NAPCRG’s 2012 Annual Meeting vond plaats in New Orleans, Louisiana in de eerste week van december en was een viering van NAPCRG’s 40ste verjaardag. De plenaire sessie op de eerste dag door T.R. Reid, Amerikaans auteur, bekend verslaggever, documentairemaker en commentator bij National Public Radio’s Morning Edition, was zowel luchtig als tot nadenken stemmend. Reid vertelde over zijn ervaringen met gezondheidszorg in verschillende geïndustrialiseerde landen waar hij met zijn gezin verbleef tijdens het voltooien van zijn boek, The Healing of America en PBS documentaire, Sick Around the World.
Reid vergeleek 4 verschillende gezondheidszorgmodellen die in geïndustrialiseerde landen werden gebruikt, waaronder: het Beveridge model, het Bismarck model, het National Health Insurance of Tommy Douglas model, en het out-of-pocket model. Het Beveridge-model, ontworpen door Lord William Beveridge, de grondlegger van de Nationale Gezondheidsdienst, voorziet in gezondheidszorg voor alle burgers en wordt gefinancierd door de overheid via belastingbetalingen. Dit “gesocialiseerde geneeskunde”-model wordt momenteel aangetroffen in Groot-Brittannië, Spanje en Nieuw-Zeeland.
Het Bismarck-model maakt gebruik van een verzekeringsstelsel en wordt gewoonlijk door werkgevers en werknemers gezamenlijk gefinancierd door middel van inhouding op de loonlijst. In tegenstelling tot de Amerikaanse verzekeringssector maken de ziekteverzekeringsplannen van het Bismarck-type geen winst en moeten zij alle burgers omvatten. Artsen en ziekenhuizen zijn in Bismarck-landen over het algemeen particulier. Dit model wordt aangetroffen in Duitsland, Frankrijk, België, Nederland, Japan en Zwitserland.
Het nationale ziektekostenverzekeringsmodel heeft elementen van zowel het Beveridge- als het Bismarck-model. Het maakt gebruik van particuliere zorgverleners, maar de betaling komt van een door de overheid beheerd verzekeringsprogramma dat alle burgers financieren via een premie of belasting. Deze universele verzekeringsprogramma’s zijn over het algemeen minder duur en hebben lagere administratieve kosten dan de Amerikaanse for-profit-verzekeringsplannen. Nationale ziekteverzekeringsplannen houden ook de kosten onder controle door de medische diensten waarvoor ze betalen te beperken en/of door te eisen dat patiënten wachten om behandeld te worden. Het klassieke nationale ziekteverzekeringssysteem is te vinden in Canada.
Het laatste model, het out-of-pocket model, wordt in het grootste deel van de wereld aangetroffen. Het wordt gebruikt in landen die te arm of te ongeorganiseerd zijn om een nationaal stelsel van gezondheidszorg op te zetten. In deze landen krijgen degenen die geld hebben en voor gezondheidszorg kunnen betalen die ook, en degenen die dat niet hebben, blijven ziek of sterven. Op het platteland van Afrika, India, China en Zuid-Amerika gaan honderden miljoenen mensen hun hele leven door zonder ooit een dokter te zien.
Een gemeenschappelijk thema dat Reid opmerkte bij de gezondheidszorgstelsels die hij gebruikte, was dat deze stelsels dekking bieden voor de gezondheidszorg voor iedereen, maar toch aanzienlijk minder uitgeven aan gezondheidszorg dan de Verenigde Staten doen. Bovendien kon hij goede zorg krijgen voor zichzelf en zijn gezin en bedroeg de rekening bijna een kwart van wat hij thuis in de Verenigde Staten zou moeten betalen. Het Amerikaanse gezondheidszorgsysteem heeft elementen van elk van de vier modellen en biedt verschillende soorten zorg en dekking voor verschillende sectoren van de bevolking, waardoor het onsamenhangend en duur is.
Reid wees op de talloze nadelen van het huidige Amerikaanse systeem, met name dat Amerikanen enkele van de slechtste gezondheidsgerelateerde resultaten van geïndustrialiseerde naties hebben. Op basis van zijn uitgebreide ervaring concludeerde hij dat het beste systeem een systeem is dat de gezondheidszorg voor alle individuen van de wieg tot het graf dekt. Hierdoor wordt preventieve zorg iets waar zorgverleners in investeren, waardoor de kosten omlaag gaan en de gezondheid op de lange termijn verbetert. Aan het eind van de toespraak vatte Reid zijn boek voor het publiek in één zin samen: “Als wij de wil kunnen opbrengen om gezondheidszorg voor iedereen te bieden, kunnen andere landen ons de weg wijzen.”