By Billy Edwards
EDITOR’S NOTE: Deze column verscheen voor het eerst in The Gleaner op 25 juni 2005.
Wanneer de Heer je naam roept, hoe zul je dan reageren? Wat zult u denken? Zal je het gewoon van je afzetten door te geloven dat je dingen hoort? Zult u het afwijzen en doorgaan met wat u aan het doen bent?
Het is gemakkelijk om de stem van God af te wijzen als Hij tot ons spreekt. We kunnen het zelfs van ons afzetten en denken dat we het verwarren met iets anders. Het is zo gemakkelijk om het af te doen als iets anders dan wat het werkelijk is, dat we het uitstellen om te horen wat God ons te zeggen heeft en we stellen Gods zegeningen op ons leven uit.
Wanneer je begint te praten over God die tot je spreekt, kunnen mensen je aankijken alsof je gek bent. Sommige mensen denken misschien dat je te ver bent gegaan.
Maar dat is niet erg. Echt, als je er op neerkomt, maakt het niet uit wat anderen denken. Waar het ons om zou moeten gaan, is wat God van ons vindt en vervolgens te doen wat wij in ons hart geloven dat Hij van ons verlangt.
Ik geloof heel stellig dat God tot zijn volk spreekt. Hoe weet ik dat? Ik weet dat dit het geval is om vele redenen. Ik weet dit omdat Hij tot mijn hart spreekt. Hij spreekt ook tot de harten van andere mensen, maar dat wil niet zeggen dat ze altijd luisteren. Wij luisteren niet altijd, maar God geeft ons niet op en daar danken wij Hem voor!
Samuel was een van de grootste profeten en priesters van het Oude Testament. U herinnert zich wellicht dat de moeder van Samuël Hannah was, die God bad en vroeg om een zoon. God beantwoordde Hannah’s verzoek en zegende haar met de geboorte van Samuël. Hannah wilde zo graag een zoon dat zij hem terugdroeg aan God om Hem te dienen en te eren.
Hannah hield zich aan de gelofte die zij met de Here had afgelegd en gaf Samuel terug aan God als een nazariet, al de dagen van zijn leven. Om als nazariet te leven, legt men een heilige gelofte af om een leven te leiden dat gewijd is, volledig overgegeven en toegewijd aan de Heer. Onder deze gelofte moest die persoon zich onthouden van sterke drank, hij mocht zijn hoofd niet kaalscheren, en hij mocht niet in de buurt van een lijk komen.
Samuel werd opgeleid tot priester door een man genaamd Eli. Toen zij zich op een avond terugtrokken, hoorde Samuel iemand zijn naam roepen. Automatisch dacht hij dat het Eli was en kwam naar hem toe gerend. Maar het was niet Eli; het was God. Eli zei tegen hem: “Ik heb je niet geroepen. Ga terug naar bed.”
Samuel keerde terug naar waar hij sliep, maar hij was nog niet veel verder dan neergeploft toen hij zijn naam weer hoorde. Het was heel duidelijk en onmiskenbaar. Weer stond Samuel op en ging naar Eli. En weer zei Eli hem hetzelfde en stuurde hem terug naar bed.
In Eerste Samuël 3:7 lezen we: “Samuël nu kende de Here nog niet, en het woord des Heren was hem nog niet geopenbaard.” Wat betekent het dat Samuël de Here niet kende? Het kennen van de Here is een zeer fundamenteel onderdeel van het dienen van Hem.
Samuël was een zeer jonge man op dit punt in zijn leven en hij had nog veel te leren. Hij had nog niet het niveau van geestelijke rijpheid in zijn leven bereikt waarop hij werkelijk de stem van God kon onderscheiden.
Vaak worden we ongeduldig in het christelijke leven. We denken dat we in korte tijd de kennis en de rijpheid moeten hebben die we nodig hebben, maar zo werkt het niet. Groeien in het geloof van God is moeilijk en is een levenslang proces. Het kan en zal vaak moeilijk worden, maar we moeten onszelf of God nooit opgeven.
Het gebeurde een derde keer, en toen het gebeurde, realiseerde Eli zich dat het de stem van God was die tot Samuël sprak. Eli instrueerde de jongeman dat als hij het weer hoorde, hij moest zeggen: “Spreek, Heer, want uw dienaar hoort.”
En dat is precies wat de jonge leerling van Eli deed. Toen hij de stem weer hoorde, wist hij dat het God was en zei: “Spreek, want uw dienaar luistert.”
We zullen nooit weten wat God ons probeert te vertellen als we niet luisteren. Er zijn er die nooit naar Hem luisteren, gewoon omdat ze dat niet willen.
Luisteren naar God is niet altijd gemakkelijk, maar het is altijd de moeite waard. Luisteren betekent tijd nemen om Zijn wil te zoeken en je richten op wat Hij te zeggen heeft. We zullen nooit vrede in ons hart vinden als we niet de tijd nemen om onze aandacht op Hem af te stemmen.
Stel dat Samuël niet naar God had geluisterd toen hij Hem zijn naam hoorde roepen. Stel dat hij zich had omgedraaid en weer was gaan slapen. Hij had er net zo goed voor kunnen kiezen de roep van God te negeren, maar dat deed hij niet.
Hij reageerde op God, en het leerde hem een onschatbare les die een leven lang heeft geduurd. Het was een levensuitdagende ervaring die hem dichter bij de Heer bracht.
Het kan zijn dat God vandaag uw naam roept, maar dat u om wat voor reden dan ook nog niet hebt gereageerd. Om de een of andere reden hebt u ervoor gekozen Hem uit te schakelen.
Wanneer u dat doet, begaat u de grootste fout van uw leven.
Misschien wijst Hij u op uw zonden, maar kunt u het gewoon niet loslaten. Je wilt Hem niet de volledige controle over je leven geven, maar om gelukkig te zijn, moet je Hem Heer en Redder van je leven maken.
In Johannes 10 zei de Here Jezus Christus: “Mijn schapen kennen mijn stem, en zij volgen Mij.”
De eerste stap in het luisteren naar God is Hem toestaan de Heer en Redder van je leven te zijn. U kunt dit eenvoudig doen door te bidden, Hem te vragen u uw zonden te vergeven en te vertrouwen op wat Hij op Golgotha voor u deed.
Tot volgende week ? God zegene.