Kritiek
Te grote nadruk op milieu
Hoewel de Ecologische Antropologie een belangrijke theorie in de antropologie is, is zij niet zonder kritiek. Eén punt van kritiek is dat er te veel nadruk wordt gelegd op het milieu, terwijl andere invloeden op een cultuur worden genegeerd. Hoewel het milieu een grote invloed heeft op hun cultuur, veranderen de politieke systemen waarvan zij deel uitmaken hun cultuur en hun omgeving nog meer. Veel voorkomende bedreigingen voor volkeren en hun omgeving zijn ontwikkeling, cultivering, industriële vervuiling en het opleggen van externe beheersystemen.
De manier waarop culturen zich aanpassen aan hun omgeving kan worden beperkt en sterk worden veranderd door politieke systemen. In de studie van Marvin Harris over de betekenis van de koe in de Indiase cultuur wordt bijvoorbeeld niet genoeg de nadruk gelegd op het feit dat koeien wettelijk beschermd zijn en dat het schaden van een koe tot zware straffen kan leiden. Hij concentreert zich op het gebruik en de mogelijke toepassingen van de koe in de cultuur, maar gaat voorbij aan het feit dat het een cultureel aspect is dat door politieke machten wordt gesteund, beschermd en gehandhaafd. Een ander voorbeeld waarbij culturele ecologie politieke invloeden over het hoofd ziet is te zien bij de Tohono O’odham stam, die oorspronkelijk uit het zuidwesten van Arizona en Mexico komt en belangrijke aspecten van de cultuur verloor door de internationale politiek. In 1853 werd het grondgebied van de O’odham door de aankoop van Gadsden opgedeeld tussen de Verenigde Staten en Mexico, waardoor de toegang tot voedsel en andere materialen met in hun eigen gemeenschap werd beperkt. Het opsplitsen van de stam veranderde hun hele cultuur, religie en gebruiken. Culturele ecologie legt te veel nadruk op het milieu, en ziet politieke invloeden over het hoofd die soortgelijke omgevingen op heel verschillende manieren kunnen beïnvloeden.
Ongerichte richting
Een ander punt van kritiek op de Culturele Ecologie is dat het een te breed vakgebied is. Robert McNetting, auteur van Cultural Ecology, stelt: “Cultural Ecology is eerder een handige titel dan een uitnodiging tot een wetenschappelijk debat”. McNetting geeft aan dat culturele ecologie gewoon een te brede discipline is, wat het moeilijk maakt om over de geldigheid ervan te debatteren. Het idee dat culturele ecologie enigszins vaag en dubbelzinnig is, wordt geïllustreerd door een tabel die is opgesteld door Catherine Marquette van de Universiteit van Indiana. Marquette laat zien dat de definitie van hoe cultuur wordt gevormd door ecologie varieert van antropoloog tot antropoloog, wat suggereert dat de discipline van de Culturele Ecologie ongericht is.
Het testen van de geldigheid
Een van de belangrijkste onderdelen van de Culturele Ecologie is het idee van omgevingsdeterminisme, oftewel dat cultuur wordt geschapen door de omringende ecologie. Als de omgeving de enige bepalende factor voor cultuur is, zou men verwachten dat culturen van zeer gelijksoortige clusters zeer gelijksoortige culturen vertonen. Dit idee werd toegepast in West-Afrika en antropologen ontdekten dat er vele voorbeelden waren van mensen die in dezelfde cline en in hetzelfde geografische gebied leefden, met toegang tot dezelfde hulpbronnen, en die verschillende culturen vertoonden. Hun verschillen waren zo extreem dat ze zelfs alternatieve manieren van voedselproductie hadden. Na voortzetting van hun onderzoek ontdekten antropologen dat culturen die verder weg lagen, in een ander klimaat, en dezelfde modaliteit van voedselproductie vertoonden, meer overeenkomsten in cultuur vertoonden dan de geografisch dicht bij elkaar gelegen studiegroep met dezelfde omgeving. Dit suggereert dat de modaliteit van voedselproductie een grotere invloed kan hebben op de overeenkomsten tussen culturen dan hun geografische en omgevingslocatie.
Mogelijkheden voor de toekomst
Professor Roy Rappaport van de Universiteit van Michigan stelde: “Cultuur legt zich op aan de natuur zoals de natuur zich opdringt aan de cultuur”. Met deze uitspraak bestrijdt hij het idee dat het milieu alleen de cultuur beïnvloedt (milieudeterminisme). Voortbordurend op Rappaport’s vernietiging van cultuur die alleen het milieu beïnvloedt, zijn er misschien meer elementen die cultuur beïnvloeden.
Het idee van omgevingsdeterminisme is waarschijnlijk de beste weg voor cultureel ecologisch antropologen om te volgen. In tegenstelling tot het omgevingsdeterminisme stelt het omgevingsmogelijkeïsme dat de omgeving verschillende mogelijkheden van culturen mogelijk maakt en andere verbiedt. De Inuit van Noord-Amerika zullen geen agrarisch voedselsysteem ontwikkelen in het noordpoolgebied, maar zij kunnen wel op allerlei manieren op hun omgeving reageren, zoals ook andere stammen als de Aleoeten, Alutiq en Yupik dat doen. Het milieu bepaalt wat mogelijk is, maar het is niet de enige factor. Andere variabelen zoals culturele verspreiding, geschiedenis en modaliteit van voedselproductie kunnen niet buiten beschouwing worden gelaten.