Ted Bundy Biografia: Profile of a Serial Killer

Ale ten sam młodzieniec z college’u pozbawił życia wiele pięknych młodych kobiet. Był charyzmatycznym mordercą, którego osobowości Jekylla i Hyde’a tak bardzo się różniły, że przez lata oszukiwał swoich najbliższych współpracowników, z których wielu wciąż nie wierzyło, że ich „Ted” mógł popełnić potworne zbrodnie, które piętrzą się obok jego nazwiska, nawet gdy dowody stawały się przytłaczające.

Wyśmiewał się z organów ścigania, omijając ich próby złapania pierwszego na świecie 'seryjnego’ mordercy. Błyskotliwy umysł Bundy’ego uczynił go mistrzem drapieżników, a jego porwania były tak dobrze zaplanowane, jak działania wojskowe.

Został uznany za najbardziej niesławnego seryjnego mordercę w historii USA. Dziś, kilkadziesiąt lat po egzekucji na krześle elektrycznym, przez wielu uważany jest za makabrycznego celebrytę, chłopca z plakatu masowego morderstwa. Jego historia to paradoks. W jego przeszłości nie było żadnych oznak dewiacji, które mogłyby się przejawić w nienasyconej żądzy krwi. W rzeczywistości był na dobrej drodze do błyskotliwej kariery po drugiej stronie prawa – jako prokurator. Jego występ we własnej obronie pokazał, jak wielkie nadzieje wiązał z tą karierą.

Po skazaniu Bundy’ego na śmierć, sędzia Edward O. Cowart podsumował odczucia tak wielu, którzy znali i byli dotknięci przez Bundy’ego.

To całkowite marnotrawstwo człowieczeństwa, którego doświadczyłem w tym sądzie. Jesteś błyskotliwym młodym człowiekiem. Nadawałbyś się na dobrego prawnika. Bardzo bym chciał, żebyś praktykował przede mną. Ale poszedłeś inną drogą, pardner.

Badając historię Bundy’ego, możemy zbliżyć się do odpowiedzi na pytanie, dlaczego wybrał taką drogę, jaką wybrał. Ale, znowu, możemy nigdy się tego nie dowiedzieć.

Początkowe lata

Theodore Robert Bundy urodził się dla 22-letniej Eleanor Louise Cowell 24 listopada 1946 roku. Jego ojciec był marynarzem, który nigdy nie był w stanie poznać swojego nowo narodzonego syna.

Kiedy miał cztery lata, matka Teda, która, jak mu powiedziano, była jego starszą siostrą, zabrała go 3000 mil do Tacoma, Washington, aby zamieszkał z członkami rodziny. Tedowi pękło serce, gdy został zabrany od dziadka, z którym nawiązał szczególną więź.

Ale nikt nigdy nie zastąpił dziadka w jego uczuciach, Ted zaprzyjaźnił się z dwoma kuzynami, Jane i Alanem Scottami. W międzyczasie jego matka nawiązała własną przyjaźń. Eleanor nosiła teraz imię Louise. Dołączyła do Kościoła Metodystów i wkrótce skrzyżowała ścieżki z młodym człowiekiem o imieniu Johnny Culpepper Bundy.

Johnny Bundy stał tylko pięć stóp wzrostu. Był kucharzem i sprawiał wrażenie nieśmiałego, powściągliwego typa. Ale Louise wyczuła, że był miły i niezawodny. Wkrótce rozkwitł romans. Po wirze metodystycznych funkcji społecznych, Louise i Johnny pobrali się 19 maja 1951 roku.

Rodzina kupiła dom w pobliżu Narrows Bridge. Podczas gdy Johnny nadal pracował jako kucharz, Louise zajęła się pracą sekretarki. Potem pojawiły się dzieci: dwóch chłopców i dwie dziewczynki. Dorastając, Ted był często zmuszany do opieki nad dziećmi. Chętnie się temu podporządkowywał, mimo że zwykle oznaczało to brak możliwości wyjścia z przyjaciółmi na miasto.

