Prywatność & Pliki cookie
Ta strona używa plików cookie. Kontynuując, wyrażasz zgodę na ich użycie. Dowiedz się więcej, w tym jak kontrolować pliki cookie.
W sieci krąży artykuł, który trochę przeraził rodziców i nauczycieli tańca. „5-year-old paralysed-after-gymnastics-move”. Mała dziewczynka ćwiczyła backbendy z siostrą, straciła czucie w nogach i została sparaliżowana.
To straszny wypadek i rzadki, ale to nie znaczy, że musimy powstrzymywać nasze dzieci przed próbowaniem takich rzeczy. Dzieci muszą nauczyć się, jak podejmować ryzyko w ramach stopniowego zwiększania niezależności; muszą poznać swoje granice. Są uczniami fizycznymi, dlatego ich nauka zaczyna się od tego rodzaju zabawy.
To, czego nie wiemy z artykułu, to czy młoda dziewczyna miała wrodzone zaburzenie kręgosłupa (które może pozostać niezauważone, dopóki nie dojdzie do takiego wypadku), które mogło przyczynić się do urazu, lub jak duży nadzór miał miejsce w tym czasie.
Każdy rodzic, który kiedykolwiek zapytał mnie, jak może pomóc swojemu dziecku nauczyć się Backbend w domu, zawsze robił to nerwowo. „Boję się, że zrobi sobie krzywdę. Mówię jej, żeby poczekała do zajęć, ale ona nie chce. Czy jest coś, co mogę zrobić, żeby pomóc?”. Oczywiście, jest wiele rzeczy, które możesz zrobić, aby pomóc. Wiąże się to ze zdrowym rozsądkiem, nadzorem i odrobiną edukacji, a nie z watą cukrową i helikopterami.
Proszę jednak pamiętać, że zawsze istnieje możliwość kontuzji.
Dzięki ćwiczeniu wygięć w tył w domu nauczą się o wiele szybciej niż czekając na ten jeden raz w tygodniu, kiedy trener jest dostępny. Zawsze bądź obecny w pomieszczeniu, najlepiej w odległości mniejszej niż metr, lub trzymając się ich. W ten sposób możesz im pomóc, złapać ich, jeśli spróbują czegoś zbyt śmiałego, na co nie są gotowi, i powiedzieć im, kiedy przestać. Nie pozwól im przesadzić.
Oto jak zacząć:
Upewnij się, że można wykonać bezpieczne wygięcie do tyłu
Są dwa sposoby na wykonanie wygięcia do tyłu – z leżenia na ziemi (Wygięcie do tyłu z pompek) lub ze stania i wygięcia do tyłu na rękach (Wygięcie do tyłu ze stania).
Zgięcie grzbietowe typu Push-up polega na tym, że dziecko leży na plecach, kładzie płaską dłoń obok każdego ucha (końce palców skierowane w stronę stóp) i naciska na nogi i ręce, aby utworzyć mostek (rys. 1). Głowa nie powinna dotykać ziemi, a one powinny być w stanie opuścić się powoli i bez uderzenia, chowając podbródek do klatki piersiowej i powoli zginając ramiona i nogi, aż do ponownego położenia się płasko.
Jeśli nie potrafi utrzymać łokci prosto i stóp płasko na ziemi z dużą przestrzenią powietrzną między głową a podłogą (patrz Rysunek 2), nie jest w stanie nauczyć się wygięcia w tył ze stania.
Nawet jeśli są w stanie wykonać Push-up Backbend, jest spory dystans między nim a nauką Backbend ze Standing. Aby wypełnić tę lukę, potrzebny jest trening elastyczności i siły.
Ćwiczenia siły i elastyczności
Aby zwiększyć ich siłę, zachęć ich do liczenia, jak długo mogą pozostać w wygięciu do tyłu z ładnymi, prostymi ramionami, lub pozwól przyjacielowi/bratu/siostrze przeczołgać się ostrożnie pod nimi – tzn. zrób z tego zabawne wyzwanie! Nie pozwól im robić tego więcej niż 5 razy i zawsze rozwijaj kręgosłup w drugą stronę, pochylając się do przodu lub zwijając całe ciało w kształt kuli pomiędzy każdą próbą.
Aby zwiększyć elastyczność, muszą rozciągnąć ramiona i tułów. Aby zwiększyć elastyczność kręgosłupa i obręczy barkowej, należy wykonywać obroty kręgosłupa, kobrę i „poklepywanie się po plecach” w łokciach (bez kiwania się, proszę!). Skonsultuj się z trenerem, aby dowiedzieć się więcej o tych ćwiczeniach, jeśli to konieczne.
