Wraz z dramatycznym wzrostem zachorowań na chorobę wieńcową (CHD) w pierwszej połowie XX wieku, nowo powstały National Heart Institute zdał sobie sprawę z istotnej luki w wiedzy na temat przyczyn CHD i w 1947 roku rozpoczął planowanie tego, co miało stać się słynnym Framingham Heart Study. Wstępna praca dr Thomasa Royal Dawbera dotycząca projektu opisywała badanie do 6000 osób na jednym obszarze geograficznym oraz utworzenie technicznego komitetu doradczego składającego się z 11 lekarzy kardiologów i specjalistów zdrowia publicznego w celu ustalenia hipotez i protokołu. Zaproponowano kompleksowe badanie fizykalne oraz serię pomiarów i prac laboratoryjnych, a wstępne badania zakończono w 1952 roku. Pierwsza praca opisująca 4-letnią obserwację została opublikowana w 1957 roku, a następnie w 1959 roku ukazał się kolejny raport opisujący 6-letnią obserwację. W pierwszym raporcie z obserwacji opisano różnice w częstości występowania CHD w zależności od płci i grupy wiekowej, zwrócono uwagę na istotne znaczenie nagłej śmierci sercowej jako pierwszej manifestacji CHD oraz na wstępne obserwacje dotyczące znaczenia podwyższonego ciśnienia tętniczego, stężenia cholesterolu i nadwagi w przewidywaniu przyszłej CHD. Co ważne, opisano znaczenie kombinacji czynników ryzyka dla identyfikacji osób o najwyższym ryzyku, a także sposób, w jaki liczba czynników ryzyka wiąże się z ryzykiem (początki tego, co kilkadziesiąt lat później stało się słynną punktacją ryzyka z Framingham). Publikacja dr Williama Kannela z 1961 roku „Factors of Risk in the Development of Coronary Heart Disease” (Czynniki ryzyka w rozwoju choroby wieńcowej) jako pierwsza wprowadziła termin „czynniki ryzyka” i opisała, w jaki sposób określone poziomy cholesterolu, ciśnienia tętniczego, a także elektrokardiograficzny przerost lewej komory przewidywały przyszłą zapadalność na CHD. Standaryzacja pomiarów czynników ryzyka i obserwacji w Framingham posłużyła jako ważny precedens dla przyszłych badań obserwacyjnych zaprojektowanych i kierowanych przez dzisiejszy National Heart, Lung, and Blood Institute, w tym badania ARIC (Atherosclerosis Risk in Communities), badania CARDIA (Coronary Artery Risk Development in Young Adults), CHS (Cardiovascular Health Study) i MESA (Multiethnic Study of Atherosclerosis). Te i inne badania kontynuują dziedzictwo, które Framingham zapoczątkowało ponad 60 lat temu w badaniach epidemiologii chorób sercowo-naczyniowych.