Chociaż dynamika rodziny była stabilna, Ted miał dorastać w środowisku pełnym nieprawdy i niepewności. Wciąż był karmiony linią, że jego matka była jego siostrą i że jego dziadkowie byli w rzeczywistości jego rodzicami. W czasie nauki w szkole średniej biegał z dzieciakami, które miały znajomości, których rodzice byli bogaci lub którzy byli wielkimi notablami w środowisku szkolnym. Ted nigdy nie mógł im dorównać. W rezultacie, często mu dokuczano. Tam, gdzie inni byli otwarci, Ted jawił się jako nieśmiały i powściągliwy.

Ted nigdy nie zaprzyjaźnił się ze swoim teściem, pomimo akceptacji Johnny’ego i prób zbudowania relacji. Kiedy Johnny został harcerzem i organizował wyjazdy na biwaki, Ted zazwyczaj znajdował jakąś wymówkę, dlaczego nie może w nich uczestniczyć.

„Nie czuję się winny za nic. Współczuję ludziom, którzy czują się winni.” Ted Bundy

W okresie dojrzewania Ted gwałtownie urósł, ale bardzo trudno było mu przybrać na wielkości mięśni. Był zbyt chudy, by grać w piłkę nożną, choć dołączył do drużyny lekkoatletycznej w Hunt Junior High. Jednak to w klasie, a nie na boisku, Ted czuł się najlepiej. Utrzymywał średnią B, traktując pracę w szkole i zadania domowe bardzo poważnie.

Ted ukończył Woodrow Wilson High School w 1965 roku. Podczas gdy robił solidne postępy w nauce, zaczynał również budować reputację, która nie była zbyt przychylna. Miał już kłopoty z prawem w związku z drobnymi włamaniami. Udowadniał też, że jest nierzetelnym pracownikiem.

Po ukończeniu szkoły średniej, Ted zaczął pracować dla Tacoma City Light. Jego planem było pójście do college’u i zapisał się na University of Puget Sound na rok 1965-66. Dwanaście miesięcy później przeniósł się na University of Washington w Seattle. Zaczął mieszkać na kampusie w akademiku McMahon Hall.

Na Uniwersytecie Waszyngtońskim, zwycięska osobowość Teda zaczęła się ujawniać. Był czarujący, dobrze ubrany i sprawiał wrażenie wykształconego. Jego profesorowie uważali, że był błyskotliwą, pilnie uczącą się osobą z ogromnym potencjałem. Urok i dobry wygląd Teda sprawiały, że ludzie widzieli więcej niż pustkę, która była w jego sercu.

Stephanie

To było podczas jego pierwszego roku w Washington U, kiedy Ted po raz pierwszy się zakochał. Obiektem jego pożądania była piękna, ciemnowłosa dziewczyna, która mieszkała w pobliżu. Była ona, jak później ją opisał, najpiękniejszą istotą jaką kiedykolwiek widział. Dowiedział się, że nazywa się Stephanie Brooks. Z daleka Ted podziwiał ją, studiując ją jak okaz pod mikroskopem. Gapił się na nią w jadalni, fantazjując z daleka. Wkrótce okazało się, że Stephanie należy do tłumu futbolistów i Ted popadł w przygnębienie.

Pomimo dzielących ich różnic, była jedna rzecz, którą Ted i Stephanie mieli ze sobą wspólnego. Oboje byli narciarzami. Być może to może być jego w. Pokazując oznaki przezwyciężenia jego niepewności, podjął odważny krok, aby zapytać, czy może on autostop z nią do stoków narciarskich na wschód od Seattle. Ona chętnie się zgodziła, ciesząc się z towarzystwa.

To był początek nieprawdopodobnego romansu. Para zaczęła spędzać ze sobą więcej czasu. Stephanie wydawało się, że lubi jego towarzystwo i szukała go. Co do Teda, stał się on zauroczony Stephanie. On był nią zauroczony. Wkrótce zostali kochankami.

Stephanie miała 21 lat, Ted 20. Ona pochodziła z bogatego kalifornijskiego rodu; on był nieślubny. Dorastała pośród pieniędzy; on nie miał nic. A jednak ich związek się udał i byli ze sobą przez następny rok.

Dla Stephanie rok spędzony z Tedem był przyjemnym, przedłużonym flirtem. Była w nim zakochana, na pewno, ale nie w sposób, w jaki on był w niej. Od początku wiedziała, że ten związek nigdzie nie zmierza. Spędzą razem trochę czasu, będą się dobrze bawić, a potem ich drogi się rozejdą. W końcu nie było mowy, żeby Ted kiedykolwiek pasował do jej społeczeństwa.

