Maurice Ravel (7 marca 1875 – 28 grudnia 1937) był jednym z czołowych kompozytorów muzyki impresjonistycznej, choć, podobnie jak Debussy, odrzucał to określenie. Do najbardziej znanych dzieł Ravela należą Boléro, Daphnis Et Chloé i Pavane Pour Une Infante Défunte. Jego kompozycje odznaczają się starannym i kunsztownym wykonaniem, był mistrzem orkiestracji. Matka Ravela była z pochodzenia Baską, co tłumaczyło jego trwającą całe życie fascynację muzyką hiszpańską, a ojciec szwajcarskim wynalazcą i inżynierem, stąd zapewne wzięło się jego przywiązanie do precyzji i kunsztu. W 1889 roku, w wieku 14 lat, wstąpił do Konserwatorium Paryskiego jako student fortepianu, a w 1897 roku ponownie podjął studia kompozytorskie u Gabriela Fauré. W tym czasie skomponował jedne z najbardziej znanych utworów, m.in. Pavane Pour Une Infante Défunte, Sonatine na fortepian i Kwartet smyczkowy. Niezdobycie przez niego upragnionej nagrody Prix de Rome za kompozycję w Konserwatorium wywołało skandal. W latach 1909-1912 Ravel skomponował dla Siergieja Diagilewa i Baletów Rosyjskich Dafnisa i Chloé, które powszechnie uważa się za jego arcydzieło. Ravel dokonał również kilku orkiestrowych aranżacji muzyki innych kompozytorów, z których najbardziej znana jest jego wersja Obrazków z wystawy Mussorgskiego z 1922 roku. Kompozycje Ravela zawierają w sobie elementy modernizmu, baroku, neoklasycyzmu, a w późniejszych utworach także jazzu. Kiedyś stwierdził: „Jedyny romans, jaki kiedykolwiek miałem, był z muzyką.”
Posłuchaj najlepszych utworów Ravela na Apple Music i Spotify i przewiń w dół, aby poznać nasz wybór dziesięciu istotnych utworów wielkiego kompozytora.
Best Ravel Works: 10 Essential Pieces By The Great Composer
Boléro
Boléro is Ravel’s most famous composition and one of the most frequently performed works of the 20th century. The piece has been featured in many films, including 10 starring Dudley Moore and Bo Derek, and British ice dancers Jayne Torvill and Christopher Dean skated to a specially commissioned version at their gold-medal winning performance at the Sarajevo 1984 Winter Olympics.
Daphnis Et Chloé
Between 1909 and 1912 Ravel composed Daphnis Et Chloé, widely considered his masterpiece, for ballet impresario Serge Diaghilev and Les Ballets Russes. The ballet includes some of the composer’s most passionate music and features extraordinarily lush harmonies typical of the impressionist movement. Strawiński opisał Daphnis Et Chloé jako, „nie tylko najlepsze dzieło Ravela, ale jeden z najpiękniejszych produktów całej muzyki francuskiej.”
Pavane Pour Une Infante Défunte
Ravel skomponował oryginalną wersję fortepianową Pavane Pour Une Infante Défunte w 1899 roku, gdy studiował kompozycję w Konserwatorium Paryskim u Gabriela Fauré. Pavane jest jednym z najlepszych dzieł Ravela, który w 1910 roku stworzył aranżację orkiestrową. Ravel opisał utwór jako „przywołanie pavane, którą mała księżniczka mogła, w dawnych czasach, tańczyć na hiszpańskim dworze.”
La Valse
Miłość Ravela do walca wiedeńskiego jest widoczna w La Valse, który powstał jako hołd dla Johanna Straussa II. La Valse jest zarówno nostalgiczny, jak i złowrogi, gdy początkowe eleganckie walce ulegają zniekształceniu i osiągają wybuchową konkluzję. Ravel opisał tę partyturę jako „poemat choreograficzny … rodzaj apoteozy wiedeńskiego walca … szalony wir jakiejś fantastycznej i fatalnej karuzeli.”
Rapsodie Espagnole
Rapsodie Espagnole, rapsodia orkiestrowa, jest pierwszym utworem Ravela skomponowanym specjalnie na orkiestrę. Utwór czerpie z hiszpańskiego dziedzictwa kompozytora i jest jednym z kilku jego dzieł osadzonych w Hiszpanii lub odzwierciedlających ją. Niezwykła zdolność Ravela do komponowania pozornie autentycznej muzyki hiszpańskiej spotkała się z podziwem hiszpańskiego kompozytora Manuela de Falli.
Gaspard De La Nuit
Gaspard De La Nuit Ravela to wirtuozowskie dzieło fortepianowe zainspirowane podobnie zatytułowaną książką wierszy Aloysiusa Bertranda wypełnioną koszmarnymi, halucynacyjnymi fantazjami. Trzy części to hipnotyzujące realizacje poezji Bertranda: kaskadowa woda („Ondine”), delikatne kołysanie pętli kata („Le Gibet”) i maniakalne giry upiornego chochlika („Scarbo”).
Koncert fortepianowy G-dur
Wybitny Koncert fortepianowy G-dur to utwór o nieokiełznanej żywiołowości i optymizmie, którego żywiołowe, jazzowe części skrajne równoważone są przez rozmarzone centralne Adagio, inspirowane Mozartem. Ravel zauważył: „Najbardziej urzekającą częścią jazzu jest jego bogaty i przekorny rytm. (…) Jazz jest bardzo bogatym i żywotnym źródłem inspiracji dla współczesnych kompozytorów i jestem zdumiony, że tak niewielu Amerykanów pozostaje pod jego wpływem.”
Miroirs
Miroirs to pięcioczęściowa suita na fortepian solo, od zalanej słońcem wirtuozerii 'Alborada Del Gracioso’ po intymne ewokacje smutnych ptaków i bicia dzwonów w 'Oiseaux Tristes’ i 'La Vallée Des Cloches’. Każda część została zadedykowana koledze z francuskiej awangardowej grupy artystycznej Les Apaches („The Hooligans”)
Le Tombeau De Couperin
Le Tombeau De Couperin Ravela, skomponowany w latach 1914-1917, składa hołd francuskiemu kompozytorowi barokowemu François Couperinowi i bogatej tradycji XVIII-wiecznych francuskich suit klawiszowych. Każda z części poświęcona jest pamięci przyjaciela kompozytora, który zginął walcząc w I wojnie światowej. Oryginalna sześcioczęściowa suita została napisana na fortepian solo, a cztery części Ravel zaaranżował w 1919 roku.
Jeux d’Eau
Jeux d’Eau to utwór na fortepian solo, na który wpływ wywarł błyskotliwy technicznie styl pianistyczny Franciszka Liszta, jednego z bohaterów Ravela. Tytuł tłumaczony jest często jako „Fontanny”, „Gra wody” lub dosłownie „Gry wodne”. Dźwięki wydawane przez wodę – fontanny, wodospady, strumienie – inspirowały Ravela i były popularnym tematem w muzycznym impresjonizmie. Ravel composed Jeux d’Eau while he was studying with Gabriel Fauré and dedicated the piece to him.
Discover more of our composer best works.