Pap Test FAQ

Wat is een Pap-test?

De Pap-test is de meest succesvolle laboratoriumscreeningmethode die wordt gebruikt om vrouwen te identificeren die mogelijk een premaligne aandoening hebben en een hoog risico lopen op het ontwikkelen van baarmoederhalskanker. Dit wordt gedaan door cellen van de baarmoederhals te verzamelen en deze onder een microscoop te onderzoeken, waarbij wordt gezocht naar specifieke morfologische aanwijzingen voor de gezondheid van de aanwezige cellen.

Wie moet een Pap-test ondergaan en hoe vaak?

Recente richtlijnen (2012) van de American Society for Colposcopy and Cervical Pathology, een consensusdocument waarover professionele en overheidsinstanties het eens zijn geworden, bevelen de volgende intervallen voor screening Pap-tests aan:

• Geen screening op Pap-tests voor vrouwen van 20 jaar en jonger
• Start screening op Pap-tests op 21-jarige leeftijd
• Screening elke 2-3 jaar voor vrouwen van 21-29 jaar
• Co-test met hoog-risico HPV en Pap-test op 30-jarige leeftijd
  • Als beide negatief zijn en de patiënt in de afgelopen 10 jaar geen abnormale Paps of HPV-test heeft gehad, co-testscreening uitbreiden tot elke 5 jaar
• Kan op 65-jarige leeftijd stoppen met routinematige co-tests op Pap en HPV als er geen abnormale voorgeschiedenis is

Wat is het verschil tussen screening en diagnostische Pap-tests?

Screening Pap-tests zijn routinetests die worden afgenomen en geëvalueerd voor preventieve gezondheidsbezoeken. Diagnostische Pap-testen worden uitgevoerd nadat bij een patiënt een baarmoederhalsafwijking is vastgesteld en deze actief wordt gevolgd en behandeld. Diagnostische Pap-tests kunnen ook worden besteld wanneer het bezoek van de patiënt het gevolg is van abnormale tekenen of symptomen, zoals abnormaal bloedverlies.

Hoe wordt een Pap-test gedaan?

De Pap-test is een snelle en over het algemeen pijnloze procedure. Een arts, meestal een arts of een nurse practitioner, voert deze test in de kliniek uit. De arts brengt een speculum in het vaginale kanaal in. Het overtollige slijm op de baarmoederhalsopening wordt verwijderd met een wattenstaafje, en de arts schraapt voorzichtig een monster van cellen van de baarmoederhals. Het celmateriaal wordt ofwel uitgesmeerd op een glasplaatje en gefixeerd, ofwel gewassen in een vloeibaar preparaat. Het celmonster wordt vervolgens onder de microscoop bekeken door een cytotechnoloog.

Is er iets wat ik wel of niet moet doen voor mijn Pap-test?

Er zijn een paar algemene aanbevelingen voor het verkrijgen van optimale resultaten. De test mag niet tijdens de menstruatie worden gedaan, omdat menstruatiebloedingen het verschijnen van de cellen verstoren en de interpretatie bemoeilijken. De test moet 48 uur worden uitgesteld na de volgende omstandigheden:

• Seksuele gemeenschap
• Gebruik van een douche
• Gebruik van een tampon
• Gebruik van medicijnen of zaaddodend schuim
• Gebruik van gelei of vaginale crème

Al deze omstandigheden kunnen abnormale cellen die op de Pap-test te zien zouden zijn, wegspoelen of verbergen.

Hoe wordt een Pap-test geëvalueerd?

De Pap-test wordt in een laboratorium ontvangen van uw kliniek of arts. Een cytotechnoloog onderzoekt de cellen vervolgens met behulp van een microscoop. Als er abnormale cellen worden gezien, onderzoekt een cytopatholoog (MD) de abnormale cellen opnieuw en geeft een interpretatie.

Hoe wordt een Pap-test gerapporteerd?

De resultaten van de Pap-test worden binnen een week aan de arts gerapporteerd. De arts neemt dan contact op met de patiënte. De rapporten van de Pap-test volgen de standaardrichtlijnen van The Bethesda System.

Als een Pap-test als abnormaal wordt beschouwd, betekent dit dan dat ik kanker heb?

Een abnormale testuitslag betekent niet dat u baarmoederhalskanker hebt, tenzij er specifiek “Positief voor kwaadaardigheid” staat vermeld. Een abnormaal Pap-resultaat geeft aan dat er een zekere mate van cellulaire verandering is in de plaveisel- of kliercellen van de baarmoederhals.

Wat betekent de diagnose van deze Pap-test?

Negatief voor Intraepitheliale Lesie of Maligniteit (NILM): De Pap test toonde geen abnormale celveranderingen. Alle squameuze en glandulaire cellen hebben normaal uitziend celmateriaal. Aanbevelingen zullen variëren afhankelijk van uw individuele risicofactoren.

Atypische plaveiselcellen van onbepaalde betekenis (ASC-US): Plaveiselcellen zien er niet helemaal normaal uit, maar het is niet zeker wat de celveranderingen betekenen. Deze diagnose is suggestief voor een squameuze intra-epitheliale laesie, maar kwantitatief en/of kwalitatief onvoldoende voor een definitieve diagnose. Soms houden de veranderingen verband met bacteriële inwerking, uitdrogingsartefact of HPV. Het advies voor deze diagnose hangt af van de leeftijd en de klinische voorgeschiedenis van de patiënt. Het zal variëren tussen herhalen over 12 maanden, reflex HPV-tests, of colposcopie.

Atypische plaveiselcellen, die een laesie van hoge graad (ASC-H) niet kunnen uitsluiten: Cellulaire veranderingen van ASC-H lijken niet normaal, maar het is onzeker wat de cellulaire veranderingen betekenen. Cellen die als ASC-H zijn gecategoriseerd, vertonen abnormale veranderingen die niet definitief als hooggradig SIL kunnen worden gediagnosticeerd. Deze diagnose brengt een verhoogd risico van precancering met zich mee. De aanbeveling voor deze diagnose is het uitvoeren van colposcopie en andere procedures die nodig worden geacht om een definitieve diagnose te stellen.

Laaggradige plaveiselintra-epitheliale laesie (LSIL): Dit verwijst naar veranderingen in de grootte, de vorm en het aantal cellen op het oppervlak van de baarmoederhals. Sommige van deze laesies worden vanzelf weer normaal zonder behandeling. LSIL wordt gewoonlijk milde dysplasie of baarmoederhals intra-epitheliale neoplasie 1 (CIN 1) genoemd. De aanbeveling varieert afhankelijk van de leeftijd, en varieert tussen herhaling van de Pap in 12 maanden of verwijzing naar colposcopie en biopsie.

High-grade Squamous Intraepithelial Lesion (HSIL): Cellen in deze categorie zien er heel anders uit dan normale cellen, en het is minder waarschijnlijk dat ze zonder behandeling weer normaal worden. De kans is groter dat ze zich tot kanker ontwikkelen als ze niet worden behandeld. HSIL omvat matige dysplasie (cervicale intra-epitheliale neoplasie 2- CIN2) en ernstige dysplasie of carcinoma-in-situ (CIN3). De aanbeveling voor deze diagnose is colposcopie, biopsie, en eventuele andere aanvullende procedures om te helpen bij het bepalen van de mate van aanwezige abnormaliteit.