Het meest noordelijke Afrikaanse land, Tunesië, beslaat een landoppervlakte van 165.000 vierkante km. Algerije grenst in het westen aan het land, Libië in het zuidoosten, en de Middellandse Zee ligt in het oosten en noorden. Volgens de schattingen van 2014 woonden er 11 miljoen mensen in het land.
Arabieren, Berbers en Turken zijn de drie belangrijkste etnische groepen in Tunesië. Andere mensen die op verschillende tijdstippen naar het land zijn gemigreerd, zijn de Grieken, Romeinen, Joden, Feniciërs en de Fransen. Hoewel er aanvankelijk een duidelijk verschil was tussen de Turks sprekende elitebevolking en de Arabisch sprekende massa, was dit onderscheid tegen 1870 vervaagd. Al snel identificeerde de meerderheid van de bevolking zichzelf als Arabieren. Een klein deel (ongeveer 1%) van de bevolking die in de bergstreken van Dahar en Khroumire woont, identificeert zichzelf als zuiver Berbers. Vanaf het einde van de 19e eeuw kwamen er veel Europeanen naar het land, maar velen van hen verlieten het land na de onafhankelijkheid van Tunesië.
Dus het grote aantal migraties dat in de geschiedenis van Tunesië heeft plaatsgevonden, heeft bijgedragen tot de taalkundige rijkdom van het land. Enkele van de belangrijkste talen die in het land worden gesproken, staan hieronder vermeld.
Officiële Taal Van Tunesië
De officiële taal van Tunesië is het Letterkundig Arabisch. Het is een pluricentrische taal (een taal met meerdere standaardversies). Het is de literaire variant van het Arabisch en wordt in Tunesië gebruikt in het formele spraak- en schrijfverkeer.
Nationale Taal Van Tunesië
De Tunesische Darija of het Tunesisch Arabisch is in feite een verzameling dialecten die geen formele instantie of normen heeft. De taal heeft zich door de jaren heen ontwikkeld en is beïnvloed door de verschillende kolonisten in Tunesië. Vandaag de dag is het de nationale taal in Tunesië. Het Tunesisch Arabisch is gebaseerd op een substraat van Berbers en Punisch en is beïnvloed door het Arabisch, Turks, Spaans, Frans en Italiaans. Hoewel het Tunesisch Arabisch verstaanbaar is voor sprekers van andere Maghrebijnse dialecten, wordt het nauwelijks begrepen door sprekers van Arabisch uit het Midden-Oosten. De taal is nauw verwant met de Maltese taal.
Minderheidstalen in Tunesië
Berbertalen, een tak van de Afroasiatische taalfamilie, zijn de belangrijkste minderheidstalen in Tunesië en worden door minder dan 1% van de Tunesische bevolking gesproken. Deze bevolking is vooral geconcentreerd in de semi-Berberse dorpen in het zuiden van het land en op de dorpen van het eiland Djerba.
Vreemde talen die in Tunesië worden gesproken
Frans, Engels en Italiaans zijn de belangrijkste vreemde talen die in Tunesië worden gesproken. De nabijheid van Europa heeft de Europese talen in het land populair gemaakt. Een aanzienlijke bevolkingsgroep in Tunesië spreekt ook Turks.
Hoewel het Frans sterk gepopulariseerd was in Tunesië tijdens het Franse protectoraat van Tunesië, werd de dominante rol van de taal geleidelijk vervangen door de Arabische talen na de onafhankelijkheid van het land. In het onderwijs en de administratie in Tunesië wordt echter nog steeds het Frans gebruikt, naast het literair Arabisch. Ondanks de bevordering van de Arabische talen in het land, wordt een goede kennis van het Frans nog steeds beschouwd als een belangrijke sociale marker. Het Frans wordt veel gebruikt door de intellectuelen, de zakenwereld en de wetenschappers van de Tunesische samenleving.