W tym dniu, 27 marca 1785 roku, Jego Wysokość Król Ludwik XVII urodził się we Francji. Urodził się jako książę Francji i książę Normandii i był synem króla Ludwika XVI i Marii Antoniny. Kiedy jego starszy brat, Ludwik Józef, zmarł w czerwcu 1789 roku, został następcą francuskiego tronu.
Niektórzy sugerowali, że szwedzki szlachcic Axel von Fersen, który był romantycznie związany z Marią Antoniną, był ojcem jej syna. Zwrócono uwagę na fakt, że Ludwik urodził się dokładnie dziewięć miesięcy po powrocie von Fersena do Szwecji.
Mały książę dorastał w pięknym pałacu wersalskim w okresie niestabilności we Francji. Rewolucja francuska miała charakteryzować krótkie życie chłopca. 6 października 1789 r. rodzina królewska została zmuszona przez paryski tłum do przeniesienia się z Wersalu do pałacu Tuileries w Paryżu, gdzie spędziła kolejne trzy lata jako więźniowie.
Rodzina prowadziła odosobnione życie, a Maria Antonina większość czasu poświęcała dwójce dzieci pod codziennym nadzorem gwardii narodowej.
21 czerwca1791 r. rodzina próbowała uciec w tak zwanej ucieczce do Varennes, ale próba się nie powiodła. Po rodzina została rozpoznana, zostały one wniesione z powrotem do Paryża. Kiedy 10 sierpnia 1792 roku pałac Tuileries został szturmowany przez uzbrojony tłum, rodzina królewska szukała schronienia w Zgromadzeniu Prawodawczym.
13 sierpnia rodzina królewska została uwięziona w wieży Świątyni. 11 grudnia, na początku procesu, Ludwik XVI został oddzielony od rodziny.
Bezpośrednio po egzekucji ojca w 1793 r. uknuto spisek mający na celu ucieczkę więźniów królewskich ze Świątyni. Po nieudanej próbie ucieczki chłopiec został oddzielony od reszty rodziny i objęty ścisłą ochroną.
W marcu 1795 r. młody król ciężko zachorował. 10-letni król zmarł na przewlekły obrzęk węzłów chłonnych 8 czerwca tegoż roku. Zgodnie z królewską tradycją, serce króla zostało usunięte i umieszczone w osobnej urnie. Chłopiec został pochowany w nieoznaczonym zbiorowym grobie, który przez długi czas był zaginiony, ale później został odnaleziony.