Skończenie studiów przez Stephanie w czerwcu 1968 roku wydawało się odpowiednim momentem, żeby zakończyć ten romans. Ona przeprowadziła się do San Francisco, aby znaleźć pracę, podczas gdy Ted został w Seattle, aby skończyć studia.

Stwierdzenie, że Ted źle przyjął odrzucenie przez Stephanie, byłoby największym niedopowiedzeniem. Był absolutnie zdruzgotany. Autorka kryminałów Anne Rule, która pracowała z Tedem na gorącej linii kryzysowej w Seattle, uważa, że rozpad jego związku ze Stephanie był katalizatorem wszystkiego, co nastąpiło później w życiu Teda.

Ted nie mógł pogodzić się z tym, że związek się skończył. Natychmiast zabrał się za szukanie sposobów, aby odzyskać Stephanie. Zanurzył się również w prawie i polityce, jakby chcąc zagłuszyć agonię jej utraty.

Przygnębienie Teda rozprzestrzeniło się na jego życie akademickie. Ten niegdyś błyskotliwy student teraz zmagał się z problemami. Jesienią 1968 roku całkowicie zrezygnował z nauki. Po kilku miesiącach pogrążania się w rozpaczy, ponownie zapisał się na Uniwersytet Waszyngtoński, podejmując studia z psychologii, obejmujące osobowość dewiacyjną i rozwój dewiacji. Rzucając się w wir nauki, zaimponował swoim profesorom jako student honorowy, który był naprawdę utalentowany.

„Co to w ogóle jest jedna osoba mniej na powierzchni ziemi?” Ted Bundy

Mimo rygorystycznego planu studiów, Ted wciąż znajdował czas na bywanie w barach dzielnicy uniwersyteckiej. We wrześniu 1969 roku ten przystojny, sympatyczny młody człowiek wpadł w oko kobiecie o imieniu Meg Anders. Oboje byli sami w tawernie Sandpiper. Ted wykonał pierwszy ruch i zapytał, czy mógłby postawić jej piwo. Meg była początkowo niechętna, ale szybko uległa urokowi „Teda”. Zanim się zorientowała, dała mu swój numer telefonu.

Ted i Meg zaczęli spędzać razem wieczory. Meg szybko uległa czarowi Teda, zakochując się w nim głęboko. W pewnym sensie, było to odwrócenie relacji Teda ze Stephanie. Meg uwielbiała ziemię, po której stąpał Ted. Jednak on był mniej zaangażowany, jego umysł często zaprzątały inne sprawy i inni ludzie. Wciąż tęsknił za Stephanie, ale w międzyczasie Meg mogła to zrobić.

1969 i ’70 były stabilnymi latami w życiu Teda Bundy’ego. Skupiał się na postępach w nauce, imponując swoim profesorom i zdobywając kwalifikacje, które prowadziłyby do wybranej przez niego kariery prawniczej. Jego związek z Meg był stabilny, Ted z pasją i radością odgrywał rolę zastępczego ojca dla młodej córki Meg, Liane. W 1970 roku Ted otrzymał pochwałę od Departamentu Policji w Seattle, gdy potrącił złodzieja torebek. Kilka miesięcy później uratował tonącego malucha w Green Lake.

Ted zmienił się w amerykańskiego chłopca.

Na początku 1971 roku Ted podjął pracę na pół etatu w Klinice Kryzysowej w Seattle, mieszczącej się na Capitol Hill w Seattle. Kilka razy w tygodniu pracował na zmianę od 21:00 do 9:00 rano. We wtorkowe noce, między 22:00 a 2:00, był partnerem 39-letniej pisarki kryminałów na pół etatu, Ann Rule. Przez dziesięć miesięcy pracowali razem, pisarka kryminałów i przyszły seryjny morderca. Pracowali bez wytchnienia, pomagając rozwiązywać ludzkie problemy. Przy wielu okazjach pomagali ratować ludziom życie.

Ted był wspaniałym doradcą. Zawsze spokojny, jego głos roztaczał aurę, która sprawiała, że ludzie czuli się swobodnie. Uspokajał, prowadził, bawił i empatycznie słuchał.