Więcej zaawansowanych ćwiczeń siłowych
Po opanowaniu powyższych ćwiczeń, nadal będziesz musiał rozwijać siłę i kontrolę w swoim tułowiu (szczególnie mięśni brzucha) i ramionach, aby nauczyć się wygięcia w tył ze stania.
Zaproponowałem tutaj trzy (3) opcje do wyboru:
- Pchnięcia w górę
- Schodzenie po ścianie
- Zgięcia do tyłu na kanapie
W tych wszystkich ćwiczeniach jest niezwykle ważne, abyś trzymał je bezpiecznie i pewnie.
Jak trzymać dziecko podczas ćwiczeń zgięcia grzbietowego
Najbezpieczniejszą pozycją trzymania są ręce splecione razem i stykające się z dolną częścią pleców (rys. 3). Na początku przejmujesz ciężar ciała dziecka podczas próby wykonania ćwiczenia i stopniowo możesz przejmować mniejszą część ciężaru ciała, nadal trzymając je bezpiecznie.
W pewnym momencie poczujesz, że dziecko prawie całkowicie kontroluje ćwiczenie/ruch, więc możesz usunąć kontakt z jego plecami – jednocześnie nadal trzymając ręce splecione pod nim (Rysunek 4).
Teraz ćwiczenia:
- Pompki do góry nogami
Praktykowanie dobrych, starych pompek jest świetne do rozwijania siły górnej części ciała w ogóle, ale aby ukierunkować siłę na wygięcie w tył ze stania, potrzebne jest coś bardziej specyficznego – „pompki do góry nogami!”. Właśnie tak, do góry nogami! To rozwija siłę tułowia, trenując mięśnie brzucha, aby kurczyły się ekscentrycznie – to znaczy, chwytając się w pozycji rozciągniętej, takiej jak podczas zginania się do tyłu, aby wykonać wygięcie do tyłu ze stania – w ten sposób rozwiną potrzebną kontrolę.
Aby się przygotować, dziecko wypycha się do wygięcia w tył, a ty trzymasz je bezpiecznie.
Następnie mają podnieść ręce z ziemi i odłożyć je z powrotem na dół, w kontrolowany sposób, kończąc z prostymi łokciami. Na początku weźmiesz dużą część ich wagi ciała w swoje ręce, aż poczują ten ruch. Zachęcaj ich do wciskania stóp w ziemię podczas podnoszenia.
Muszą zdjąć ręce tylko na sekundę, a cały ruch powinien być wykonany w kontrolowany sposób. Dopóki nie będą w stanie zrobić tego w kontrolowany sposób, kontynuuj trzymanie ich w bezpieczny sposób.
Jak nabiorą kontroli, możesz trzymać ręce zablokowane pod nimi, ale z dala od ich dolnej części pleców, jak opisano wcześniej.
2. Chodzenie po ścianie
Stając plecami do ściany, mogą umieścić ręce nad głową, wcisnąć ręce w ścianę i chodzić rękami po całej ścianie, aż dotkną ziemi i będą – voila! – w pozycji wygięcia do tyłu! Na początku dziecko nie będzie w stanie przejść w dół, tak jak mój demonstrator (rys. 6), więc może stanąć bliżej ściany. Stopniowo dziecko będzie musiało stać dalej od ściany. Pomocnicy, trzymajcie się mocno, dopóki nie będą w stanie kontrolować całego procesu.
3. Wygięcie w tył ze stania na kanapę/łóżko
Zrób to samo co w przypadku chodzenia po ścianie, ale z kanapą. Siedzenie kanapy (lub łóżka) jest w połowie drogi od pozycji stojącej do wygięcia w tył (dla dziecka o wzroście około 120 cm). Jeżeli dziecko potrafi wykonać kontrolowane wygięcie do tyłu i położyć ręce na kanapie, jest w połowie drogi. Kiedy już to opanują, możesz znaleźć coś niższego, np. stopień (połóż poduszkę!) lub materac na podłodze. Zawsze trzymaj je tak długo, aż stanie się jasne, że kontrolują swój ruch i ciężar ciała.
Wreszcie nadszedł czas, aby spróbowały wykonać wygięcie w tył ze stania, trzymając je. Zaciśnij dłonie za ich dolną częścią pleców, a gdy będą schodzić w dół, przenieś ciężar ich ciała na splecione dłonie i pomóż im dosięgnąć ziemi. W miarę jak nabierają wprawy, bierz mniejszą część ich wagi w swoje ręce i stopniowo usuwaj kontakt z rękami – ale bądź tam „na wszelki wypadek” – zawsze miej dwie ręce za plecami gotowe do złapania.
