Oresteia to cykl trzech sztuk, napisanych przez dramatopisarza Ajschylosa, o Orestesie, synu Agamemnona. Wszystkie greckie tragedie były pisane w trylogiach, ale to jest jedyny przykład trylogii, który nadal istnieje. Oresteja została wystawiona na festiwalu Greater Dionysia w 458 r. p.n.e., gdzie zdobyła pierwszą nagrodę.
Agamemnon
Pierwsza sztuka w trylogii nazywa się Agamemnon i koncentruje się wokół powrotu Agamemnona z wojny trojańskiej i jego późniejszej śmierci z rąk żony. Agamemnon odszedł na dziesięć lat i przez cały ten czas jego żona, Klitajmestra, gniewnie knuje swoją zemstę na mężu za poświęcenie ich córki, Ifigenii. Klitemnestra ma kochanka, kuzyna Agamemnona, Aegisthusa, który również chce zemścić się na Agamemnonie. Klitemnestra odesłała swojego dziesięcioletniego syna Orestesa, aby nie mieszał się w waśnie międzyrodzinne. Ajschylos wprowadza kilka zmian do historii śmierci Agamemnona w stosunku do sposobu, w jaki jest ona opowiedziana w Odysei. W Agamemnonie to Klitajmestra, a nie Aegisthus, zabija swojego męża.
Następna sztuka z cyklu nosi tytuł Niosący Libację i rozgrywa się siedem lub osiem lat po śmierci Agamemnona. Orestes, syn Agamemnona, teraz około osiemnastej, wraca do Myken ze swoim kuzynem, Pyladesem. Apollo polecił Orestesowi pomścić zabójstwo ojca, zabijając Klitemnestrę i Aegistusa. Orestes nie ma problemów z zabiciem Aegisthusa, ale niezwykle trudno jest mu zabić własną matkę. Dopiero gdy Pylades przypomina Orestesowi o rozkazie Apollina, Orestesowi udaje się w końcu zabić Klitemnestrę. Zabójstwo Agamemnona zostało pomszczone, ale fakt, że Orestes zabił swoją matkę, stwarza kolejny problem. Erinyes to żeńskie potwory, które karzą morderców, zwłaszcza tych, którzy zamordowali członków własnej rodziny. (Erinyes, znane jako Furie w łacinie, są przedstawiane jako brzydkie kobiety z wężami zamiast włosów. Uważa się, że pochodzą one od przekleństw osoby, która została zabita). Więc teraz, gdy Orestes zabił swoją matkę, Erinyes ścigają Orestesa i zaczynają doprowadzać go do szaleństwa.
Eumenidy
Ostatnią sztuką w trylogii są Eumenidy, sztuka, która służy również jako mit założycielski dla ateńskiego systemu sądowniczego. Zaczyna się od Orestesa, wciąż ściganego przez Erynierów, uciekającego do Delf, by zwrócić się do Apollina o pomoc, ponieważ Apollo wysłał go, by zabił jego matkę w pierwszej kolejności. Apollo nie może wysłać Erinyes daleko, ale on robi je zasnąć tak Hermes może eskortować Orestes do Aten.
Po przybyciu do Aten, Orestes zwraca się do Ateny o pomoc i Atena organizuje proces dla Orestesa. Bogini przewodniczy procesowi z dwunastoma obywatelami ateńskimi działającymi jako jury; jest to mityczne pochodzenie procesu sądowego. Głosy rozchodzą się po połowie; sześciu przysięgłych uznaje Orestesa za niewinnego, a sześciu za winnego. Decydujący głos należy do Ateny, która głosuje na korzyść Orestesa. Takie jest mityczne pochodzenie ateńskiego zwyczaju, że remisowy wynik głosowania zawsze rozstrzygany jest na korzyść oskarżonego. Erinejczycy nie akceptują jednak werdyktu, nadal chcą ukarać Orestesa za zabójstwo matki. Atena przekonuje Erynierów, by zlitowali się nad Orestesem; zgadzają się też zmienić nazwę na Eumenidów (czyli „Dobrotliwych”) w zamian za otrzymanie wieczystej czci w Atenach.