W kwietniu 1973 roku Ted otrzymał posadę asystenta Rossa Davisa, przewodniczącego Partii Republikańskiej Stanu Waszyngton. Wraz z tą posadą otrzymywał pensję w wysokości 100 dolarów miesięcznie, kartę kredytową i zwrot kosztów podróży.

Do tego czasu Ted był już z Meg od czterech lat. Ich związek był stabilny, chociaż często wydawało się, że Meg robi więcej niż Ted. Mimo to, doskonale radził sobie z małą Liane, która go uwielbiała. Małżeństwo wydawało się być tuż za horyzontem.

To, czego Meg nie wiedziała, to fakt, że Ted wciąż nosił w sobie niezaspokojone pragnienie Stephanie Brooks. Nawet kiedy on i Meg kochali się, w głowie Teda był obraz Stephanie. I tak się stało, że kiedy latem 1973 roku poleciał do San Francisco w podróż służbową Partii Republikańskiej, wypatrzył ją.

Ted i Stephanie poszli na kolację. Była oczarowana zmianami, jakie w nim zaszły. Teraz był wyrafinowany, pewny siebie i opanowany. I, jak się okazało, miał pieniądze. Plan Teda, aby ją zdobyć, zadziałał doskonale i przy rozstaniu zgodziła się przyjechać i zobaczyć go w Seattle. Tak też zrobiła podczas jesiennych wakacji.

Ted zabrał Stephanie na kolację do domu swojego szefa, Rossa Davisa. Przedstawił ją jako swoją narzeczoną. Potem zabrał ją na weekend na śniegu w Cascade Pass. Zarezerwował luksusowe mieszkanie tylko dla nich dwojga. W ciągu tego weekendu Stephanie zakochała się w Tedzie na nowo. Kiedy on zaczął mówić o planach małżeńskich, ona z podekscytowaniem dołączyła do niego. Przyszłe plany dotyczyły życia w domowej rozkoszy.

Oczywiście ani Stephanie, ani Meg nie wiedziały o planach poślubienia Teda Bundy’ego. Po weekendzie ze Stephanie, jednak, zaczął unikać rozmowy o małżeństwie z Meg. Wydawał się być coraz bardziej oziębły.

Pod koniec 1973 roku, Tedowi udało się skoordynować swoje dwa życia miłosne tak, że mógł oblewać Stephanie winem i kolacją bardziej liberalnie. Przywiózł ją do Seattle i stołowali się w różnych restauracjach w całym Chinatown.

Jednak, co dziwne, Stephanie wyczuwała, że coś jest inaczej. Ted stawał się mniej czuły. Przestał mówić o planach małżeńskich. Wyznał, że miał romans z inną kobietą i że skończyło się to aborcją. Wobec Stephanie stawał się zimny, kliniczny i nieczuły. Nie kupił jej nawet prezentu gwiazdkowego.

Pomimo prób dotarcia do sedna jego dziwnej zmiany nastawienia, Stephanie nie była w stanie odkryć, dlaczego Ted stał się wobec niej taki zimny. Ale on po prostu nie chciał jej wpuścić do domu. Kiedy przyleciała z powrotem do San Francisco na początku nowego roku, Ted wydawał się zadowolony, że się jej pozbywa.

Stephanie czekała, aż Ted wyciągnie rękę po wyjaśnienie, dlaczego się zmienił. To nigdy nie nadeszło. W lutym 1974 roku, zadzwoniła do niego, gniewnie domagając się wyjaśnień. Odłożył słuchawkę.

Stephanie nigdy więcej nie odezwała się do Teda.

Początek koszmaru

W ciągu pierwszych sześciu miesięcy 1974 roku, osiem kobiet zaginęło na kampusach uniwersyteckich w Waszyngtonie, Oregonie i Utah. Kiedy patrzysz na zdjęcia tych kobiet, nie możesz oprzeć się wrażeniu, że są do siebie bardzo podobne. Wszystkie były drobnej budowy ciała, miały długie włosy z przedziałkiem pośrodku i dobrze wyglądały. Każda z nich przypominała Stephanie Brooks.