Jeśli potrafią wykonać kontrolowane wygięcie w tył ze stania z rękami „tam”, ale nie dotykając ich, reszta jest psychologiczna. Muszą być pewni siebie, aby zabrać wszystkie „podpory” i dać im szansę. Nadal mogą położyć poduszkę lub poduszkę, dopóki nie będą w 100% pewni siebie. Niezależnie od tego, pomocnik musi być zawsze obecny i znajdować się w pozycji gotowości, tuż obok nich.
Zanim zaczniesz, kilka ogólnych rad dotyczących ćwiczenia wygięć do tyłu i ćwiczeń wygięć do tyłu:
- Nie przesadzaj – dzieci nie powinny ćwiczyć wygięć do tyłu dłużej niż 15 minut na raz.
- Zawsze rób rozgrzewkę – poproś dziecko o wykonanie wszystkich ćwiczeń rozciągających kręgosłup i ramiona, jakie tylko przyjdą Ci do głowy – zobacz mój post o rozciąganiu, aby dowiedzieć się więcej o najlepszych sposobach rozciągania na rozgrzewkę i zwiększenie elastyczności.
- Dekompresuj kręgosłup po każdym wygięciu do tyłu. Kiedy zginamy nasze plecy (znane jako „rozciąganie” – zginanie do przodu nazywane jest „zginaniem”), ściskamy dyski, które siedzą pomiędzy każdym kręgiem. Stawy twarzowe i inne powierzchnie stawowe również zbliżają się do siebie, a jeśli zginamy się bez ostrzeżenia (np. podczas rozgrzewki lub przy niewielkiej kontroli ciała), możemy je zakleszczyć lub zablokować, powodując ból i/lub uraz. Dekompresja” polega na pochyleniu się do przodu (zgięciu) w przeciwnym kierunku. Dobrym rozwiązaniem jest pochylenie barków do przodu, aż palce dotkną podłogi, pozy jogi, takie jak „pozę dziecka” lub zwinięcie całego ciała w kłębek.
- Zawsze nadzoruj – dopóki nie będą w stanie samodzielnie wykonać wygięcia do tyłu, musisz trzymać je za plecy, jak opisano w tym poście, a gdy nabiorą pewności siebie, zawisnąć w odległości mniejszej niż odległość ramienia od nich, gotowy do wkroczenia i włożenia ręki/ramienia pod ich plecy, aby złapać lub przerwać upadek.
- Ustaw bezpieczną strefę ćwiczeń. Usuń z drogi wszystkie zabawki i meble. Podłóż matę, poduszkę lub poduszkę o głębokości co najmniej 5 cm pod głowę (długość ciała od stóp), ale upewnij się, że ręce będą lądować na podłodze, a nie na poduszce/poduszce/macie.
- Edukuj swoje dziecko. W słowach, które mogą zrozumieć, wyjaśnij, co zginanie pleców robi z kręgosłupem, jak ważna jest rozgrzewka i jak dorosły powinien być zawsze obecny. Zbyt dużo ćwiczeń jest szkodliwe, cofną się one w rozwoju. Odpoczynek jest równie ważny jak ćwiczenia.
- Pomocnicy, dbajcie o siebie. Nigdy nie pomagaj dziecku, które jest tej samej wielkości lub większe od Ciebie. Zawsze bądź w „pozycji gotowości”, z szeroką postawą i usztywnionymi mięśniami brzucha (jak na wszystkich zdjęciach w tym poście) – nie chcesz przecież zranić swoich pleców pomagając im!
Mam nadzieję, że to pomogło wielu rodzicom nabrać pewności siebie w pomaganiu dzieciom, które są chętne do wykonania Backbends.
Porady, których udzieliłam są natury ogólnej i nie przekreślają szansy na wystąpienie urazu, lub co gorsza, kontuzji. Zachowaj zdrowy rozsądek i weź odpowiedzialność za umożliwienie im ćwiczenia pod Twoim nadzorem, ale w przypadku braku profesjonalnego nadzoru, i wiedz, kiedy Ty lub Twoje dziecko możecie być poza zasięgiem.
Na koniec, życzę małej Eden i jej rodzinie wszystkiego najlepszego i ja również mam nadzieję, że wyzdrowieje.