Dude. Ik ben daar bij je. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben ook alles kwijtgeraakt wat me op de been hield. Ik weet dat het belachelijk klinkt, maar de laatste jaren miste ik de lagere school echt, sinds het einde ervan. Een tijdje besefte ik niet dat alles weg was, omdat ik zo verdoofd was. Maar toen werd ik wakker, en keek om me heen. Alles was weg. Al die vrienden in mijn laatste jaar daar. Tegen het einde, ontmoette ik een nieuwe vriend. Nou ja, in zekere zin. Ik kende hem al mijn hele leven, maar we gingen nooit met elkaar om. En toen ik dat deed, raakte ik veel te gehecht, vlak voor de middelbare school begon. Ik wilde de hele tijd met hem omgaan, hij werd mijn beste vriend, en de enige persoon in de wereld tegen wie ik alles kon zeggen. Zo lief, zo onschuldig, zo meelevend.
Mijn middelbare school was echt getto. Het veranderde iedereen. Ze begonnen zich hard te gedragen, alsof ze om niemand gaven. Ik verloor mijn interesse in alles, zelfs in D&D en tekenen, de dingen die we altijd samen deden. Mijn beste vriend en ik hielden ons afzijdig van de rest, niet echt veranderend. Maar hij ontmoette een nieuwe vriend. Ik weet niet of het deze nieuwe was, of gewoon de school, maar hij begon ook te veranderen. En ik ook. We werden de complete tegenpolen van ons vroegere zelf. We gaan nog steeds met elkaar om, maar ik weet dat de echte hem al lang geleden gestorven is. De persoon waar ik nu mee omga lijkt in niets op degene waar ik aan gehecht raakte. Ik voel niet eens meer die sterke emotionele band met hem. Ik doe het gewoon omdat wat er over is van mijn verwoeste hersenen me zegt door te gaan. Maar ik kan het niet meer. Hij is een vreemde voor me. Ik ben een vreemde voor mezelf. Ik wil gewoon sterven, maar ik weet niet of er iets komt na het leven. Hoe kan een zorgzame God me dit laten overkomen, als er echt een bestaat? Ik weet niet eens wat ik nu geloof. Ik ben zo verloren. Wie ben ik? Hoe ben ik hier gekomen? Ik herinner me er nu zelfs niets meer van. Het voelt als een heel ander leven. Ik herinner me het herinneren, dat is het zo’n beetje. Het is allemaal vervaagd. Vervaagd waarom is het allemaal weg waar is het allemaal heen gegaan vervaagd asdbshfhdsahfds