Jak akta sprawy się gromadziły, morderca wciąż nie pozostawiał śladów. Śledczy byli zaskoczeni i ogromnie sfrustrowani faktem, że człowiek mógł dopuścić się tak bezczelnych porwań i nie pozostawić po sobie absolutnie żadnych śladów. W istocie, każdy atak był nieco bardziej bezczelny od poprzedniego. Porywacz porywał dziewczyny, które znajdowały się w bliższej odległości od innych – prawie jakby śmiał kogokolwiek powstrzymać.

Lake Sammamish

Znajduje się na południowym krańcu jeziora Sammamish w King County, Washington, Lake Sammamish State Park obejmuje 512 akrów i posiada 6858 stóp nadbrzeża. Poziom krajobrazu funkcje buttercup wypełnione pastwisk i jest usiany drzewami. W lecie 1974 roku było to popularne miejsce kąpieli i opalania dla tysięcy mieszkańców. Lifeguards patrolowane i nie było rangers chata na miejscu.

Na niedzielę, 14 lipca 1974 Lake Sammamish został zapakowany z ponad 40.000 ludzi, którzy byli chętni, aby jak najwięcej z wspaniałej letniej pogody. Wśród tłumu poszukiwaczy słońca tego dnia była atrakcyjna młoda kobieta, która opalała się sama na plaży. Nie prędzej, gdy usiadła do opalania, spojrzała w górę i zobaczyła mężczyznę górującego nad nią.

Miał na sobie biały t-shirt i dżinsy, a jego prawa ręka była w gipsie.

„Przepraszam, że przeszkadzam,” zaczął, „Zastanawiałem się, czy mogłabyś mi pomóc.”

Dziewczyna spojrzała na niego. Był przystojny i wydawał się jej nieco kujonowaty. Nie wyczuła żadnego zagrożenia.

„Pomóc ci w czym?” zapytała.

Potem uklęknął obok niej i wyjaśnił, że musi zwodować swoją żaglówkę, ale nie może tego zrobić z założonym gipsem. Zaoferował, że zabierze ją na przejażdżkę łodzią i był niezwykle czarujący.

Tak, poszłaby z nim, powiedziała. Gdy szli do miejsca, gdzie mężczyzna powiedział, że jego żaglówka jest, zaproponował swoje imię, 'Ted’.

W tym czasie dziewczyna zmarkotniała. Błagała, mówiąc, że jej rodzice czekają na nią.

Dwie inne młode kobiety nad jeziorem tego dnia nie miały tyle szczęścia. Dwudziestotrzyletnia Janice Ott i osiemnastoletnia Denise Naslund poszły z 'Tedem’ – i nigdy więcej ich nie widziano.

Ted dramatycznie podniósł stawkę. Nie tylko dobrowolnie podał swoje nazwisko potencjalnej ofierze, ale podszedł do co najmniej sześciu kobiet w niedzielne popołudnie w biały dzień. Najwyraźniej Ted czuł się niezwyciężony. Nie było nic, co mogliby zrobić nieudolni stróże prawa, aby go powstrzymać. Był dla nich zbyt sprytny.

Policjanci byli w stanie stworzyć portret Teda na podstawie zeznań naocznych świadków. Został on rozpowszechniony w całym kraju. Trzy tysiące pięćset wskazówek napłynęło od społeczeństwa. Policja sporządziła listę potencjalnych podejrzanych o zabójstwo Teda. Nazwisko Bundy’ego znalazło się wśród ponad 2 tysięcy na tej liście.

Zabójstwa w Utah

Ted przeprowadził się do Salt Lake City w weekend Święta Dziękczynienia 1974 roku, aby uczęszczać do szkoły prawniczej. Natychmiast zapewnił sobie pracę jako ochroniarz na uniwersytecie. Początkowo morderstwa w Utah skupiały się na jednym z małych miasteczek leżących w pobliżu Salt Lake City.

Zaczęły się one 2 października 1974 roku. Ofiarą była 16-letnia Nancy Wilcox. Zaginęła z Holladay, małego miasteczka położonego tuż za Salt Lake City. Nancy poszła do sklepu, aby kupić gumę do żucia. Po raz ostatni była widziana przez naocznego świadka wsiadającego do jasnobrązowego Volkswagena Buga.

