Het Great Salt Lake is het grootste natuurlijke meer ten westen van de Mississippi rivier. Bij het huidige niveau is het Grote Zoutmeer ongeveer 75 mijl lang en ongeveer 35 mijl breed. Gelegen in verschillende brede vlakke bekkens, vergroot een lichte stijging van het waterniveau de oppervlakte van het meer aanzienlijk. De eerste wetenschappelijke metingen werden gedaan in 1849 en sindsdien heeft het meerpeil 20 voet geschommeld, waardoor de kustlijn op sommige plaatsen wel 15 mijl is verschoven.
Het Grote Zoutmeer is zout omdat het geen uitmonding heeft. Zijrivieren voeren voortdurend kleine hoeveelheden zout aan dat is opgelost in hun zoetwaterstroom. Eenmaal in het Great Salt Lake verdampt een groot deel van het water en blijft het zout achter.
Great Salt Lake is het overblijfsel van Lake Bonneville; een groot meer uit de ijstijd dat 30.000 jaar geleden uit een klein zoutmeer is ontstaan. De meest opvallende herinneringen aan Lake Bonneville zijn de oude terrassen die in het landschap zijn geëtst langs de vroegere oevers van het meer. De terrassen werden geërodeerd door golfslag en zijn relatief vlakke gebieden die een hoogtelijn volgen. Kijk naar het zuiden vanaf Buffalo Point voor een prachtig uitzicht op Lake Bonneville terrassen die in het eiland zijn uitgesleten tot wel duizend meter boven het oppervlak van het Great Salt Lake. Na de ijstijd werd het klimaat op aarde droger en Lake Bonneville trok zich geleidelijk terug om Great Salt Lake te vormen.
Great Salt Lake is te zout om vissen en de meeste andere watersoorten te laten leven. In het meer leven verschillende soorten algen. Pekelkreeftjes en pekelvliegen kunnen het hoge zoutgehalte verdragen en voeden zich met de algen. De eieren van pekelkreeftjes worden commercieel geoogst en overzee verkocht als garnalenvoer. De vaak verguisde pekelvliegen bijten niet en landen niet op mensen en zijn de voornaamste voedselbron voor veel vogels die naar het meer trekken. Gedurende het grootste deel van de zomer vormen de pekelvliegen een ring rond de gehele oeverlijn en wagen zich zelden verder dan een paar meter van de waterkant. Biologen schatten hun populatie op meer dan honderd miljard.
Het altijd fluctuerende Grote Zoutmeer heeft pogingen om de kustlijn te ontwikkelen gedwarsboomd. Als gevolg daarvan is een groot deel van het meer omringd door uitgestrekte wetlands, waardoor Great Salt Lake een van de belangrijkste bronnen is voor trek- en nestvogels.
Great Salt Lake trekt mensen voor een verscheidenheid aan recreatieve ervaringen en om te genieten van wat John Muir “een van de mooiste uitzichten op het Amerikaanse continent” noemde.
Bridger Bay Beach aan de noordkant van Antelope Island is misschien wel het mooiste strand aan het hele meer. Het strand is twee mijl lang en honderd meter breed en bestaat uit wit oolitisch zand. Oolietzand wordt in feite in het meer gevormd en bestaat uit concentrische lagen calciumcarbonaat (kalk). Kijk goed naar het zand: de meeste korrels zijn glad en perfect rond. Bridger Bay is de plek waar veel mensen komen om te drijven als een kurk, omdat je in het Great Salt Lake niet kunt zinken. Achterover liggen en drijven op het meer met alleen het geluid van de meeuwen boven je is een unieke ervaring die je niet snel zult vergeten.