George Pickett (1825-1875) był amerykańskim oficerem wojskowym, a później konfederackim generałem dywizji podczas wojny secesyjnej (1861-65). Jako bohater wojny meksykańsko-amerykańskiej (1846-48), Pickett przystąpił do wojny secesyjnej w 1861 roku i służył jako dowódca brygady w bitwach pod Seven Pines i Williamsburgiem, zanim został ranny w bitwie pod Gaines’ Mill. Pickett jest najbardziej znany ze swojego udziału w bitwie pod Gettysburgiem w lipcu 1863 roku, kiedy to jego dywizja została zdziesiątkowana podczas zmasowanego frontalnego ataku, który stał się znany jako „Szarża Picketta”. Po Gettysburgu, Pickett dowodził oddziałami w Północnej Karolinie, a później brał udział w obronie Petersburga. Upokarzająca porażka Picketta w bitwie pod Five Forks w kwietniu 1865 roku zapoczątkowała odwrót Konfederatów, który doprowadził do kapitulacji Roberta E. Lee w Appomattox. Kontrowersyjna postać podczas i po wojnie secesyjnej, Pickett prowadził późniejsze życie jako farmer i agent ubezpieczeniowy. Zmarł w 1875 roku w wieku 50 lat.
George Pickett: Wczesne życie i kariera wojskowa w USA
George Pickett urodził się w szanowanej rodzinie w Richmond, w Wirginii, 25 stycznia 1825 roku. Po studiach prawniczych w Illinois, uczęszczał do Akademii Wojskowej Stanów Zjednoczonych w West Point, którą ukończył w 1846 roku. Pickett był znany jako jowialny i sympatyczny kadet, ale nie był dobrym uczniem i skończył jako ostatni w swojej klasie liczącej 59 osób.
Pickett wstąpił do armii amerykańskiej jako podporucznik i szybko został powołany do służby podczas wojny meksykańsko-amerykańskiej (1846-48). Z wojny tej powrócił jako bohater po podniesieniu amerykańskiej flagi nad zdobytym zamkiem podczas bitwy o Chapultepec. Następnie Pickett służył na granicy Teksasu, gdzie został awansowany na kapitana. W tym czasie ożenił się z Sally Harrison Minge, prawnuczką prezydenta Williama Henry’ego Harrisona. Ona i ich dziecko zmarli podczas porodu w 1851 roku.
Pickett służył później na Terytorium Waszyngtonu, a w 1856 roku dowodził budową fortu w Bellingham w stanie Waszyngton. Podczas pobytu w Waszyngtonie Pickett poślubił swoją drugą żonę, Indiankę Haida o imieniu Morning Mist, ale zmarła ona podczas narodzin ich syna Jamesa w 1857 roku. Dwa lata później Pickett dowodził niewielkim oddziałem podczas incydentu znanego jako Pig War, sporu granicznego w Kolumbii Brytyjskiej, który niemal doprowadził do konfrontacji sił amerykańskich i brytyjskich.
George Pickett: Wojna domowa
Chcąc zachować lojalność wobec swojego rodzinnego stanu, Pickett zrezygnował z wojska krótko po tym, jak Wirginia odłączyła się od Unii w kwietniu 1861 roku. Udał się na wschód do stolicy Konfederacji, Richmond, gdzie otrzymał nominację na pułkownika dowodzącego obroną dolnego biegu rzeki Rappahannock.
Do 1862 roku Pickett otrzymał awans na dowódcę brygady pod dowództwem generała Jamesa Longstreeta. Służył z wyróżnieniem podczas kampanii na Półwyspie w bitwach pod Williamsburgiem i Seven Pines. Pickett został ciężko ranny w ramię w bitwie pod Gaines’ Mill w czerwcu 1862 roku i nie był w stanie wrócić do swoich ludzi aż do września. W następnym miesiącu został awansowany na generała majora, a jego dywizja wzięła udział w bitwie pod Fredericksburgiem, po czym wiosną 1863 roku wzięła udział w kampanii Suffolk w południowo-wschodniej Wirginii i wschodniej Karolinie Północnej. W tym czasie Pickett nawiązał romans z Wirginianką LaSalle „Sallie” Corbell, z którą wziął ślub we wrześniu 1863 r.
