Inleiding
Ik wil jullie graag kennis laten maken met het geweldige spel genaamd Contact dat ik en mijn vrienden al heel lang spelen. Dit spel vereist niets anders dan minstens drie mensen en is perfect om met vrienden te spelen. Aangezien dit niets vereist om te spelen, kan dit vrijwel overal worden gespeeld. Tijdsbeperkingen zijn ook geen probleem aangezien het spel op elk moment kan worden gepauzeerd en hervat. De regels zijn uiterst eenvoudig, mensen kunnen zonder problemen in en uit het spel stappen, en niemand zal ooit “verliezen” en moeten uitzitten. Dit spel legt de nadruk op gevatheid, slimheid, intelligentie, en hoe goed je je vrienden kent.
Hoe te spelen
Eén persoon bedenkt een willekeurig woord en alle andere mensen moeten samenwerken om te raden wat dat woord is door aanwijzingen te geven voor andere woorden. Voor de uitleg noem ik de man die het woord geeft de verdediger. De verdediger geeft de eerste letter van zijn woord. Bijvoorbeeld, laten we zeggen dat het geheime woord “eend” is. De letter “D” wordt dan aan iedereen bekend gemaakt. Nu moeten alle anderen in het geheim hun eigen woord bedenken dat begint met de gegeven letter en een aanwijzing bekendmaken die bij dat woord hoort. Het doel van deze aanwijzing is de verdediger te stompen, maar hopelijk iemand anders te laten weten wat er bedoeld wordt. Als een aanwijzing is aangekondigd en iemand anders denkt te weten naar welk woord wordt verwezen, verklaart hij “contact” met de gever van de aanwijzing. Wanneer dit wordt verklaard, wordt de verdediger nu gedwongen zelf te raden wat het woord is. Als hij dat niet kan, roept hij “uitdaging”. In dat geval tellen de personen die contact hebben gezocht tot drie en roepen welk woord zij denken dat het is. Als de woorden overeenkomen, onthult de verdediger de volgende letter in het woord. Als de woorden niet overeenkomen of als de verdediger met succes het juiste woord raadt, vervalt de aanwijzing en gebeurt er niets.
Voorbeeld:
Het geheime woord van de verdediger is eend, de letter D wordt gegeven.
Iemand kondigt de aanwijzing “Een soort bloem.” (Verwijzend naar het woord narcis)
Iemand anders denkt te weten wat er bedoeld wordt en kondigt een contact aan.
De verdediger moet nu proberen te raden wat het is. Hij mag het zo vaak en zo lang proberen als hij wil, maar hij moet zich wel aan de beleefdheidsregels houden. Als hij slaagt, is de aanwijzing ongeldig en gebeurt er niets. Als hij opgeeft, verklaart hij zich uitgedaagd. Daisy? Nee. Paardebloem? Nee. Oké, ik geef het op, uitdaging!
Als de uitdaging is opgegeven, tellen de aankondiger van de aanwijzing en de contactpersonen tot drie en roepen het woord dat ze denken. Als ze niet overeenkomen, falen ze en gebeurt er niets. Als ze dat wel doen (beiden roepen narcis) moet de verdediger nu de volgende letter onthullen.
De letters “Du” worden nu gegeven. Alle aanwijzingen moeten nu verwijzen naar woorden die met deze letters beginnen. Hetzelfde proces wordt herhaald met een extra letter telkens als de verdediger opgeeft en er een succesvol contact is.
– Iedereen mag op elk moment een aanwijzing geven als hij/zij er een bedenkt, er zijn geen beurten.
– Geen woord kan meer dan een keer voor een aanwijzing worden gebruikt.
– Een willekeurig aantal mensen mag een contact opgeven, zolang maar een persoon succesvol overeenkomt met het woord van de oorspronkelijke aanwijzing, moet de verdediger een letter opgeven.
– Als er een uitdaging is opgegeven, mogen er geen andere contacten meer worden gelegd. Daarom kan het voor de verdediger gunstig zijn om een vroege opgave te doen, zodat meer mensen geen tijd hebben om contact te maken, waardoor de kans op een passend woord kleiner wordt. Dit is vooral belangrijk als er erg vage aanwijzingen worden gegeven en de verdediger betwijfelt of de andere mensen aan hetzelfde woord denken.
– Er wordt een winnaar uitgeroepen als iemand een aanwijzing geeft voor het woord van de verdediger en deze wordt onthuld door een uitdaging. De winnaar wordt de nieuwe verdediger voor de volgende ronde.
Voorbeeld: Het woord van de verdediger is “eend”, er wordt een aanwijzing gegeven “een dier dat waggelt.” Iemand neemt contact op. Omdat de verdediger er vrij zeker van is dat de aanwijzing naar zijn woord verwijst, is hij gedwongen de uitdaging aan te geven. Zelfs als de gecontacteerde persoon niet hetzelfde woord heeft, zolang de gever van de aanwijzing eend zegt, wint hij. Als echter niemand contact opneemt, kan het woord niet worden onthuld, en blijft de status quo gehandhaafd.
– Aanwijzingen zijn niet statisch, als er een is uitgedeeld en niemand heeft contact, mag de aanwijzing gever er zoveel aan toevoegen als hij wil, of het laten vallen.
Het lijkt misschien niet veel, maar het is ongelooflijk leuk en amusant als je het speelt. De lol zit hem in de manier waarop je de aanwijzingen geeft. De aanwijzingen kunnen van alles zijn. Je kunt een woordenschat definitie geven als je denkt dat de verdediger zwak is op dat gebied (de huidige letters zijn LA, je aanwijzing is “iemand sletterig” in de hoop dat iemand overeenkomt met je woord van “wulps”). Je kunt proberen stiekem te zijn (de letters zijn co, je aanwijzing is “een soort slag” in de hoop dat iemand “counter” kan raden). De beste aanwijzingen zijn de niet conventionele. (De letters zijn bas, je geeft de aanwijzing “pindakaas” in de hoop dat iemand jouw woord “honkbalknuppel” kan raden) Het is leuk om te proberen gewone woorden een aanwijzing te geven waardoor iemand anders contact met je opneemt terwijl je tegelijkertijd de verdediger voor de gek houdt. Dit spel heeft al voor veel hilarische momenten gezorgd (vooral omdat we ons baseren op vele interne grappen voor aanwijzingen) met mijn vrienden wanneer we gewoon lekker achterover willen leunen en ontspannen. Het is ook het perfecte spel voor op reis. Ik moedig jullie aan om het eens te proberen.