Społeczeństwo szybko obwinia tych, którzy powtarzają się w bufecie za brak siły woli, ale naukowcy powoli odkrywają, dlaczego niektórzy z nas po prostu nigdy nie czują się syci.
Nowe badania przeprowadzone w Niemczech wskazują, dlaczego niektórzy ludzie mogą zjeść trzy groszki i czuć się syci, podczas gdy inni mogą pożreć cały czterodaniowy posiłek i jeszcze zdążyć na przejażdżkę po drodze do domu.
Wszystko zależy od tego, jak zaprogramowany jest twój „przełącznik głodu” i jak skuteczny jest w uwalnianiu hormonów, które mówią ci, że jesteś syty.
Twoje ciało ma dwa hormony, które regulują, ile (i kiedy) jesz.
Główny hormon głodu, który mówi ci, kiedy umierasz z głodu, to grelina, a główny hormon „jestem najedzony!” to leptyna, która daje ci znać, kiedy masz już dość.
Wiemy, że hormony te kontrolują naszą reakcję na ilość jedzenia, ale nie wiemy, co kontroluje ilość wydzielanej greliny lub leptyny.
Ale naukowcy z Niemieckiego Centrum Badań nad Zdrowiem Środowiskowym zidentyfikowali enzym o nazwie deacetylaza histonu 5 (HDAC5), który rozpoznaje ilość tłuszczu na twoim ciele i sygnalizuje produkcję leptyny.
Jeśli enzymy HDAC5 nie działają, twój „przełącznik głodu” działa nieprawidłowo, a ty jesteś bardziej skłonny do ciągłego objadania się.
Aby to sprawdzić, badacze wzięli myszy, które zostały specjalnie wyhodowane, aby mieć uszkodzone komórki HDAC5, a następnie wystawili je na działanie wyższych ilości leptyny, aby sprawdzić, czy mogą sztucznie sprawić, że poczują się pełne.
POWIĄZANE: Jak często powinieneś jeść?
W porównaniu z myszami, które miały nienaruszone komórki HDAC5, myszy, którym brakowało HDAC5, miały wyższy poziom otyłości, nie mogły kontrolować, ile jedzą i stale zwiększały spożycie pokarmu.
„HDAC5 jest ważnym ogniwem w komunikacji między naszą tkanką tłuszczową a ośrodkami głodu w mózgu” – mówi dr Paul Pfluger, który kierował badaniem.
„Bez HDAC5 nie możemy dostosować naszego spożycia żywności ani ograniczyć odkładania się tłuszczu.”
W ramach eksperymentu naukowcy byli w stanie konkretnie namierzyć HDAC5 u myszy i sprawić, że były one bardziej wrażliwe na leptynę, co oznacza, że czuły się pełniejsze wcześniej.
„Przywrócenie wrażliwości na leptynę jest ważnym krokiem na drodze do trwałej utraty wagi”, zauważył Pfluger.
„Oprócz istotnych zmian w diecie i zachowaniach związanych z ćwiczeniami, w przyszłości poszczególne składniki efektu leptynowego mogą być potencjalnymi celami leków wspierających proces utraty wagi.”
Dla tych z Was, którzy trzymają się magicznej pigułki, która sprawi, że poczujecie się pełniejsi, Pfluger mówi, że na tym etapie nie jest jasne, czy naukowcy będą w stanie stworzyć lek, który zwiększy ilość HDAC5 u ludzi.
„W najbliższych latach okaże się, czy ten enzym będzie odpowiednim celem do walki z otyłością u ludzi.”
RELATED: Czy naukowcy odkryli, jak „wyłączyć” głód?