George Pickett: Bitwa pod Gettysburgiem
Najsłynniejsza akcja Picketta w wojnie secesyjnej miała miejsce w bitwie pod Gettysburgiem (1-3 lipca 1863 r.). Siły Picketta przybyły na miejsce bitwy z opóźnieniem, nie biorąc udziału w pierwszych dwóch dniach ciężkich walk. Kiedy 3 lipca generał Robert E. Lee zdecydował się na atak na środek linii Unii, świeżo upieczona dywizja Picketta została wybrana do poprowadzenia ofensywy. Po wstępnym ostrzale armatnim, dywizja Picketta ruszyła w kierunku wzgórza Unii na Cemetery Ridge. Szarża okazała się katastrofą i ludzie Picketta zostali zmuszeni do wycofania się po tym, jak zostali odcięci przez ciężki ogień armatni i muszkietowy.
Dywizja Picketta poniosła oszałamiające straty podczas ataku, prawie 50% jej ludzi zostało zabitych, wziętych do niewoli lub rannych, w tym wszyscy dowódcy brygad. Kiedy Lee zapytał później o stan swojej dywizji, zrozpaczony Pickett odpowiedział podobno: „Generale Lee, nie mam żadnej dywizji.”
Pomimo że dywizja Picketta była tylko jedną z trzech jednostek biorących udział w ofensywie – pozostałymi dowodzili generał J. Johnston Pettigrew i generał Isaac Trimble – atak pod Gettysburgiem stał się znany jako „Szarża Picketta”. Jego porażka ciągnęła się za Pickettem do końca jego kariery, a on sam pozostał rozgoryczony tą stratą aż do śmierci.
George Pickett: Późniejsza wojna secesyjna
Po Gettysburgu, Pickett otrzymał dowództwo departamentu w Karolinie Północnej. W lutym 1864 roku otrzymał rozkaz zdobycia New Bern w Karolinie Północnej z rąk sił Unii, ale jego szturm – który obejmował skoordynowane ataki lądowe i morskie – nie zakończył się zdobyciem miasta. Po bitwie Pickett rozkazał powiesić 22 więźniów, gdy dowiedział się, że byli to byli żołnierze Konfederacji, którzy przeszli na stronę Unii. To działanie doprowadziło do wszczęcia śledztwa w sprawie zbrodni wojennych po zakończeniu wojny secesyjnej.
Pickett powrócił do Wirginii w kwietniu 1864 roku i służył podczas obrony Petersburga, zanim połączył się z Armią Północnej Wirginii w Kampanii Overland. Jego ostatnie poważne starcie w bitwie pod Five Forks w kwietniu 1865 roku okazało się kolejnym rozczarowaniem. W słynnym błędzie, Pickett został oddzielony od swojej dywizji i jadł lunch z kolegami oficerami w czasie ataku Unii. Gdy w końcu dotarł na pole bitwy, jego linie zostały przerwane, a dywizja była w rozsypce. Porażka pod Five Forks skłoniła Lee do zarządzenia odwrotu Konfederatów i doprowadziła po części do jego kapitulacji w Appomattox Court House kilka dni później, 9 kwietnia 1865 r.
George Pickett: Późniejsze życie
Po kapitulacji Konfederatów Pickett został ponownie połączony z żoną i niemowlęciem w Richmond, ale rodzina uciekła do Kanady, gdy dowiedziała się, że Pickett był ścigany za zbrodnie wojenne w związku z powieszeniem w Karolinie Północnej. Wrócili do Wirginii w 1866 roku po tym, jak list poparcia od generała Ulyssesa S. Granta – jednego z dawnych kolegów Picketta z West Point – zakończył śledztwo.
Pickett odrzucił kilka ofert pracy, w tym powołanie do wojska egipskiego, i zdecydował się spędzić późniejsze lata jako farmer i agent ubezpieczeniowy w Norfolk w Wirginii. Zmarł w 1875 roku w wieku 50 lat. Wdowa po Pickettcie, LaSalle Corbell Pickett, stała się później entuzjastyczną biografką swojego męża i zdobyła niewielką sławę jako wykładowca i pisarka, choć wiele z jej twierdzeń na temat kariery Picketta zostało w międzyczasie udowodnionych jako zmyślone.