Historia Izanagi i Izanami została zaadaptowana z dwóch tradycyjnych źródeł mitologii Shinto – Nihongi („Kroniki Japonii”), w tłumaczeniu W. C Astona, oraz Ko-ji-ki („Zapiski lub sprawy starożytne”), w tłumaczeniu B.H. Chamberlaina.
Na samym początku, to jest przed początkiem początku, Niebo i Ziemia były jednym i niepodzielnym. Razem były jak jajko, ale jajko bez granic. Drobniejsza materia została rozproszona i ostatecznie stała się Niebem, podczas gdy grubsza materia osiadła, stając się Ziemią. Drobniejsza materia z łatwością zebrała się razem, aby nadać kształt Niebu, ale grubsza materia była powolna i z trudem się skonsolidowała. W ten sposób Niebo powstało przed Ziemią. Gdy Niebo i Ziemia zostały podzielone, boskie istoty powstały pomiędzy nimi.
Wśród boskich istot było siedem pokoleń Bogów, z których ostatnie, siódme pokolenie, to Izanagi, Mężczyzna-Który-Zaprasza i Izanami, Kobieta-Która-Zaprasza. Kiedy już powstali, wszystkie inne niebiańskie bóstwa rozkazały im, by dali początek dryfującej ziemi. Otrzymały klejnot włóczni i stojąc na Pływającym Moście Niebios, te dwa bóstwa rzuciły włócznię w dół i mieszały solankę, aż się zsiadła. Następnie wyciągnęły włócznię w górę, a solanka, która z niej kapała, utworzyła wyspę Onogoro.
Na Onogoro-jimie Izanami i Izanagi zbudowali sobie wspaniały pałac, z ogromnym centralnym filarem, który sięgał nieba. Wtedy Mężczyzna-Który-Zaprasza powiedział do swej małżonki: „Jak ukształtowane jest twoje ciało?”. Kobieta-Która-Zaprosiła odpowiedziała: „Moje ciało jest całkowicie uformowane, z wyjątkiem tego, że jedna część jest niekompletna”. Jej małżonek odpowiedział: „Moje ciało też jest całkowicie uformowane, z wyjątkiem tego, że jedna część jest zbędna. Uzupełnijmy to, co w tobie jest niekompletne, tym, co we mnie jest zbędne, i w ten sposób stwórzmy świat.” Izanami odpowiedział: „Tak jest dobrze.”
Wtedy Izanagi powiedział: „Obejdźmy niebiański filar dookoła i spotkawszy się po drugiej stronie, połączmy się w małżeństwie. Ty idź po lewej stronie, a ja pójdę po prawej.” Tak też uczynili, a gdy spotkali się po drugiej stronie, Izanami rzekła: „Jak cudownie! Poznałam pięknego młodzieńca!”. A Izanagi rzekł: „Jak wspaniale! Spotkałem piękną pannę”, lecz pomyślał sobie: „To nieładnie, żeby kobieta mówiła pierwsza.”
Z połączenia Izanagi, Mężczyzny-Zaproszonego, i Izanami, Kobiety-Zaproszonej, powstały wyspy Japonii, pierwsza część świata, która została stworzona. Z nich też pochodzili bogowie, w tym Bóg Ognia. Po tych narodzinach Izanami nie wyzdrowiała, lecz została śmiertelnie poparzona. Zstąpiła więc do podziemi, a Izanagi był zmuszony jej tam szukać. W ciemnościach spotkali się, a Izanami błagała męża, by był cierpliwy i czekał u drzwi podziemi, i pod żadnym pozorem nie wnosił światła do świata ciemności. Ale Izanagi niecierpliwił się czekając na żonę, więc zapalił ząb swojego grzebienia. Następnie, niosąc swoją pochodnię, wszedł do pałacu, szukając Izanami. W końcu ją odnalazł, lecz ku swemu przerażeniu ujrzał ją w stanie rozkładu. Ogarnięty paniką uciekł, ścigany przez żonę, by w końcu znaleźć się w górnym świecie. Mocno postawił kamień nad otworem do podziemi i wyrecytował pieśń o oddzieleniu. Wtedy rozstali się na zawsze, Izanagi i Izanami, on, by zamieszkać wśród bogów w niebie, a ona, by panować w krainie umarłych. ♦
Z Paraboli Tom 3, Nr 4, „Androgyny”, Zima 1978. To wydanie jest dostępne do kupienia tutaj. Jeśli podobał Ci się ten fragment, rozważ prenumeratę.