Ted uderzył następnym razem 18 października. Tym razem ofiarą była córka komendanta policji w Midvale, Louisa Smitha.

Trzecią ofiarą z Utah była 17-letnia Laura Aime, z Lehi, dwadzieścia pięć mil na południe od Salt Lake City. Było to 31 października, w noc Halloween. Laura porzuciła szkołę średnią, wyprowadziła się z domu i zamieszkała z przyjaciółmi. Znudzona brakiem akcji tej nocy, wyszła z lokalnej kawiarni tuż po północy i poszła pieszo do miejscowego parku. Nigdy więcej jej nie widziano.

Mniej niż miesiąc później Ted uprowadził 18-letnią dziewczynę z lokalnego centrum handlowego, podszywając się pod policjanta. Na szczęście udało jej się wyrwać z jego samochodu chwilę po tym jak założył jej kajdanki na nadgarstki. Sfrustrowany Ted jechał przez kolejne 17 mil zanim dotarł do Viewmont High School, gdzie trwała właśnie szkolna produkcja. Uprowadził i zabił 17-letnią Debbie Kent.

W 1975 roku, Ted znalazł nową strefę zabijania – Kolorado. Wygląda na to, że zamordował co najmniej pięć kobiet w ciągu sześciu miesięcy, zakopując ich czaszki na dziwacznym cmentarzu w Taylor Mountains.

Złapany, ale nie na długo

Wczesnym rankiem 16 sierpnia 1975 roku, policja w końcu dogoniła Teda Bundy’ego. Drobne wykroczenie drogowe doprowadziło do przeszukania jego samochodu, w którym znaleziono zestaw włamywacza wraz z kajdankami i liną. Władze wkrótce były w stanie połączyć kropki i postawiono mu zarzuty uprowadzenia i napaści na tle kryminalnym. Został uznany za winnego i skazany na karę od jednego do piętnastu lat.

Dla policji był to dopiero początek. Teraz zaczęli budować sprawę, aby pociągnąć Bundy’ego do odpowiedzialności za ślady ciał, które pozostawił po sobie. Ted był nieugięty, że będzie się bronił w nadchodzącym procesie i otrzymał dostęp do Biblioteki Prawniczej w Aspen, aby przeprowadzić badania.

Podczas wizyty w Bibliotece Prawa 7 czerwca 1976 roku, Bundy’emu udało się wymknąć z okna drugiego piętra. Poszedł prosto nad brzeg miejscowej rzeki. Zdjął swój strój z sali sądowej, aby odsłonić drugi zestaw ubrań pod spodem. Następnie wyszczotkował się i spokojnie wrócił do centrum miasta. Gdy policja w pośpiechu ustawiała blokady, on spędzał czas na przeglądaniu sklepów. To był klasyczny Bundy. Po tygodniu ucieczki został schwytany, by sześć miesięcy później znowu się wyrwać.

Tym razem udało mu się uniknąć schwytania i wyruszył na Florydę. Umiejscowił się w okolicach Florida State University. Przez ponad rok udawało mu się kontrolować swoje żądze, aż do momentu, gdy w nocy 14 stycznia 1978 roku jego demony zostały uwolnione w orgii przemocy, w wyniku której dwie dziewczyny zginęły, a dwie kolejne zostały potwornie pobite w domu Chi Omega Sorority House.

Wreszcie sprawiedliwość

W ciągu następnych tygodni Ted kontynuował swój szał, zabijając 14-letnią dziewczynkę i próbując uprowadzić inną. Dziewczynka ta, córka policyjnego detektywa, pomogła policji stworzyć zdjęcie identyfikujące, które wraz z serią błędów ze strony Teda doprowadziło do jego pojmania 15 lutego 1978 roku.

Tym razem nie byłoby ucieczki. Po długim procesie, w którym się bronił, Ted został uznany za winnego morderstwa i skazany na śmierć na krześle elektrycznym. Spędził dekadę odwołując się od decyzji, ale w końcu został stracony 24 stycznia 1989 roku. W tym czasie fenomen Bundy’ego rozrósł się do legionu fanek, głównie kobiet, które zakochały się w Tedzie i pisały do niego namiętne listy miłosne. Wygodnie zapomnieli, że był on jednym z najbardziej zimnych morderców w historii.

Ted Bundy Video Biography