Najlepsze lata
Francina Blankers-Koen zadebiutowała na Igrzyskach Olimpijskich dla Holandii jako skoczkini wzwyż w 1936 roku. Mimo że II wojna światowa pozbawiła ją rywalizacji, gdy była u szczytu formy, wciąż stała się gwiazdą Igrzysk w Londynie w 1948 roku, mając 30 lat i będąc matką dwójki dzieci.
Więcej złota
Blankers-Koen była nietykalna w Londynie. Wygrała 100m, 200m, 80m przez płotki i sztafetę i mogła zdobyć więcej medali, ale dla zasady ograniczającej kobiety do trzech indywidualnych wydarzeń na torze & pole. W tym czasie należały do niej rekordy świata w skoku wzwyż i skoku w dal.
Osiem wydarzeń
Ustanawiała 16 rekordów świata w ośmiu różnych wydarzeniach – 100 jardów, 100 m, 200 m, płotki, skok wzwyż, skok w dal, pięciobój i sztafeta 4×110 jardów. Blankers-Koen zdobyła również pięć tytułów mistrza Europy w latach 1946-1950 i 58 tytułów mistrza Holandii.
Lokalna dziewczyna
Blankers-Koen wróciła z Londynu do rodzinnego Amsterdamu jako bohaterka. Za jej sportowe wyczyny postawiono pomnik na jej cześć. Od sąsiadów dostała też rower, „aby wolniej iść przez życie”
.