Cel: Przegląd długoterminowych wyników i satysfakcji pacjentów po operacji przecieku żylnego w celu zarządzania impotencją spowodowaną niepowodzeniem biernej okluzji żylnej.
Pacjenci i metody: Dwudziestu siedmiu pacjentów (średni wiek 56 lat, zakres 26-63) z niewydolnością erekcji spowodowaną przeciekiem żylnym, zdiagnozowaną w badaniu kolorowego Dopplera (CDI) oraz farmakokavernosometrii i kawernosografii, poddano operacji przecieku żylnego. We wszystkich przypadkach wycięto i podwiązano żyłę grzbietową głęboką prącia wraz z innymi dużymi żyłami dodatkowymi. Pacjentów poddano ocenie ambulatoryjnej po 3 miesiącach i poproszono o wypełnienie kwestionariusza 1 rok po operacji.
Wyniki: Trzy miesiące po operacji 19 z 27 pacjentów (70%) było w stanie wznowić współżycie seksualne, 17 (63%) miało spontaniczne erekcje, a dwóch (7%) wymagało podania papaweryny/prostaglandyny E1. Rok po operacji 14 z 22 pacjentów było w stanie osiągnąć erekcję wystarczającą do odbycia stosunku płciowego, chociaż czterech z nich wymagało samodzielnej iniekcji papaweryny. Nie wystąpiły żadne poważne powikłania, a na pytanie, czy poddaliby się ponownie operacji, 13 z 20 odpowiedziało, że tak.
Wnioski: Stwierdzamy, że operacja przecieku żylnego jest użyteczną metodą leczenia u pacjentów z czystym przeciekiem żylnym potwierdzonym farmakokawernosometrią i/lub kawernosografią, u których wykluczono impotencję arteriogenną za pomocą CDI. Są to często zdesperowani pacjenci, którzy woleliby zaakceptować ryzyko niepowodzenia tego stosunkowo niewielkiego zabiegu niż poddać się w pierwszej kolejności operacji wszczepienia implantu lub zastosować urządzenie próżniowe. Niezbędna jest jednak dobrze poinformowana zgoda.