Door Michael Morse
Het is gemakkelijk om een lijn in het zand te trekken, de wagens in een kringetje te zetten en je achter het uniform te verschuilen. Er zijn mensen die agenten neerschieten en de badge niet respecteren. Hoewel sommigen van hen zijn afgedwaald van de regels van een beschaafde samenleving, is het vanwege hen dat de rest door ons moet worden beschermd. Goede, eerlijke, hard werkende mensen verdienen niet minder dan ons beste.
We zijn er voor iedereen. Het publiek vertrouwt op ons om hen te beschermen tegen kwaad, om criminelen op afstand te houden, om hun branden te blussen, hen te redden uit de smeulende wrakken waarin ze soms terechtkomen en hen te verdedigen tegen mensen die hen kwaad willen doen. Er zijn de beschermden en de beschermers. Wij zijn de beschermers. Zij hadden ook beschermers kunnen zijn – wij hebben niet het alleenrecht op moedige inzet en dapperheid – maar zij kiezen ervoor van ons afhankelijk te zijn voor bescherming, net zoals wij van hen afhankelijk zijn om onze samenleving een welvarende, positieve plaats te houden.
De burgers die wij beschermen zijn het waard dat wij ons voor hen inzetten. Het zijn eerbare mensen wiens levenspad veel op het onze lijkt. We trekken allemaal onze broek aan, been voor been. We worstelen allemaal. We lijden allemaal. We moeten allemaal ons beste beentje voor zetten en deelnemen aan de wereld waarin we leven. Een zakenman wordt geconfronteerd met dingen die wij niet kunnen bevatten tijdens zijn dagelijkse sleur. Ik kan me niet voorstellen dat ik langer dan een uur in die wereld zou kunnen leven. De arbeider steekt zijn of haar tijd in het werk en kijkt uit naar vrije tijd, vrij van zorgen over misdadigers, bandieten en onzin.
Het is van het grootste belang dat we nooit vergeten dat we dit pad hebben gekozen. We wisten dat een carrière in de openbare dienst moeilijk zou zijn. We hebben de uitdaging aanvaard. Het heeft geen zin erover te klagen. Het enige wat we kunnen doen is de gevallenen eren, ons als professionals blijven gedragen, de wet handhaven, onze vijanden vernietigen, de gewonden verzorgen en de branden blussen.
Aan het eind van de dag is het, was het en zal het altijd aan ons zijn om de vrede te bewaren. Al het andere is aan hen. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Er is geen wij en zij. Er is alleen wij.