W technice Ganzfeld, wizualne i słuchowe pola percepcyjne są homogenizowane. Po krótkiej ekspozycji na całkowicie niestrukturalne dane sensoryczne, uczestnicy przechodzą w zmieniony stan świadomości. Homogenizacja wzrokowa jest zwykle osiągana poprzez kombinację gogli i jasnego światła; homogenizacja słuchowa jest osiągana poprzez prezentację nieuporządkowanego szumu słuchowego przez słuchawki. Wywołany stan jest fenomenologicznie podobny do stanu przejściowego między czuwaniem a snem, charakteryzuje się zmianami w uważności, percepcji i świadomości, jak również skompresowanym poczuciem czasu. Ze względu na te powtarzalne cechy stanu indukowanego przez Ganzfelda, może on być wykorzystany w badaniach empirycznych nad neuronalnym podłożem zjawisk stanów zmienionych. Po przeglądzie historycznym, przedstawiamy dane z badań nad stabilnością subiektywnie doświadczanych efektów wywołanych w różnych warunkach homogenizacji słuchowej. W pełni randomizowanym projekcie (n = 24), testowaliśmy efekty trzech różnych warunków szumu słuchowego: (1) fioletowego, (2) białego i (3) brązowego szumu. Połączenie standaryzowanej oceny psychometrycznej, ocen subiektywnej percepcji czasu, jak również otwartych raportów dowodzi, że efekty wywołane przez Ganzfelda są stabilne, a efekty w obrębie każdego uczestnika są wysoce replikowalne, a zatem dobrze nadają się do celów eksperymentalnych. Wreszcie, subiektywne doświadczenia wyjaśnione przez technikę Ganzfelda są dyskutowane w ramach kodowania predykcyjnego i jak zmiany w interakcji mechanizmów mózgowych top-down i bottom-up mogą prowadzić do obserwowanej fenomenologii.