Abstract
Ta praca ma na celu potwierdzenie wartości skuteczności zbiorowej jako teorii przestępczości i podkreślenie kluczowego mechanizmu na poziomie indywidualnym, poprzez który skuteczność zbiorowa może działać: postrzegana na poziomie indywidualnym skuteczność zbiorowa – subiektywna skuteczność zbiorowa. Podkreślamy potrzebę rozróżnienia między postrzeganiem skuteczności zbiorowej na poziomie indywidualnym a konstruktem skuteczności zbiorowej na poziomie makro. Analizując dane z PHDCN, nasze badanie ujawniło, że poziom skuteczności zbiorowej w sąsiedztwie nie miał bezpośredniego wpływu na popełnianie przestępstw. Jednak skuteczność zbiorowa na poziomie dzielnicy zmniejszała przestępczość pośrednio, poprzez subiektywną skuteczność zbiorową na poziomie indywidualnym. Nasze badania sugerują, że naukowcy muszą rozszerzyć swoją konceptualizację skuteczności zbiorowej i szukać bardziej zniuansowanego zrozumienia tego, jak skuteczność zbiorowa działa na poziomie makro i mikro. W szczególności stwierdzamy, że subiektywna skuteczność zbiorowa powinna być rozumiana jako krajobraz poznawczy – sposób postrzegania świata – i powinna być przedmiotem uwagi teoretycznej i empirycznej.