Wojna francusko-pruska (1870-1871) była świadkiem upadku Drugiego Cesarstwa, końca rządów monarchicznych i upokarzającej klęski Francji. Po tym, jak oblężony i bombardowany Paryż poddał się wojskom pruskim w styczniu 1871 r., wśród jego mieszkańców, którzy zaciekle stawiali opór armii inwazyjnej, narastała rozpacz i gniew. Gorzko odnosili się do negocjacji rozejmowych między młodym rządem francuskim a nowo proklamowanym Cesarstwem Niemieckim i obawiali się przywrócenia monarchii. Napięcia wybuchły w marcu 1871 r., kiedy obywatele wszczęli powstanie znane jako Komuna Paryska. Siły rewolucyjne starły się z wojskami rządowymi; walki toczyły się na ulicach i na barykadach wzniesionych w całym mieście, szczególnie w dzielnicach robotniczych. Do końca maja armia francuska zdławiła opór, rozstrzeliwując tysiące bojowników i podejrzanych sympatyków. W następnych latach, pod nowym rządem znanym jako Trzecia Republika (1871-1940), Paryż nieśmiało zaczął odbudowywać lub zastępować wiele zabytków zniszczonych zarówno podczas wojny, jak i powstania.