig is.

De “echte zeehonden” hebben geen uitwendige oorkleppen, kleinere voorflippers en naar achteren gerichte achterpoten die zijn samengesmolten tot één geschulpte flipper. Ze bewegen zich over land door hun bovenlichaam uit te strekken en hun rug te buigen om zich voort te trekken.

De echte zeehonden zwemmen ook anders dan de oorrobben, waarbij ze hun voortstuwing grotendeels halen uit hun vergroeide, staartachtige achterflippers en golvende bewegingen, vergelijkbaar met die van een dolfijn, om zich voort te bewegen, terwijl de oorrobben hun sterke voorflippers gebruiken als grote, zeer effectieve roeispanen, waarbij het lijkt alsof ze als vogels door het water vliegen.

Walrussen hebben een skelet dat meer op dat van de oorrobben lijkt, maar ze hebben geen oren. Ze bewegen zich in het water als de echte zeehonden, maar op het land als de oorrobben, en zitten dus ergens tussen deze twee groepen in, en worden in een eigen geslacht ingedeeld. – Zeeleeuwenfeiten

zeeleeuwen zijn verbazingwekkend luidruchtig

Hoewel zeeleeuwen geen breed scala aan geluiden maken, zijn ze zeer luidruchtig, en gemakkelijk een van de meest vocale zoogdieren op aarde.

Iedereen die wel eens grote groepen zeeleeuwen heeft zien zonnen op stranden of pieren, weet dat er niet alleen een voortdurend lawaai is terwijl de dieren zich verplaatsen om goede rustplaatsen te vinden, maar zelfs terwijl ze ogenschijnlijk vast slapen.

Grommen, kreunen en snurken in overvloed in een kolonie zeeleeuwen. Gekreun en gepiep kan met gesloten bek voorkomen, vaak vergezeld van opbollende wangen, maar klassieke blaffen en brullen worden met opeengeklapte kaken voortgebracht, en het lawaai is bijna constant.

Er ontstaan ruzies over het bezit van de beste plekken om te zonnen, maar ze lijken allemaal op elkaar te eindigen.

Zeeleeuwen lijken een aangeboren behoefte te hebben aan nauw contact met elkaar, en letterlijk omringd te zijn door hun soortgenoten. De sociale structuur is los en zeer ongecompliceerd, behalve tijdens het broedseizoen. Alle andere tijden betekent een warm lichaam en een vriendelijk “ark, ark, ark” dat dit zijn thuis is.

alles in de kolonie – zeeleeuweninvasies

Sommige zeeleeuwenkolonies zijn permanente verblijfplaatsen in hun hele verspreidingsgebied, terwijl andere soorten gedeeltelijk migreren.

De Californische zeeleeuw migreert al dan niet. Veel vrouwtjes leven het hele jaar door op barrière-eilanden en brengen hun jongen groot in grote dagopvanggroepen met meerdere moeders die een oogje in het zeil houden voor gevaar.

De meeste mannetjes migreren terug naar het vasteland waar ze bekend staan om hun overname van privé-boten, stranden en zelfs de beroemde pier 39 in San Francisco.

De overlevering wil dat Californische zeeleeuwen in zeer groten getale verschenen nadat Californië in 1989 door een aardbeving werd getroffen. Op één pier in het bijzonder – pier 39- waren de aantallen oncontroleerbaar.

Deze zeeleeuwen trokken zich weinig aan van de wens van mensen om gebruik te maken van de steigers, vertoonden agressie als mensen probeerden ze te verplaatsen, en veranderden een vredige steiger in een lawaaierige, stinkende vrijplaats voor iedereen.

Mensen die tientallen jaren hun boten in het gebied hadden aangemeerd, vertrokken eenvoudig en de wilde dieren namen het over. Nu zijn de zeeleeuwen een toeristische attractie geworden, waar ze rondhangen terwijl toeschouwers foto’s maken.

Dicht opeengepakt zitten is iets van zeeleeuwen, en ze slapen liever drie mensen diep dan dat ze naar een onbezet platform gaan.

Wanneer ze de pieren van San Francisco niet bevolken, bevolken de Californische zeeleeuwen de eilanden tijdens het paarseizoen, waar hun lichamen het water en de duinen vullen, en hun constante geblaf, gebrul en gegrom van meer dan 5 mijl afstand kan worden gehoord. – Zeeleeuwenfeiten

nog een paar zeeleeuwenfeiten

• Zeeleeuwen staan bekend als oorrobben of wandelende zeehonden
• Een mannelijke zeeleeuw wordt een stier genoemd, een vrouwtje wordt een koe genoemd, en een baby wordt een pup genoemd
• Een groep zeeleeuwen wordt op het land een kolonie genoemd, en in het water een vlot.
• De mannelijke stellaire zeeleeuw kan uitgroeien tot de grootte van een compacte auto met een gewicht van meer dan 2000 pond en een lengte van meer dan 10 voet.
• Some sea lions can stay underwater for over half an hour without taking a breath
• Male sea lions may fast for up to 40 days during mating season.
• Female sea lions may fast for up to 16 days when their pup is first born
• The sea lion is known as the “angel of the sea” because their front flippers look like angels wings while they are swimming and sometimes when they are sleeping.
• The trained seals seen in water parks and circuses are usually California sea lions.

see more animal extreme closeups