Ik krijg vaak de vraag: “Wat is het cytokine-release-syndroom (CRS)?” In het algemeen is het cytokine-release-syndroom een massale uitstorting van ontstekingsbevorderende cytokinen als reactie op een ontstekingsprikkel. Dit wordt gezien bij haplo-identieke transplantaties, waarbij donor en ontvanger slechts half overeenkomen, en er een uitbarsting van ontsteking is als gevolg van deze herkenning. Het cytokine-release-syndroom wordt ook gezien bij chimere antigeen receptor therapie, waarbij de doelcellen, de tumorcellen, worden aangevallen door de T-cel die is gemodificeerd om een bepaald antigeen aan te vallen dat tot expressie komt op het oppervlak van de kankercel. Dit leidt opnieuw tot een massale uitstorting van cytokinen die onder controle moeten worden gehouden.
Het cytokine-release-syndroom, vooral in de context van chimerische-antigeenreceptortherapie, is een ontstekingsaandoening die interessant genoeg leidt tot zeer hoge niveaus van interleukine-6. Uit de oorspronkelijke studie van de Penn-groep is gebleken dat deze patiënten met zeer hoge IL-6 niveaus kunnen worden behandeld met tocilizumab, een anti-IL-6 receptor antilichaam. Het bindt zich aan de IL-6 receptor en voorkomt dat IL-6 eindstadiumcellen of endotheelcellen activeert, ontstekingscellen, en een verscheidenheid van dingen die in termen van ontsteking door IL-6 kunnen worden opgehoogd. Tocilizumab is een essentieel onderdeel van de behandeling van het cytokine-release syndroom. Als het verergert, met andere woorden als de patiënt niet reageert op tocilizumab, zijn steroïden nu de gouden standaardbehandeling voor patiënten die niet goed reageren op tocilizumab, of bij wie CRS zodanig is versneld dat het levensbedreigend is. CRS kan zeer levensbedreigend zijn en het is dus van groot belang dit syndroom te herkennen en te behandelen.